Bidi, gemaakt van laagwaardige tabak, is populair onder de plattelandsbevolking en de stedelijke armen, in de Zuid-Aziatische regio. De doelstellingen van deze studie waren: (1) de omvang van het roken van bidi’s in verschillende landen vast te stellen; (2) de rook en de gevaren voor de gezondheid te vergelijken met conventionele sigaretten en; (3) preventieve maatregelen aan te bevelen. Engelstalige artikelen werden geïdentificeerd via een geautomatiseerde zoekactie in MEDLINE (1966-1998) met gebruikmaking van de term “bidi”, “beedi”, “beedie”, “biri” en handmatig om alle beschikbare informatie te verzamelen en een beschrijvend epidemiologisch profiel te presenteren. De prevalentie van het roken van bidi’s bleek 21-56% te bedragen onder mannen in Zuid-Aziatische landen; over vrouwen was zeer weinig informatie beschikbaar. De concentraties van nicotine, teer en andere giftige stoffen in de rook zijn bij bidi hoger dan bij andere sigaretten. Men gaat er ook van uit dat het roken van bidi ongeveer 2 tot 3 maal meer nicotine en teer inhaleert dan gewone sigaretten, omdat het omhulsel van de bidi slecht brandbaar is en er meer trekjes moeten worden genomen om de bidi aan het branden te houden. Er is ook aangetoond dat bidi in vergelijking met andere sigaretten een hogere kansverhouding heeft, hoewel deze niet statistisch significant is, voor verschillende kankeraandoeningen en chronische aandoeningen. Aangezien bidi met de hand wordt gerold, lopen werknemers in bidi-fabrieken het risico kanker te krijgen door blootstelling aan tabaksstof en -schilfers. Wij stellen voor dat antirookcampagnes worden gericht op de bidi-rokers van alle Zuid-Aziatische landen. De meeste bidi-rokers zijn analfabeet en ondervoed, waardoor zij kwetsbaarder zijn voor ziekten en sterfte die met roken verband houden. Tegelijkertijd moeten er maatregelen worden genomen om bidi minder schadelijk te maken en om bidi machinaal te produceren om de blootstellinggerelateerde toxiciteit onder de werknemers die bidi produceren te verminderen.