Love him or loat him, it’s hard to argue that John Lennon wasn’t a pop music genius. Als de ene helft van het meest succesvolle songwritersduo aller tijden in Lennon-McCartney en, natuurlijk, het stichtende lid van The Beatles, heeft Lennon een aantal van ’s werelds meest geliefde liedjes geschreven. Zijn intelligentie en vakmanschap revolutioneerden de popmuziek in de jaren zestig en eigenlijk was hij altijd al voorbestemd om een figuur te zijn die het waard was om te volgen.
Tijdens de jeugd van de zanger had Lennon te maken met een aantal uitdagingen. Niet alleen werd de zanger getroffen door een tragedie nadat zijn vader hem verliet en zijn moeder helaas stierf, maar hij werd ook stelselmatig afgekraakt door autoritaire figuren die moeite hadden om in het reine te komen met zijn scherpe intelligentie en opstandige manieren. In een beroemde Beatles song maakte Lennon van de gelegenheid gebruik om over die jeugd te praten en hoe die hem had gevormd tot de leidende man die hij zou worden.
Natuurlijk waren The Beatles nooit bang om terug te blikken op hun jeugd om wat materiaal voor hun songs te leveren. Tracks als ‘Penny Lane’ en ‘When I’m Sixty Four’ zijn beide reflecties van Paul McCartney’s leven in Liverpool voordat hij roem en fortuin bereikte. Lennons verhalen over de dwaasheden uit zijn kindertijd zijn iets subversiever en benadrukken de verzengende hersencapaciteit die hij alleen voor de meest speciale mensen en plaatsen reserveerde. Eén zo’n plek was natuurlijk Strawberry Fields en vormde de inspiratie voor zijn liedje ‘Strawberry Fields Forever’.
“Strawberry Fields is een echte plek,” vertelde Lennon in 1980 aan David Sheff van Playboy. “Nadat ik niet meer op Penny Lane woonde, trok ik in bij mijn tante die in de buitenwijken woonde… niet het arme slobberige soort beeld dat werd geprojecteerd in alle Beatles-verhalen. Vlakbij dat huis was Strawberry Fields, een huis in de buurt van een tuchthuis voor jongens waar ik als kind naar tuinfeesten ging met mijn vrienden Nigel en Pete. We hadden altijd plezier op Strawberry Fields. Dus daar heb ik de naam vandaan.”
In het liedje vertelt Lennon over de eenzaamheid die hij in die jaren voelde, het gevoel alsof niemand hem begreep. Hij vervolgt met Sheff: “Het tweede couplet gaat, ‘No one I think is in my tree.’ Nou, ik was te verlegen en te veel aan mezelf aan het twijfelen. Niemand schijnt zo hip te zijn als ik, dat is wat ik bedoelde. Daarom moet ik wel gek zijn of een genie- ‘Ik bedoel het moet hoog of laag zijn,’ de volgende regel.” Voor elk kind is het moeilijk om zich aan te passen aan zijn geprojecteerde intelligentie, maar voor Lennon, in de jaren vijftig, was het bijna onmogelijk: “Er was iets mis met mij, dacht ik, omdat ik dingen leek te zien die andere mensen niet zagen. Ik dacht dat ik gek was of een egomaniak omdat ik beweerde dingen te zien die andere mensen niet zagen. Ik was altijd zo psychisch of intuïtief of poëtisch of hoe je het ook wilt noemen, dat ik altijd dingen zag op een hallucinerende manier.”
Psychedelia, en de explosie daarvan in de jaren zestig, bevestigde veel van wat Lennon al had gevoeld: “Zelfs als kind al. Als ik naar mezelf keek in de spiegel of als ik 12, 13 was, ging ik letterlijk in trance in alfa. Ik wist toen nog niet hoe het heette. Ik kwam er jaren later achter dat er een naam is voor deze condities. Maar ik zag hallucinerende beelden van mijn gezicht dat veranderde en kosmisch en compleet werd. Het zorgde ervoor dat ik altijd een rebel was.
“Dit ding gaf me een chip op de schouder; maar aan de andere kant wilde ik geliefd en geaccepteerd worden. Een deel van mij zou door alle facetten van de maatschappij geaccepteerd willen worden en niet deze luidruchtige, gestoorde muzikant willen zijn. Maar ik kan niet zijn wat ik niet ben.”
Het nummer ‘Strawberry Fields Forever’ wordt terecht vereerd als een van The Beatles beste en moet ook worden gezien als een van Lennons meest persoonlijke. Het is dit nummer dat een licht werpt op de diepste facetten van een icoon en om die reden moet het opnieuw worden bekeken. Luister hieronder naar ‘Strawberry Fields Forever’.
