De hemel kan van alles zijn.
The Lovely Bones is een film die zich afspeelt in de rustige buurten van Pennsylvania in 1973. De personages: Susie Salmon, George Harvey, Jack Salmon, en Abigail Salmon, en Lindsey Salmon spelen allemaal een belangrijke rol in The Lovely Bones. Susie Salmon was een typisch veertienjarig meisje in de jaren 1970 met mousy bruin haar en een glimlach die haar tot een favoriet van velen maakte. Ze was niet alleen vervuld van vrolijke onschuld, maar bezat ook een wijsheid die haar leeftijd ver te boven ging, waardoor kijkers zich afvroegen waarom ze eigenlijk gestorven was. Ik denk dat de meeste mensen zouden aannemen dat, omdat Susie zo intelligent, wijs en vriendelijk was, het niet haar positieve kwaliteiten waren waardoor ze overmeesterd kon worden, maar dat het eerder haar naïviteit was. Haar dood creëerde een vorm van ziekte en depressie in zowel de familie als de gemeenschap. In plaats van dat Susie’s familie na Susie’s dood hechter wordt, scheurt het hen juist verder uit elkaar. Ik denk dat Susie het op zich neemt om een figuur te worden die veel weg heeft van een beschermengel. Hoewel religie grotendeels in The Lovely Bones is verwerkt, is het zorgvuldig gedaan om niet op de tenen te trappen wat betreft de religieuze overtuigingen van mensen.
Hoewel ieder mens zijn of haar eigen perspectief heeft van hoe engelen en de hemel kunnen zijn, helpt Alice Sebolds versie van deze kleurrijke en van gedaante veranderende hemel die Susie heeft om over te brengen hoe iemands waarachtigste wensen en fantasieën werkelijkheid kunnen worden. Iedereen in de maatschappij weet niet hoe of wat de hemel is, maar deze film geeft de kijker hoop en een glimp van hoe het op een dag werkelijk kan zijn, wanneer het voor hem of haar tijd is om er heen te gaan. De hemel is gemaakt als een plaats waar een persoon zijn of haar dromen kan waarmaken, met uitzondering van het naar de hemel brengen van een levend persoon. The Lovely Bones laat de kijker ook vragen stellen bij het bestaan van een leven na de dood. De hemel zou een plek kunnen zijn waar iemands grootste angsten ophouden te bestaan, en waar zijn of haar fantasie de vrije loop kan gaan. Het minimalisme is echter aanwezig in de film omdat het aan de kijker is om te beslissen of dit echt mogelijk is. Kan een mens zijn of haar leven op aarde volledig loslaten? Sebold gaat uit van de veronderstelling dat, willen iemands dierbaren verder kunnen met hun leven, hun verloren lid in de hemel moet leren los te laten wat er met anderen op aarde gebeurt.
De meesten van ons zouden graag aan de zijde van onze dierbaren blijven en verder leven in de veronderstelling dat ons niets immoreels kan overkomen. Ik denk dat mensen zich meer dan andere films kunnen identificeren met The Lovely Bones, simpelweg omdat het zo realistisch is, en het onderwerp ‘hemel’ brengt mensen altijd met hun hoofd in de wolken. Een andere reden waarom kijkers zich op een persoonlijke manier tot deze film kunnen verhouden is omdat de wreedheid zo opmerkelijk is, maar het gebrek aan woede dat Susie heeft nadat ze dood is, is verbazingwekkend. Het geeft kijkers optimisme dat zelfs de dood vergeven en overwonnen kan worden.
Susie Salmon brengt het grootste deel van haar tijd door met het observeren van het gedrag van haar familie op aarde. Susie’s nieuwsgierigheid naar wat er zich binnen haar familie afspeelde, overstemt haar woede op meneer Harvey. Ze begint te beseffen dat er veel mensen waren die hun leven draaiden om haar dood, buiten haar familie. Ruth, Susie’s vriendin, moest Susie’s grootste fan zijn. Aan de andere kant nam Jack Salmon het op zich om het mysterie achter Susie’s moordenaar te achterhalen, maar ook wat Harvey dreef om zo’n smerige daad te plegen. Jack gaat zo op in de moord op Susie, dat het zijn vrouw Abigail wegjaagt. Ik denk dat meneer Salmon de grootste obsessie en nieuwsgierigheid heeft voor Susie’s moord, omdat hij alles met zijn dochter heeft gedaan. Mr. Harvey zou nooit het concept van de familieband tussen een vader en dochter kunnen begrijpen. Met Jack’s agressieve volharding was het slechts een kwestie van tijd waarin Susie’s moordenaar ontmaskerd zou worden.
Abigail Salmon, Susie’s moeder, is na Susie’s dood een escapist geworden. Ze begon het te verachten moeder genoemd te worden. Haar enige manier om met Susie’s dood om te gaan was weg te gaan van alles wat met Susie te maken had. Wat zeg je tegen een vrouw wier kind dat ze negen maanden droeg en veertien jaar opvoedde, dood is? De waarheid is, dat er geen juist antwoord is. Haar huwelijk met Jack begint uit elkaar te vallen, nadat hij gek wordt van het vinden van haar moordenaar. Abigail vertrekt uit de levende wereld die ze deelt met Jack en Lindsey, maar ze duikt weer op met weinig emotie of inhoud. Susie’s jongere zus, Lindsey Salmon, was Abigail’s grootste herinnering aan Susie. Abigail’s pogingen om zichzelf steeds verder weg te duwen van haar familie toen ze haar het meest nodig hadden was zielig, maar redelijk. Lindsey heeft haar eigen manier van rouwen die anders was dan die van haar moeder en vader.
George Harvey is een ijzingwekkende en wrede herinnering aan het feit dat moordenaars overal zijn. Hij woonde aan de overkant van de straat van de Salmons. Susie was niet zijn eerste slachtoffer, noch was het de bedoeling dat ze zijn laatste zou zijn. Mr. Harvey’s ogenschijnlijk charmante aard maakte het voor Susie bijna onmogelijk om nee te zeggen tegen zijn schuilplaats in het maïsveld. Mr Harvey’s vermogen om ouders en volwassenen op hun gemak te laten voelen, werkte in zijn voordeel. Niemand anders dan Jack Salmon, Susie’s vader, had het vermoeden dat Mr. Harvey Susie’s koelbloedige moordenaar was.
Over het geheel genomen is een van de meest onvergetelijke scènes van de film dat aan het begin van de film, voorafgaand aan Susie’s tragische dood, Susie spreekt over een jeugdherinnering die ze met haar vader heeft over het kijken naar een sneeuwbol. Susie was bezorgd over een pinguïnfiguurtje dat in de sneeuwbol met winters thema zat. Susie’s vader, Jack Salmon, zegt tegen zijn dochter “Maak je geen zorgen, Susie; hij heeft een mooi leven. Hij zit gevangen in een perfecte wereld.” De herinnering is een voorbode voor Susie die naar de hemel reist en gevangen zit op een plek ver weg van haar familie. De pinguïn in de sneeuwbol kan vergeleken worden met Susie. De pinguïn staat alleen, op een koude, maar zorgeloze plek. Susie is onbegeleid in haar persoonlijke hemel. Haar zorgen mogen dan afwezig zijn in de hemel, maar haar hart ligt nog steeds op aarde bij haar familie en haar moordenaar.