Doordat generaal John J. Pershing de controle over zijn Amerikaanse “doughboys” wilde behouden, steeg het moreel van de troepen. Deze zet betekende een nederlaag voor Duitsland, want de geallieerden konden op 11 november 1918 een wapenstilstand afdwingen.
De Verenigde Staten ontwikkelden een akelig patroon van onvoorbereid in grote conflicten stappen.
Toen het Congres in april 1917 de oorlog verklaarde, had het leger genoeg kogels voor slechts twee dagen strijd. Het leger was klein in aantal, slechts 200.000 soldaten. Twee vijfde van deze manschappen maakten deel uit van de Nationale Garde, die pas onlangs was gefederaliseerd. Het soort oorlogsvoering dat Europa momenteel teisterde, had nog nooit eerder in de wereld plaatsgevonden.
Het westelijk front, dat door België en Frankrijk liep, was al sinds het begin van de oorlog vrijwel in een patstelling geraakt. Een systeem van loopgraven was gegraven door beide zijden. Mitrailleurnesten, prikkeldraad en mijnen verhinderden de tegenstander de vijandelijke loopgraaf in te nemen. Artilleriegranaten, mortieren, vlammenwerpers en gifgas werden tevergeefs ingezet.
De defensieve technologie was gewoon beter dan de offensieve technologie. Zelfs als een vijandelijke loopgraaf werd veroverd, trok de vijand zich gewoon terug in een andere, vijftig meter verder gegraven loopgraaf. Beide zijden stuurden hun soldaten herhaaldelijk “over de top” van de loopgraven in het niemandsland van een vrijwel zekere dood met zeer weinig territoriale winst. Nu zouden jonge Amerikaanse mannen naar deze killing fields worden gestuurd.
Feeling a Draft
George M. Cohan’s “Over There” was een van de populairste liedjes uit de Eerste Wereldoorlog.
Het eerste probleem was het verzamelen van het benodigde aantal manschappen. Rekrutering was natuurlijk de aangewezen methode, maar de benodigde aantallen konden niet alleen met vrijwilligers worden bereikt. De dienstplicht was onvermijdelijk, en het Congres nam in mei 1917 de Selective Service Act aan.
Alle mannen tussen de 21 en 30 jaar moesten zich voor militaire dienst laten registreren. De laatste keer dat er een dienstplicht was ingevoerd, waren er grote rellen uitgebroken omdat de rijken vrijstellingen konden kopen. Tegen het einde van de oorlog dienden meer dan viereneenhalf miljoen Amerikaanse mannen, en 11.000 Amerikaanse vrouwen, in het leger. 400.000 Afro-Amerikanen werden opgeroepen voor actieve dienst. In totaal vochten twee miljoen Amerikanen in de Franse loopgraven.
De eerste militaire maatregelen van de Verenigde Staten waren op zee. Gezamenlijke Engels-Amerikaanse operaties waren zeer succesvol in het stoppen van de gevreesde onderzeeër. Volgens de gedachte dat er meer kracht in aantallen is, ontwikkelden de V.S. en Groot-Brittannië een uitgebreid konvooisysteem om kwetsbare schepen te beschermen. Bovendien werden mijnen geplaatst in veel gebieden die voorheen door Duitse U-boten werden beheerst. De campagne was zo effectief dat geen enkele Amerikaanse soldaat op volle zee verloren ging op weg naar het Westelijk front.
De American Expeditionary Force begon in juni 1917 in Frankrijk aan te komen, maar de oorspronkelijke aantallen waren vrij klein. Er was tijd nodig om de gelederen van het Amerikaanse leger op te blazen en op zijn minst een rudimentair trainingsprogramma op te zetten. De timing was kritiek.
Toen de bolsjewieken in 1917 Rusland tijdens een binnenlandse revolutie overnamen, tekende Duitsland een vredesverdrag met de nieuwe regering. De Duitsers konden het zich nu veroorloven veel van hun in het Oosten vechtende soldaten over te brengen naar het vastgelopen Westelijk front. Zonder de nieuwe aanvoer van Amerikaanse troepen had de oorlog een heel ander verloop kunnen hebben.
De toevoeging van de Verenigde Staten aan de geallieerde inspanning was even verheffend voor het geallieerde moreel als verwoestend voor de Duitse wil. Generaal John Pershing weigerde zich te onderwerpen aan de algehele geallieerde bevelhebber en behield onafhankelijke Amerikaanse controle over de Amerikaanse troepen.
Parijs: Ooh, La La
De nieuwe soldaten arriveerden in groten getale begin 1918. De “doughboys”, zoals ze door de Fransen werden genoemd, waren inderdaad groen. Velen vielen ten prooi aan het Parijse nachtleven in afwachting van hun overplaatsing naar het front. Naar schatting vijftien procent van de Amerikaanse troepen in Frankrijk liep een geslachtsziekte op bij Parijse prostituees, wat miljoenen dollars aan behandeling kostte.
De Afro-Amerikaanse soldaten merkten op dat ze door de Franse soldaten beter werden behandeld dan door hun blanke collega’s in het Amerikaanse leger. Hoewel het Duitse leger verleidelijke pamfletten op de Afro-Amerikaanse troepen gooide met de belofte van een minder racistische samenleving als de Duitsers zouden winnen, nam niemand het aanbod serieus.
Een Duitse “unterseebooten” – of “U-boot” – komt boven water. Totdat de geallieerden erin slaagden mijnen in te zetten om deze Duitse onderzeeërs te neutraliseren, vernietigden de U-boten vele geallieerde schepen en brachten terreur op zee.
Tegen de lente van 1918 zagen de deegjongens snelle en furieuze actie. Een Duits offensief kwam binnen vijftig mijl van Parijs, en Amerikaanse soldaten speelden een cruciale rol in het keren van het tij bij Chateau-Thierry en Belleau Wood. In september 1918 werden de inspanningen geconcentreerd op het verjagen van de Duitse troepen van de rivier de Maas. Met succes, de Geallieerden verjoegen de Duitsers naar het met loopgraven bezaaide Argonne Bos, waar Amerika zware verliezen leed.
Maar de wil en de middelen van het Duitse verzet waren verbrijzeld. Het leger trok zich terug en op 11 november 1918 stemde de Duitse regering in met een wapenstilstand. De oorlog was voorbij. Meer dan 14 miljoen soldaten en burgers kwamen om in de zogenaamde Grote Oorlog, waaronder 112.000 Amerikanen. Talloze anderen raakten gewond.
De verbittering die Europa en Amerika overspoelde, zou een rechtvaardige vrede in de weg staan en ook de volgende generatie in gevaar brengen.