De Motion Picture Production Code (in de volksmond bekend als de Hays Code, naar de maker Will Hays) werd voor het eerst gepubliceerd in maart 1930 en was de eerste poging om filmcensuur in te voeren in de VS door middel van een reeks richtlijnen voor filmproducenten.
De Code werd opgesteld volgens het concept: “Als films verhalen presenteren die het leven ten goede beïnvloeden, kunnen zij de krachtigste kracht worden voor de verbetering van de mensheid” – de duidelijke implicatie was dat films er duidelijk niet in slaagden deze verheven doelen te bereiken.
De code was gebaseerd op drie algemene principes:
– Er mag geen film worden geproduceerd die de morele normen zal verlagen van degenen die hem zien. Daarom mag de sympathie van het publiek nooit worden gewekt voor misdaad, wandaden, kwaad of zonde.
– Correcte levensnormen, slechts onderworpen aan de eisen van drama en vermaak, moeten worden gepresenteerd.
– Het recht, natuurlijk of menselijk, mag niet worden bespot, noch mag sympathie worden gewekt voor de schending ervan.
Deze regels werden uitgewerkt in een reeks regels, gegroepeerd onder de voor zichzelf sprekende kopjes Misdaden tegen de wet, Seks, Vulgariteit, Obsceniteit, Godslastering, Klederdracht, Dansen (d.w.z. suggestieve bewegingen), Religie, Locaties (d.w.z. de slaapkamer), Nationale gevoelens, Titels en “Weerzinwekkende onderwerpen” (extreem grafisch geweld).
Hoewel deze richtlijnen technisch gezien vrijwillig waren, gebruikten de grote Hollywood-studio’s de richtlijnen van de Hays Code in de praktijk als een handig middel om pressiegroepen af te weren (de aanbevelingen van de British Board of Film Censors waren om vergelijkbare redenen overgenomen door Britse filmproducenten en -distributeurs).
Hierdoor beïnvloedde de Hays Code (en soortgelijke strenge regels van het zeer invloedrijke Katholieke Legioen van Fatsoen) rechtstreeks de inhoud van bijna elke Amerikaanse film die werd gemaakt tussen 1930 en 1966, toen de Motion Picture Association of America een classificatiesysteem invoerde naar het voorbeeld van de classificatiecertificaten van de BBFC.
Michael Brooke