Wandelend over de paden in Arizona, ben ik altijd ruiters tegengekomen die ik stopte en voor hen de weg vrijmaakte om hen op deze paden voor te laten gaan. Er zijn talloze, bijna oneindige, paden in deze staat met rotsachtige en verlaten terreinen die een lonende ervaring in de bergen opleveren. Ik heb deze tochten te paard altijd veel gezien hier in de buurt en ze zijn bijna overal beschikbaar bij deze bergen. Ik zei tegen mezelf: “Op een dag, als ik zelfverzekerd genoeg ben, zal ik deze uitproberen!” Paardrijden is een vak apart en dit soort buitenactiviteiten kunnen zenuwslopend overkomen, althans zo voelde ik het.
Ik bedoel, je hebt te maken met een groot, levend dier en zoals bij alle activiteiten waarbij je met dieren moet communiceren en omgaan, moet je er op je gemak bij zijn. Gelukkig hebben we getrainde professionals en deskundigen die paarden kennen en hun werk verstaan om hen op deze paden te leiden. Een van mijn vrienden hier in Arizona, Caleb, werkt als gids te paard in het Estrella Mountain Regional Park en hij bood mijn vrienden en mij aan om ons te begeleiden met de paarden op de ranch – twee van ons van de vijf mensen in de groep hebben nog nooit paardgereden, waaronder ik. Het was een zuidwestelijke ervaring, naar mijn mening.
Anyways, als je nog niet eerder hebt paardgereden, zoals ik, voel je je misschien niet op je gemak en ben je een beetje in de war. En ik begrijp dat volkomen, want zo was ik ook, maar je moet niet vergeten dat alle deskundigen en al deze getrainde paardenprofessionals ooit op onze plekken hebben gestaan. Dus, wat je wel moet meenemen naar je eerste keer paardrijden is dat je bereid moet zijn om aanwijzingen op te volgen, samen met het leren om een relatie met je paard op te bouwen en gewoon efficiënt te werken aan je paardrijvaardigheid.
Enige geschiedenis over paardrijden
Laten we een beetje teruggaan naar het begin om meer te leren over deze activiteit. Mensen hebben altijd al een ontluikende relatie met paarden gehad, zo ver terug als 3500 voor Christus, waarschijnlijk in Rusland en Kazachstan. Volgens dit artikel op NYTimes.com hebben archeologen botten en artefacten van paarden ontdekt die bewijzen dat er bewijs is van domesticatie. Hoewel er een verband is van mensen die jaagden en wilde paarden hoedden voor hun vlees, is er ook een mogelijkheid, Botai paarden werden gebruikt voor werk en rijden. Je hebt waarschijnlijk ook gehoord dat paarden ooit werden gebruikt om strijdwagens, karren, wagens en voertuigen te trekken, lang voordat de auto’s die we nu kennen bestonden. Dat klopt ook. Paarden waren altijd al sneller dan mensen en ze maakten geweldig vervoer vóór de ontwikkeling van de stoomlocomotief rond het begin van de jaren 1800. Ze hebben ons ook vertegenwoordigd tijdens oorlogen en gedurende vele jaren zijn we bijna vergeten hoe toegewijd en hoe schatplichtig we zijn aan de domesticatie van deze majestueuze schoonheden. Nu zijn paarden bekend voor oefening, excursie, en voor competitie.
Dus, wat kan ik verwachten in mijn eerste keer paardrijden?
Lessen. Lessen. Geduld. Lessen. Dan meteen naar de spannende spanning en het plezier van het rijden op een paard. Het hangt er ook vanaf wat voor soort paardrijden u wilt gaan doen: Engels of Western, of er is ook bareback, dat vereist geen zadel en meer vaardigheid, evenwicht, en coördinatie en dit is iets dat niet wordt aangeraden aan beginners. Je kunt hier lezen over het verschil tussen Engels en Western, en wij kregen les op de Western manier. Beide vereisen oefening en oplettendheid, die beide worden verwacht te worden gebruikt tijdens het paardrijden.
In de regel, als je op tijd bent voor je paardrij afspraak, zal je gids je vriendelijk uitleggen hoe je je paard moet opstellen voordat je aan het eigenlijke paardrijden begint. Enkele van de redenen hiervoor is dat je wilt om je paard te leren kennen, je wilt leren hoe je het zadel op te zetten, zich comfortabel voelen en fit met je zadel, en leren hoe je je paard te sturen in het rijden, omdat de communicatie en het verstrekken van vertrouwen aan dit dier is de belangrijkste sleutel.
Als je eenmaal op de trail met je paard, het is normaal om nerveus te voelen en een paar fouten te maken over hoe je je paard met behulp van de teugel. (Mijn gids en ervaren vrienden hebben me een paar keer moeten corrigeren!) Luisteren naar hun advies is erg nuttig. Het wordt echt spannend als het paard op een druppel neerstrijkt die over het pad naar beneden scheert en als je precies op het randje van de top staat, maar blijf kalm, want paarden weten wel hoe ze jou en zichzelf veilig kunnen verplaatsen. Ook kunnen sommige paarden de behoefte voelen om te rennen, maar dat is waar het gebruik van de juiste technieken om ze te laten luisteren en te vertragen met behulp van uw teugels zal dat voorkomen.
First, dress the part. We droegen allemaal spijkerbroeken met gympen (dichte schoenen zijn aanbevolen en het beste).
We kozen welk paard we wilden berijden, benaderden ze zelfverzekerd en leerden ze een beetje beter kennen. Misschien moet je aan je gids vragen welk paard goed is voor beginners.
Dan hebben we onze paarden “afgebonden” en een paar touwtrucs geleerd om ze aan hekken vast te binden (het kan een paar keer goed gaan), om onze paarden stil te houden terwijl we het zadel opzetten.
We kozen onze halters en zadels. Die legden we op onze paarden met de hulp van onze paardengids.
Het was wel een beetje intimiderend omdat we op een gegeven moment de mond van het paard moesten aanraken om de teugels te plaatsen. We hebben onze paarden ook geborsteld en een traktatie gegeven.
Onze gids liet ons zien hoe we het leidtouw aan het zadel moesten vastmaken met een dubbele halve koppeling.
Toen stapten we op de zadels, nadat we hadden gecontroleerd of de uitrusting goed was geplaatst en vastgezet, met onze gids om het nog eens te controleren, en daarna plaatsten we onze voeten in de stijgbeugels. We kregen les in hoe we met de teugels moesten omgaan (het paard naar links of rechts laten draaien en het laten vertragen of stoppen) en hoe we ons evenwicht konden bewaren met onze rechte houdingen.
We reden door het pad, leerden van onze gids over alle woestijnplanten, en waren getuige van de zonsondergang op de bergen en man, wat een gezicht.
We hebben nog wat met onze paarden gewandeld om ze af te koelen. En toen, verdrietig, aaiden we onze paarden “vaarwel” en gaven we ze nog één keer een traktatie.
