Door Ibrahim Sawal
Een Tasmaanse duivel in het Tasmaanse Duivels Sanctuary in Cradle Mountain in Australië
Angus McComiskey/Alamy
Een dodelijke kanker die zich ontwikkelt bij Tasmaanse duivels lijkt ervoor te zorgen dat besmette individuen minder snel met anderen omgaan, waardoor de ziekte deze dieren niet tot uitsterven kan drijven.
De besmettelijke vorm van kanker, bekend als devil facial tumour disease (DFTD), wordt overgedragen via beten en veroorzaakt tumoren in de kaak. De ziekte kan in minder dan een jaar tot de dood leiden. Tasmaanse duivels (Sarcophilus harrisii) zijn agressieve dieren, die vaak vechten om partners en voedsel, wat de verspreiding van DFTD kan verergeren. De ziekte heeft in de afgelopen 20 jaar meer dan 80 procent van de populatie uitgeroeid.
Advertentie
Deze kanker kan het Tasmaanse duivels moeilijk maken zich te voeden, omdat de tumoren de neiging hebben de tanden van een dier te verplaatsen. “Dieren die ziek zijn kunnen zich afzonderen van andere individuen om energie te sparen en te herstellen,” zegt David Hamilton van de Universiteit van Tasmanië in Australië.
Om te zien of dit van invloed is op de verspreiding van DFTD, bevestigden Hamilton en zijn team tracking halsbanden aan 22 wilde Tasmaanse duivels en lieten ze vervolgens los in hun natuurlijke habitat. De halsbanden detecteren wanneer een dier zich op minder dan 30 centimeter afstand van een ander gekalibreerd dier bevindt. Voordat de Tasmaanse duivels van een halsband werden voorzien, werden ze onderzocht op symptomen van DFTD en werden ze elke maand gevangen om de prevalentie van de ziekte en de tumorgroei te monitoren.
Lees meer: Geluk van de duivel: Hoe een Tasmaans icoon kanker te slim af is
Het team ontdekte dat naarmate hun tumoren groeiden, de besmette Tasmaanse duivels minder geneigd waren om met anderen om te gaan. “Degenen met zeer grote tumoren komen niet in contact met andere duivels en bijten niet veel, dus hebben ze weinig kans om de ziekte over te dragen,” zegt Hamilton.
Drie van de 22 geobserveerde Tasmaanse duivels vertoonden symptomen aan het begin van het onderzoek. Zes maanden later was bijna de helft van de populatie besmet met DFTD. “We denken dat degenen die het verspreiden waarschijnlijk degenen zijn in het vroegere stadium van infectie,” zegt Hamilton. In dat stadium zijn duivels met de tumor nog fit genoeg om de ziekte te bestrijden en over te dragen.
De ziekte heeft deze dieren bijna tot uitsterven gedreven, maar Tasmaanse duivels beginnen zich aan te passen aan de dreiging. “DFTD zelf zal niet het laatste zetje naar uitsterven geven,” zegt Hamilton. “Menselijke invloeden op hun omgeving zouden dat echter wel kunnen doen, en we moeten hard werken om dat te voorkomen.”