Rozkaz wykonawczy nr 8802, rozporządzenie wykonawcze wydane 25 czerwca 1941 roku przez prezydenta USA Franklina D. Roosevelta, które pomogło wyeliminować dyskryminację rasową w amerykańskim przemyśle obronnym i było ważnym krokiem w kierunku zakończenia dyskryminacji w praktykach zatrudnienia w rządzie federalnym.
Nawet przed japońskim atakiem na amerykańską bazę marynarki wojennej w Pearl Harbor na Hawajach w grudniu 1941 roku, II wojna światowa stworzyła miliony nowych miejsc pracy w przemyśle obronnym, ponieważ Stany Zjednoczone zaangażowały się w masową rozbudowę armii, aby przygotować się na możliwość wybuchu wojny. Z powodu dyskryminacji w zatrudnieniu, Afroamerykanie niewiele zyskał z tej budowy, dostając tylko niskich miejsc pracy, jeśli w ogóle.
Afroamerykański lider pracy A. Philip Randolph, szef Bractwa Sleeping Car Portters, długo walczył o prawa Afroamerykanów w możliwości zatrudnienia i innych sferach. Jednak w czasie, gdy Stany Zjednoczone przygotowywały się do wojny, prezydent Roosevelt wykazywał niewielkie zainteresowanie prawami obywatelskimi, bardziej zainteresowany tym, by mobilizacja wojenna przebiegła sprawnie i szybko. Roosevelt stosował również strategię polityczną polegającą na uspokajaniu południowych Demokratów, którzy mieli ogromną władzę w Kongresie i sprzeciwiali się federalnym programom mającym na celu poprawę sytuacji Afroamerykanów.
Gdy Randolph i inni liderzy praw obywatelskich próbowali przekonać Roosevelta do zakończenia dyskryminacji w zatrudnieniu w przemyśle obronnym, prezydent ich odrzucił. Randolph odpowiedział groźbą zorganizowania wielkiego marszu na Waszyngton. Roosevelt uznał, że obecność w stolicy prawdopodobnie 100 000 lub więcej protestujących mogłaby być kłopotliwa i odwróciłaby uwagę od pilniejszych spraw. Aby uspokoić liderów praw obywatelskich, a zwłaszcza Randolpha, prezydent wydał Executive Order 8802, który stanowił, że w amerykańskim przemyśle obronnym nie będzie dyskryminacji ze względu na rasę, kolor skóry czy pochodzenie narodowe. Rozporządzenie nie wprowadziło pełnej równości zatrudnienia, ale powołało Komisję Uczciwych Praktyk Zatrudnienia (FEPC).
Komisja FEPC była wyłącznie komitetem śledczym i doradczym i nie posiadała uprawnień wykonawczych. Symbolizowała jednak przynajmniej pewne zaangażowanie na rzecz niedyskryminacji i stanowiła precedens dla powojennych osiągnięć w dziedzinie praw obywatelskich, które miały miejsce podczas administracji prezydenta Harry’ego S. Trumana.