Heading

Breng het genadeloos beknopt. Dat is de strategie van Scott Schaus om les te geven aan studenten in het tijdperk van mobiele telefoons en korte aandachtsspanne. “Als je een idee niet in drie zinnen kunt overbrengen,” zegt Schaus, universitair docent scheikunde aan het College of Arts & Sciences, “dan zijn ze weg.” Om het quotum aan te vullen, vertrouwt Schaus op foto’s en grafieken.

Carrie Preston verbiedt mobiele telefoons en laptops helemaal tijdens haar colleges en klassikale discussies. De apparaten verstoren een “vriendelijke en vruchtbare uitwisseling”, legt de CAS hoogleraar Engels en vrouwen-, gender- en seksualiteitsstudies uit in een technische notitie op haar syllabi. Net als veel van haar collega’s adviseert Preston, directeur van het Kilachand Honors College, studenten om aantekeningen met de hand te maken, waarbij ze zich beroept op pedagogisch onderzoek waaruit blijkt dat ze op die manier informatie beter vasthouden dan door op hun laptop te typen.

Steve Ramirez gooit relevante TED-talks in zijn syllabi, om de door TED-talks geobsedeerde generatie beter te bereiken. Hij maakt ook gebruik van Instagram, Snapchat, YouTube-video’s, verwijzingen naar populaire films en andere popcultuur – en een ouderwetse publiekstrekker die humor heet. De menselijke connectie is nog steeds belangrijk, zegt Ramirez (CAS’10), een CAS assistent-professor in psychologische en hersenwetenschappen. “Ik gebruik persoonlijke storytelling,” zegt hij. “Ik draag mijn kwetsbaarheid op mijn mouw. Ik vertel ze dat mijn GRE’s verschrikkelijk waren, dat mijn cijfers geen 4.0 waren, dat ik immigrantenouders heb. Je kunt geen robot zijn.”

Dezer dagen waarschuwen zelfs Silicon Valley-types dat technologie en sociale media niet alleen onze tijd kapen, maar ook onze geest. Het nieuwe jaar begon met een golf van artikelen in de nieuwsmedia waarin het laatste advies werd gegeven over hoe we ons niet moeten laten afleiden (“How to Actually, Truly Focus on What You’re Doing,” luidt de kop van een recente column in de New York Times “Smarter Living”). We dachten dat het nieuwe semester een goed moment zou zijn om bij docenten te informeren naar een van de moeilijkste onderdelen van hun baan: hoe houd je de aandacht van een zaal vol multitaskende millennials 50 minuten lang vast – of 2,5 uur – als je concurreert met apparaten die studenten waarschuwen voor elke Instagram-like, Snapchat-bericht, sms, Facebook-post – en zelfs af en toe een telefoontje.

“Je moet een baan kiezen,” zegt Elizabeth Co, universitair hoofddocent biologie aan het CAS en winnaar van de Metcalf Teaching Award 2018. “Je gaat ofwel de situatie controleren en de technologie verbieden, of je neemt de andere rijstrook en omarmt de technologie.”

Co neemt de technologie rijstrook en verandert de mobiele telefoons van studenten in leermiddelen. Ze gebruikt een app met de naam Top Hat, waarmee ze haar colleges kan afwisselen met vragen die opduiken op de telefoons van studenten. Ze tikken hun antwoorden in, die op het grote scherm vooraan in de zaal verschijnen.

Co neemt al haar colleges op, dus als studenten toevallig op hun apparaat kijken of op een andere manier worden afgeleid terwijl zij de fijne kneepjes van bijvoorbeeld de menselijke fysiologie uitlegt, kunnen ze teruggaan en luisteren naar wat ze hebben gemist. “Het eerste is: veroordeel ze niet,” zegt ze. “We zijn allemaal afgeleid. Ik zit met mijn kinderen te spelen en ik kijk naar de telefoon. Mijn man en ik dagen elkaar uit om onze telefoons weg te leggen.”

Muhammad Zaman, hoogleraar biomedische techniek aan het College of Engineering en Howard Hughes Medical Institute Professor of Biomedical Engineering and International Health, is zo overtuigd van de waarde van het maken van aantekeningen met de hand dat hij niet toestaat dat studenten laptops of tablets gebruiken in de klas, tenzij ze een doktersbriefje meenemen dat ze niet in hun notebooks kunnen schrijven. “Niemand brengt ooit een doktersbriefje mee,” zegt Zaman. Voor een twee uur durende les is er een pauze van vijf tot zeven minuten, waarin studenten kunnen doen wat ze willen, en dat omvat het gebruik van hun telefoons en laptops.

Of een professor nu ook kiest voor een andere aanpak, Preston zegt dat het belangrijk is om aan het begin van het semester duidelijke en sterke regels over technologie op te stellen. “Als je elkaar begint te vertrouwen en de cursus vertrouwt, is het gemakkelijker om technologie toe te staan wanneer dat relevant is,” zegt ze.

Bovendien, wijst Preston, die zowel een CAS Wisnewski Award for Excellence in Teaching als de United Methodist Scholar/Teacher of the Year award van de universiteit onder haar riem heeft, studenten zijn niet de enigen die multitasken op hun apparaten terwijl het lijkt alsof ze luisteren naar de persoon die het woord heeft. “We hebben het allemaal gedaan,” zegt ze. “We halen tijdens een vergadering onze computer tevoorschijn en doen alsof we aantekeningen maken.”

Eric Kolaczyk, een CAS-professor in wiskunde en statistiek, vat zijn strategie voor lesgeven in het tijdperk van afleiding samen met één woord: betrokkenheid. Hij breekt zijn colleges met groepsactiviteiten, zoals Q&A-sessies onder studenten. In praktijkgerichte cursussen doen studenten aan ervaringsleren en brengen ze het grootste deel van hun tijd niet alleen luisterend door, maar actief iets doend. “Geen tijd voor afleiding,” zegt Kolaczyk.

Als het aankomt op het vasthouden van de aandacht van studenten, zou de taak van Malika Jeffries-El zelfs ontmoedigend zijn zonder de alomtegenwoordige aanwezigheid van mobiele telefoons.

De CAS universitair hoofddocent scheikunde geeft les aan 200 studenten organische chemie – om 8 uur ’s ochtends. De les duurt twee keer per week 75 minuten. Net als Co, gebruikt Jeffries-El de Top Hat app om studenten via hun telefoons te betrekken. “Ik ga 35 minuten tegen jullie praten, en dan moeten jullie je telefoon tevoorschijn halen en wat vragen beantwoorden”, vertelt ze hen. “Ik weet dat ze waarschijnlijk een beetje op hun telefoon aan het spelen zijn, naar e-mail aan het kijken zijn of wat dan ook.”

En als ze merkt dat studenten Amazon op hun telefoon afspeuren terwijl zij zuren en basen probeert uit te leggen, verspilt ze geen tijd aan boos worden. “

Is het moeilijker om studenten te laten opletten dan vroeger? Ja en nee, zegt Jeffries-El, een voormalig universitair hoofddocent aan de Iowa State University.

“Ik had vroeger een kind in mijn klas op Iowa State dat op de achterste rij zat en de studentenkrant las,” zegt ze. “De echte krant.”

Verken Gerelateerde onderwerpen:

• Apps
• Onderwijs