Zeven albums, twee decennia – welke heerst er?
De afgelopen zomer, heeft Pete Wentz, bassist en tekstschrijver van Fall Out Boy, alle albums van Fall Out Boy gerangschikt van favoriet naar minst favoriet, en het behoeft geen betoog dat de fans het hier en daar niet mee eens waren. Fall Out Boy heeft een enorme impact gehad op mijn leven, en op dat van vele andere fans – dus het is niet meer dan normaal dat we elk album op een verschillende manier bekijken. Maar in plaats van naar Twitter te rennen met mijn meningsverschillen, besloot ik mijn eigen lijst te maken.
Welkom bij de gids van een fan van Fall Out Boy’s discografie:
Take This To Your Grave
Het probleem met Take This To Your Grave is niet dat het slecht is, integendeel, maar het is gewoon moeilijker om naar terug te keren. Dit is Fall Out Boy in zijn meest rauwe en onontwikkelde staat – zoals elke artiest op zijn debuutalbum zou zijn. Buiten nostalgische nummers als Saturday (toevallig een van mijn favoriete nummers aller tijden) en Grand Theft Autumn/Where Is Your Boy, biedt het album sonisch niet veel, vandaar dat het mijn minst favoriete is. Ik was misschien vijf jaar oud toen dit album uitkwam, dus ik heb dit album nooit echt kunnen ervaren op de manier waarop sommige andere fans dat wel hebben gedaan.
From Under The Cork Tree
Nogmaals – begrijp me niet verkeerd – dit album is goed, maar ik kom bijna nooit meer terug naar de diepe stukken op dit album. De hoogtepunten van dit album komen van de singles die het opleverde, zoals het iconische Dance, Dance en de bijbehorende videoclip die, tot op de dag van vandaag, een van de beste is in Fall Out Boy’s videografie.
Een ander geweldig ding aan dit album dat niets te maken heeft met het eigenlijke geluid ervan, zijn de songtitels. Fall Out Boy is berucht om hun ongelooflijk lange songtitels en dit album bevat een aantal van hun beste titels, waaronder I Slept With Someone in Fall Out Boy en All I Got was This Stupid Song Written About Me en A Little Less Sixteen Candles, a Little More Touch Me. Dit album heeft Fall Out Boy geholpen hun niche te vinden, dus minst favoriet of niet, het is nog steeds belangrijk voor hun discografie.
American Beauty/American Psycho
Nu negen jaar later hebben we deze geweldige popplaat die op de een of andere manier nog steeds tekortschiet ten opzichte van de albums die ik later zal noemen. Het doet me pijn om dit album zo laag in deze lijst te zetten, want deze albumcyclus was een van mijn favorieten van de band. Sonisch klinkt dit album echter als een verwaterde versie van hun 2013-inspanning Save Rock and Roll – met uitzondering van nummers als Fourth of July en Twin Skeletons. Over Fourth of July gesproken, Fall Out Boy als je dit leest, voeg het toe aan je setlist! Fourth of July is PERFECTIE pop, en bevat enkele van de beste teksten op dit album.
Twin Skeletons is nog zo’n nummer op dit album dat mettertijd alleen maar beter wordt. Patrick Stump, Fall Out Boy’s leidende man, laat ons zien waarom hij een van de grootste mannelijke vocalisten aller tijden is op Twin Skeletons als hij zo zwaar met zichzelf harmoniseert dat het klinkt als een echt koor – een echt epische finale en een van hun beste album afsluiters. Er staan nog meer geweldige momenten op dit album, maar veel van de nummers, waaronder het titelnummer, Immortals en Favorite Record, zijn slecht verouderd nadat de plaat uitkwam.
M A N I A
De meeste fans hebben een haat-liefdeverhouding met dit album en ik begrijp wel waarom. Er gebeurt veel op het gebied van geluid op Mania, maar dat is zo’n beetje waarom het hoger op deze lijst staat dan de vorige albums. Fall Out Boy heeft nu de kritieken en de lofbetuigingen om te doen wat ze willen met hun muziek. Op Mania speelt Fall Out Boy met EDM- en zelfs dancehall-klanken, terwijl ze toch hun unieke teksten behouden. Verrassend genoeg is dit album goed verouderd, en had ik zelfs gehoopt dat bepaalde diepe stukken zoals Sunshine Riptide een videoclip en een live optreden zouden krijgen.
In mijn opinie, de kloof tussen dit album en een aantal fans van de band halverwege de albumcyclus ontstond, toen Fall Out Boy de releasedatum verschoof. Ook de keuze van de single voor dit album was twijfelachtig en liet de fans ontmoedigd achter. Zelfs ik vraag me af waarom ze Young and Menace als lead single hebben gekozen en niet The Last of The Real Ones. Niettemin, toen het album eindelijk klaar was, was het een complete joyride omdat het fris en modern is, en ons opnieuw kennis liet maken met een Fall Out Boy die risico’s neemt met hun muziek.
Infinity on High
Ik snap helemaal waarom Pete dit album bovenaan zijn lijst heeft gezet, want dit album lag mijlenver voor op zijn voorganger From Under The Cork Tree. Mijn liefde voor dit album is eerder dit jaar ontstaan nadat ik besloot om de deep cuts eens beter te beluisteren. Fall Out Boy mist eigenlijk helemaal niet met dit album, zowel sonisch als tekstueel. Ik grap voortdurend dat niemand narcisme met een vleugje zelfspot beter doet dan Fall Out Boy, en dit album bewijst dat. Tracks als Fame < Infamy en It’s Hard To Say “I Do”, When I Don’t – twee van mijn favoriete deep cuts van dit album – zijn geweldige voorbeelden van het diepe narcisme dat Fall Out Boy’s teksten neigen uit te stralen. Zelfs de singles van dit album zijn het laatste decennium fris gebleven dankzij Patrick’s stellaire vocale prestaties op singles als Thnks Fr Th Mmrs of “The Take Over, The Breaks Over”. Op het moment van de release was Infinity on High het hoogtepunt van Fall Out Boy in de popcultuur, en hielp het veel mensen in die tijd kennis te laten maken met de band – waaronder ikzelf.
Save Rock And Roll
Wauw, dit album brengt me terug in de tijd. Fall Out Boy had niets te verliezen, maar alles te winnen met hun comebackalbum en daarom is dit een van hun beste. Save Rock And Roll herinnert me eraan waarom ik als kind verliefd werd op deze band, en daar ben ik dankbaar voor. Het album is aan de poppier kant, zeker, maar ze maakten zeker niets dat klonk als wat er op de radio was. De jongens speelden met geluiden die ze nooit eerder hadden gebruikt, en het resultaat was geweldig.
Niet te vergeten dat enkele van de beste vocale momenten die we van Patrick hebben gekregen op dit album te vinden zijn, zoals op de albumopener The Phoenix en de albumsluiter/titeltrack Save Rock and Roll die vocale assistentie van Elton John heeft. Ik heb genoten van hoe de jongens een reeks features hebben toegevoegd die niets anders deden dan Patrick’s vocale prestaties en Pete’s teksten complimenteren – mijn favoriete feature is The Mighty Fall met Big Sean. Gezien het feit dat het album een nieuw begin betekende voor de jongens, ben ik voor altijd dankbaar voor dit album en de toekomst die het ons fans heeft gebracht.
Folie à Deux
Als je een fan van de band bent, was dit de verwachte keuze voor nummer één. Dit album is lichtjaren vooruit op alles wat de band ooit heeft gedaan, en ik kan niet begrijpen waarom het bij de eerste release niet goed werd ontvangen. Dit is het hoogtepunt van Fall Out Boy voor mij in termen van geluid, teksten, songtitels, gewoon alles. Of het nu het Bohemian Rhapsody-achtige nummer Headfirst Slide Into Cooperstown On A Bad Bet is, of het zelfverzekerde 27 – Fall Out Boy heeft alles gegeven op dit album.
Wat dit album zo speciaal maakt in 2018 is dat ze bijna nooit nummers van het album live uitvoeren, behalve de leadsingle van het album, I Don’t Care. Ik had de eer om het openingsnummer Disloyal Order of the Water Buffaloes voor het eerst live te horen tijdens de tweede etappe van Fall Out Boy’s Mania Tour – en wat een euforische ervaring was dat. Alleen al een hele zaal “detox, just to retox!” horen roepen was iets waarvan ik zo blij ben dat ik er deel van uit heb mogen maken.
En daarmee heb je een fanboy’s gids voor Fall Out Boy’s discografie. Ik hou van deze band met heel mijn ziel, en ik popel om te weten wat de toekomst in petto heeft voor de album discografie van de band.