Heading

Wprowadzenie

Konwencja Konstytucyjna zebrała się w Filadelfii, by zrewidować Artykuły Konfederacji. Delegacja Wirginii podjęła inicjatywę nadania kształtu debacie, natychmiast sporządzając i przedstawiając propozycję, za którą główną zasługę przypisuje się delegatowi Jamesowi Madisonowi. Jednak to Edmund Randolph, ówczesny gubernator Wirginii, oficjalnie przedstawił ją konwencji 29 maja 1787 roku w formie 15 rezolucji.

Zakres rezolucji, wykraczający daleko poza majstrowanie przy Artykułach Konfederacji, zdołał rozszerzyć debatę na fundamentalne zmiany w strukturze i uprawnieniach rządu narodowego. Rezolucje proponowały, na przykład, nową formę rządu narodowego, który miałby trzy gałęzie: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Jedną ze spornych kwestii, przed którymi stanęła konwencja, był sposób, w jaki duże i małe stany miałyby być reprezentowane w legislaturze. Spór dotyczył tego, czy każdy stan będzie miał równą reprezentację niezależnie od wielkości i liczby ludności, czy też proporcjonalną do liczby ludności, dającą większym stanom więcej głosów niż stanom mniej zaludnionym.

Plan Wirginii

Plan Wirginii proponował dwuizbową legislaturę, czyli władzę ustawodawczą składającą się z dwóch izb. Legislatura ta zawierałaby podwójne zasady rotacji na stanowiskach i odwoływania, stosowane w niższej izbie krajowej legislatury. Każdy ze stanów byłby reprezentowany proporcjonalnie do jego „kontyngentów składki lub liczby wolnych mieszkańców”. Stany o dużej liczbie ludności miałyby więc więcej reprezentantów niż stany mniejsze. Duże stany poparły ten plan, podczas gdy mniejsze stany generalnie się mu sprzeciwiały.

Oprócz kwestii reprezentacji ustawodawczej, Plan Wirginii odnosił się również do innych zagadnień, zawierając wiele postanowień, które nie znalazły się w powstałej Konstytucji. Wzywał on do utworzenia rządu narodowego składającego się z trzech gałęzi: ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Naród wybierałby posłów do jednej z dwóch izb ustawodawczych. Członkowie tej izby wybieraliby następnie drugą izbę z nominacji przedstawionych przez legislatury stanowe. The legislative branch would then choose the executive branch.

The terms of office were unspecified, but the executive and members of the popularly elected legislative chamber could not be elected for an undetermined time afterwards. Gałąź ustawodawcza miałaby prawo negować prawa stanowe, jeśli zostałyby one uznane za niezgodne z artykułami unii. Koncepcja kontroli i równowagi została zawarta w postanowieniu, że rada składająca się z władzy wykonawczej i wybranych członków władzy sądowniczej mogłaby wetować akty ustawodawcze. Nieokreślona większość ustawodawcza mogła obalić ich weta.

Plan New Jersey

Po przedstawieniu Planu Wirginii, delegat New Jersey William Paterson poprosił o odroczenie obrad w celu rozważenia Planu. Plan Patersona z New Jersey był ostatecznie obaleniem Planu Wirginii. Mniej ludne stany były zdecydowanie przeciwne oddaniu większości kontroli nad rządem narodowym bardziej ludnym stanom i dlatego zaproponowały alternatywny plan, który utrzymałby reprezentację z jednym głosem na państwo w jednym ciele ustawodawczym z Artykułów Konfederacji.

Podług Planu New Jersey, jednoizbowa legislatura z jednym głosem na stan została odziedziczona po Artykułach Konfederacji. Stanowisko to odzwierciedlało przekonanie, że stany były niezależnymi podmiotami, i tak jak swobodnie i indywidualnie weszły do Stanów Zjednoczonych Ameryki, tak też pozostały. Plan proponował, że Artykuły Konfederacji powinny zostać zmienione w następujący sposób:

1. Kongres uzyskałby prawo do pozyskiwania funduszy za pomocą taryf i innych środków;
2. Kongres wybrałby federalną władzę wykonawczą, która nie mogłaby być ponownie wybrana i podlegałaby odwołaniu przez Kongres;
3. Artykuły Konfederacji i traktaty zostałyby ogłoszone jako najwyższe prawo kraju.

Kompromis z Connecticut

W końcu Plan New Jersey został odrzucony jako podstawa nowej konstytucji. Wykorzystano Plan Wirginii, ale dodano kilka pomysłów z Planu New Jersey.