De schrijver Lewis Carroll, geboren als Charles Lutwidge Dodgson, was een man van de Renaissance in het Victoriaanse tijdperk. Hij was een volleerd wiskundige, dichter, satiricus, filosoof, uitvinder en fotograaf in de begindagen van de kunstvorm. Toch kennen de meesten van ons hem het best als kinderauteur vanwege Alice en haar avonturen door de onzin en thee van Wonderland.
Als u hem alleen door het spiegelglas hebt gezien, zou deze lijst van 10 feiten uw begrip van een unieke literaire stem moeten verbreden.
1. HIJ ONTDEKTE EEN MANIER OM IN HET DONKER TE SCHRIJVEN.
Net als veel schrijvers was Dodgson gefrustreerd door het verlies van de uitstekende ideeën die ongelegen komen in het midden van de nacht, dus in 1891 vond hij de nyctograaf uit. Het apparaat is een kaart met 16 vierkante gaten (twee rijen van acht) die de gebruiker een leidraad biedt om een steno-code van punten en streepjes in te voeren. Dodgson vond het ook nuttig voor blinden.
2. HIJ LIJDT HET MEEDE VAN ZIJN LEVEN AAN EEN STUTTER.
Dodgson had een moeilijke jeugd. Hij noemde het zijn “aarzeling” en stotterde al op jonge leeftijd. Dit stotteren bleef hem als volwassene bij en werd uiteindelijk onderdeel van zijn persoonlijke mythos – inclusief de bewering dat hij alleen stotterde in de buurt van volwassenen, maar probleemloos sprak met kinderen. Een koorts in zijn kindertijd maakte hem doof aan één oor, en een kinkhoestaanval op 17-jarige leeftijd verzwakte zijn borstkas voor de rest van zijn leven. Op latere leeftijd kreeg hij verzwakkende, aura-hallucinerende migraine en wat artsen destijds diagnosticeerden als epilepsie.
3. HIJ WAS DE DODO IN ALICE IN WONDERLAND.
Dodgson leverde het oorspronkelijke verhaalconcept voor Alice in Wonderland tijdens een van zijn boottochtjes met de Liddells – de kinderen van zijn baas, Henry Liddell, de deken van Christ Church in Oxford, en hij markeerde de gebeurtenis van 4 juli 1862 in het boek zelf als de Caucus Race. Alice is Alice Liddell, de Lory is Lorina Liddell, de Eaglet is Edith Liddell, de eend was collega Reverend Robinson Duckworth, en de dodo was Dodgson zelf. Het populaire verhaal is dat hij de vogel als karikatuur gebruikte omdat hij zich vanwege zijn stotteren soms voorstelde als “Do-Do-Dodgson,” maar er is geen bewijs voor deze bewering.
4. DODGSON SPELDE ZIJN INSPIRATIE VOOR ALICE UIT IN HET LAATSTE HOOFDSTUK VAN THROUGH THE LOOKING GLASS.
Dodgson ontkende gedurende zijn hele leven dat Alice gebaseerd was op een echte persoon, maar “A boat beneath a sunny sky,” het gedicht aan het eind van Through the Looking-Glass, is een acrostichon dat Alice Pleasance Liddell uitspelt.
5. HE WROTE 11 BOEKEN OVER WETENSCHAT.
Het werk van Dodgson, een meester in de logica, op het gebied van lineaire algebra, geometrie en het maken van puzzels is opmerkelijk. Hij schreef bijna een dozijn boeken, variërend van An Elementary Treatise on Determinants, With Their Application to Simultaneous Linear Equations and Algebraic Equations tot The Game of Logic tot The Theory of Committees and Elections. Zijn interesses en expertise liepen sterk uiteen; hij schreef ook het eerste gedrukte bewijs van de Kronecker-Capelli-stelling en een conceptueel systeem voor betere regeringsvertegenwoordiging.
6. DE ALICE-STORIEËN ZIJN MOGELIJK SATIRES VAN NIET-EUCLIDEAANDE WETENSCHAP.
Zoals verschillende elementen in zijn leven, was Dodgson een conservatieve wiskundige, die leefde en werkte in een tijdperk waarin de discipline drastisch aan het veranderen was. In 2010 schreef Melanie Bayley in een opiniestuk voor The New York Times dat de avonturen van Alice een parodie waren op een beginnende conceptuele wiskunde met denkbeeldige getallen en quaternionen, waar Dodgson de spot mee dreef. De Cheshire Cat kan de groeiende abstractie in het vakgebied vertegenwoordigen, en de algehele absurditeit van Wonderland kan bedoeld zijn om de “absurditeit” te evenaren die de conventionele Dodgson in zijn vakgebied zag opkomen.
7. EEN ABSURD PERSOON DENKT DAT DODGSON JACK THE RIPPER WAS.
De lijst van mensen die ervan verdacht worden Jack the Ripper te zijn, is lang, en om een of andere reden staat de geest achter Alice er ook op. De Ripper en Dodgson waren tijdgenoten; de moorden vonden plaats in 1888, toen Dodgson halverwege de 50 was. Auteur Richard Wallace theoretiseerde dat Dodgson, na een streng religieuze opvoeding en mogelijke pesterijen tijdens zijn ongelukkige schooljaren, opgroeide tot een seriemoordenaar na zijn succesvolle onderwijs- en schrijverscarrière. Het grootste deel van de theorie komt voort uit Wallace’s herschikking van Dodgson’s geschriften in “bekentenissen”. Dodgson begroef codes en aanwijzingen in zijn boeken, maar het herschikken van willekeurige alinea’s in syntactisch onhandige verklaringen over moorden is meer dan vergezocht.
8. HIJ WAS EEN GEACCEERDE FOTOGRAFIST.
Beginnend halverwege zijn twintigste en meer dan twee decennia lang, maakte Dodgson meer dan 3000 fotografische beelden, waaronder portretten van vrienden en bekende figuren (zoals Alfred, Lord Tennyson), landschappen, en stills van skeletten, poppen, standbeelden, schilderijen, en nog veel meer. Volgens Lewis Carroll: A Biography, Morton N. Cohen’s biografie van de kunstenaar, had Dodgson zijn eigen studio en overwoog hij kort om in de jaren 1850 als fotograaf te gaan werken.
9.
Dodgson’s fotografie is ook het middelpunt geweest van een moderne heroverweging van Dodgson’s seksualiteit. De auteur was een levenslange vrijgezel wiens overgebleven fotografisch werk voor 50 procent bestaat uit afbeeldingen van jonge meisjes, waaronder Alice Liddell, en ook verschillende afdrukken waarop de meisjes naakt zijn afgebeeld. De beroemdste hiervan is een portret van de dochter van een collega uit Oxford, Beatrice Hatch. Er is niet veel direct bekend over Dodgson’s persoonlijke relaties, wat heeft geleid tot speculaties – met name door Cohen – dat hij romantische gevoelens had voor de 11-jarige Alice, maar auteur Karoline Leach suggereerde dat het afschilderen van Dodgson als pedofiel een mythe is die voortkomt uit onwetendheid over de Victoriaanse moraal en de populariteit in die tijd van naakte kinderen in de kunst, gecombineerd met Dodgson’s familie die informatie over de relaties van de schrijver met volwassen vrouwen verborgen hield.
10. HIJ WERD DIAKEN, MAAR NOOIT PRIESTER.
Zoveel van Dodgson’s leven nodigt uit tot speculatie, waaronder zijn weigering om priester te worden, in strijd met de regels van Christ Church tijdens zijn verblijf daar. Hij werd op 22 december 1861 tot diaken gewijd, maar moest een verzoekschrift indienen bij Deken Liddell om geen priester te worden. Nogmaals, zijn stotteren lijkt een mogelijke verklaring waarom hij het priesterschap weigerde, maar er is geen bewijs dat het zijn vermogen om te preken zou hebben belemmerd. Andere mogelijke redenen zijn zijn liefde voor theater (waartegen de bisschop van Oxford zich uitsprak), zijn geringe belangstelling voor de Anglicaanse Kerk en zijn groeiende belangstelling voor alternatieve godsdiensten.