Bij ARFID beperken of vermijden mensen voedsel zodanig dat ze niet meer in staat zijn om aan de voedingsbehoeften van het lichaam te voldoen. In tegenstelling tot andere veel voorkomende eetstoornissen gebeurt dit echter zonder dat er sprake is van problemen of zorgen over het lichaamsbeeld. Veel voorkomende symptomen zijn het stellen van toenemende grenzen aan voedsel, portiegroottes of het aantal maaltijden per dag, evenals verbale agressie, prikkelbaarheid, of zich overweldigd voelen tijdens maaltijden.
“ARFID wordt meestal gediagnosticeerd in de kindertijd of adolescentie, en het is vaak gekoppeld aan andere comorbide aandoeningen,” legt Asad Hussain, MD, Associate Medical Director van het Princeton Center for Eating Disorders, uit. “De eerste stap kan zijn om een medische oorzaak uit te sluiten met een gastro-enteroloog. Van daaruit is een grondige psychiatrische evaluatie van vitaal belang om licht te werpen op de onderliggende oorzaak, die ons leidt naar de juiste cursus van behandeling.”
Voorwaarden die vaak samen voorkomen met ARFID zijn:
- Een angststoornis zoals obsessieve/compulsieve stoornis. Dit kan ARFID uitlokken, maar het kan ook ontstaan als gevolg van de angst voor eten.
- Een trauma uit het verleden in verband met eten, zoals verslikken of overmatig overgeven. Degenen met een trauma uit het verleden kunnen zelfs bang zijn dat ze zullen sterven als ze bepaald voedsel eten.
- Een zintuiglijke verwerkingsstoornis die een afkeer inhoudt van de geur, smaak of textuur van voedsel. Ergotherapeuten van Princeton Medical Center kunnen deze aandoening beoordelen.
Voor opgroeiende kinderen en tieners is onvoldoende voeding een belangrijke zorg die kan leiden tot effecten op de langere termijn, zoals vertraagde mijlpalen en het niet bereiken van een optimale lengte.
“We richten ons op herstel van het gewicht, zodat patiënten medisch stabiel zijn, terwijl we psychotherapie en psycho-educatie bieden voor zowel patiënten als hun gezinnen”, zegt Dr. Hussain. Hussain. “Terugvalpreventie is vanaf de eerste dag een belangrijk onderdeel van de behandeling, en we bieden hulpmiddelen die thuis kunnen worden toegepast.”
Medicatie kan ook effectief zijn voor sommige kinderen en tieners met ARFID. Afhankelijk van de comorbide aandoeningen kunnen neuroleptica of anti-angst/antidepressiva worden gebruikt om de eetlust te stimuleren en angst en impulsiviteit te verminderen zonder negatieve cognitieve effecten. Indien nodig wordt gestart met een lage dosis medicatie, die in een conservatief tempo wordt getitreerd om de optimale therapeutische dosis te bepalen.
“We maken dagelijks strategieën over de disciplines heen om de behoeften van de patiënt te identificeren en aan te pakken terwijl deze zich ontwikkelen,” voegt Dr. Hussain toe. “Deze vorm van samenwerking draagt bij aan een succesvollere behandeling.”