J. Marion Sims (1813-1883) wordt vaak beschouwd als de grondlegger van de moderne chirurgische gynaecologie. Tijdens zijn leven was hij alom bekend en werd hij gerespecteerd. Na zijn dood werd er een standbeeld voor hem opgericht in Bryant Park in New York City. Het werd later verplaatst naar Central Park, waar het bleef tot 2018, toen het werd verwijderd na aanhoudende publieke protesten over de aanwezigheid ervan. De controverse ontstond over de perceptie van Sims’ beroemdste prestatie: de ontwikkeling van de eerste betrouwbare chirurgische remedie voor vesico-vaginale fistels, een catastrofale complicatie van langdurige obstructieve bevalling, die veel voorkwam in de negentiende eeuw. Sims ontwikkelde zijn chirurgische techniek door tussen 1846 en 1849 een groep tot slaaf gemaakte Afro-Amerikaanse vrouwen met fistels te opereren. Moderne aanvallen op Sims zijn meer gebaseerd op een hedendaags afkeer van het slavernij instituut dan op een duidelijk begrip van wat Sims werkelijk deed binnen de context van zijn tijd en plaats. Moderne critici vallen zijn “experimentele” operaties aan, het gebrek aan “geïnformeerde toestemming” van de patiënten, en Sims’ nalaten om verdoving te gebruiken tijdens fisteloperaties. Geen van deze kritieken houdt rekening met de afschuwelijke aard van de verwondingen die deze vrouwen hadden opgelopen, het lijden dat hun toestand hen toebracht, het ontbreken van een effectieve “standaard-zorg” behandeling voor fistels in die tijd, de sociale en wettelijke beperkingen waarmee artsen die slaven behandelden werden geconfronteerd, of de onzekere en problematische vroege geschiedenis van de anesthesiologie. Hoewel “verontwaardiging achteraf” emotioneel bevredigend kan zijn, verheldert zij het verleden niet en helpt zij ons niet de moeilijke besluitvorming in de chirurgie te begrijpen, ongeacht tijd of plaats.