Well, nee. “A Gray State” wordt al snel een heel andere film. De regisseur die we hebben bekeken heet David Crowley, en hij was eigenlijk beelden aan het schieten voor een trailer van een speelfilm die hij van plan was te maken met de titel “Gray State.” De trailer, die een angstaanjagende toekomst schetst waarin regeringslegers de V.S. onder de voet lopen en alleen worden tegengewerkt door verspreide aanhangers, was een groot succes op de sociale media, waardoor Crowley een beroemdheid werd onder Libertariërs en Tea Party-aanhangers en waardoor hij een scenario kon crowdfunden. Maar de film werd nooit gemaakt. In plaats daarvan stelde de politie, die in januari 2015 een horrorscène aantrof in Crowley’s huis in Minneapolis, vast dat hij zijn vrouw en vijfjarige dochter had vermoord voordat hij het pistool op zichzelf richtte.
Filmmaker Nelson verwierf eerder het ruwe materiaal voor de documentaire “Grizzly Man.” Hoewel hij aanvankelijk van plan was de film zelf te regisseren, zag hij het voordeel van het overdragen van de regie aan Werner Herzog, en hij produceerde. Herzog deed hem een gunst terug door “A Gray State” te produceren, een film die een paar opmerkelijke overeenkomsten vertoont met zijn voorganger. Naast het onderzoeken van vreemde zaken die eindigden in een gewelddadige tragedie, maken beide films gebruik van overvloedig videomateriaal dat door hun subjecten is achtergelaten.
In de laatste vier jaar van zijn leven was David Crowley een geobsedeerd man, en een van zijn obsessies was het vastleggen van zijn eigen leven. Nelson was dus in staat om zijn verhaal te maken van honderden uren video plus ontelbare selfies en audio- en geschreven documenten. Naast het interviewen van veel van Crowley’s vrienden, familie en collega’s die films maakten, heeft hij ook een deel van dit materiaal aan hen laten zien of afspelen. Hun reacties zijn soms net zo verhelderend als het materiaal zelf.
Na de tragische dood van de Crowleys begonnen sommige van zijn bewonderaars op sociale media te beweren dat de dood “mysterieus” was en suggereerden ze dat hij was vermoord door een samenzwering die niet wilde dat “Gray State” gemaakt zou worden. Dit opent verschillende verhaallijnen en speculatieve richtingen die Nelson had kunnen volgen, maar hij kiest ervoor dat niet te doen. In plaats daarvan merkt hij deze duistere vermoedens al vroeg in zijn kroniek op, voordat hij onderzoekt wat werkelijk tot de tragedie heeft geleid.