Het woord “herkauwen” is afgeleid van het Latijn voor “kauwen op herkauwers”, een niet al te vriendelijk proces waarbij runderen hun voer fijnmalen, doorslikken en vervolgens weer uitbraken en herkauwen. Op dezelfde manier piekeren menselijke herkauwers lang over een onderwerp.
Maar terwijl deze aanpak misschien de spijsvertering van koeien bevordert, doet het niet hetzelfde voor de geestelijke gezondheid van mensen: Herkauwen over de donkere kant van het leven kan een depressie aanwakkeren, zei Susan Nolen-Hoeksema, PhD, psycholoog aan de Yale University, in een toespraak op uitnodiging van de Board of Scientific Affairs tijdens de jaarlijkse conventie van de APA in 2005.
Wat meer is, herkauwen kan het denken en het oplossen van problemen belemmeren, en kritieke sociale steun wegjagen, zei ze.
In een publicatie in APA’s Journal of Personality and Social Psychology, JPSP (Vol. 77, No. 4, blz. 801-814), ontdekten Nolen-Hoeksema en Christopher Davis, PhD, dat herkauwers weliswaar meer hulp van anderen zoeken dan niet-kauwers, maar dat ze die minder krijgen. In feite rapporteren veel van hen meer sociale wrijving – “dingen zoals mensen die hen vertellen dat ze moeten opkrabbelen en verder moeten gaan met hun leven,” zei Nolen-Hoeksema.
Mensen kunnen in het begin meelevend reageren op een piekeraar, maar hun medeleven kan slijten als het piekeren aanhoudt.
“Na een tijdje raken ze gefrustreerd, en zelfs vijandig, en beginnen ze zich terug te trekken, wat je als piekeraar natuurlijk een heleboel meer geeft om over te piekeren: Waarom laten ze me in de steek, waarom zijn ze zo kritisch op me?”, aldus Nolen-Hoeksema.
In haar lezing onderzocht ze de wortels van deze cyclus van ruminatie en depressie, en wat er kan worden gedaan om die te doorbreken.
De link tussen ruminatie en depressie
Er zijn talloze longitudinale studies die wijzen op de negatieve effecten van ruminatie: Uit onderzoek dat Nolen-Hoeksema deed onder bewoners van de Bay Area die in 1989 de aardbeving in San Francisco meemaakten, bleek bijvoorbeeld dat degenen die zichzelf naderhand als herkauwers identificeerden, meer symptomen van depressie en posttraumatische stressstoornis vertoonden.
Een ander onderzoek van haar, uitgevoerd met Judith Parker, PhD, en Louise Parker, PhD, wees uit dat herkauwen een depressie voorspelde bij 455 18- tot 84-jarigen die familieleden hadden verloren aan een terminale ziekte. Degenen die vaker piekerden werden depressief, en bleven depressief bij follow-ups tot 18 maanden later, volgens de studie, gepubliceerd in 1994 in JPSP (Vol. 67, No. 1, blz. 92-104).
Een buurtonderzoek dat Nolen-Hoeksema uitvoerde onder 1300 volwassenen, in de leeftijd van 25 tot 75 jaar, ondersteunde deze resultaten. Daaruit bleek dat herkauwers vier keer zo vaak een zware depressie krijgen als niet-herkauwers: 20 procent tegen 5 procent. (De resultaten waren zelfs significant bij herkauwers die bij aanvang niet depressief waren.)
Veel herkauwers blijven in hun depressieve sleur omdat hun negatieve kijk op de dingen hun probleemoplossend vermogen schaadt, zegt Nolen-Hoeksema. Volgens haar onderzoek hebben ze vaak moeite om goede oplossingen te vinden voor hypothetische problemen. Als een vriend hen bijvoorbeeld ontloopt, zeggen ze: “Nou, dan ontwijk ik hem ook maar.”
Daarnaast hebben ruminators weinig vertrouwen in hun oplossingen en voeren ze die vaak niet uit – ze sluiten zich bijvoorbeeld niet aan bij een steungroep voor rouwverwerking, terwijl ze dat wel van plan zijn, aldus Nolen-Hoeksema.
“Zelfs als iemand die neigt tot herkauwen een mogelijke oplossing voor een belangrijk probleem bedenkt, kan het herkauwen zelf een mate van onzekerheid en immobilisatie veroorzaken die het moeilijk voor hem maakt om verder te gaan,” zei ze.
Waarom mensen herkauwen
Dergelijk depressief herkauwen komt het vaakst voor bij vrouwen als reactie op verdriet, volgens onderzoek dat Nolen-Hoeksema samen met Lisa Butler, PhD, van de Stanford University heeft uitgevoerd. Mannen, in vergelijking, richten zich vaker op hun emoties als ze boos zijn, in plaats van verdrietig, zei ze.
De reden, speculeerde Nolen-Hoeksema, is grotendeels cultureel.
“Er zijn verschillen tussen wat het OK is voor vrouwen versus mannen om zich emotioneel op te concentreren,” zei ze.
Over geslacht gesproken, herkauwers hebben een aantal gemeenschappelijke kenmerken. Ze hebben vaak:
-
Denken dat ze er inzicht door krijgen.
-
Hebben een verleden van trauma.
-
Denken dat ze te maken hebben met chronische, oncontroleerbare stressoren.
-
Persoonlijkheidskenmerken vertonen als perfectionisme, neuroticisme en overdreven relationele gerichtheid – “de neiging om je relaties met anderen zo te overwaarderen dat je jezelf opoffert om ze in stand te houden, koste wat het kost”, aldus Nolen-Hoeksema.
Ruminatie tegengaan
Het is moeilijk om depressieve herkauwers van hun negatieve gedachten af te leiden, zo blijkt uit Nolen-Hoeksema’s onderzoek. Maar als je ze afleidt door ze te laten denken aan bijvoorbeeld een overvliegend vliegtuig, de inrichting van hun plaatselijke winkelcentrum of een ventilator die langzaam draait, blijkt hun piekeren wel te verminderen. Haar studies met Sonja Lyubomirsky, PhD, van de Stanford University – waarvan er vele zijn gepubliceerd in JPSP – hebben uitgewezen dat afgeleid piekeren minder vaak negatieve gebeurtenissen oproept, zoals gedumpt worden door een andere belangrijke persoon, dan niet-afgeleid piekeren. Afleiding helpt ook om de neiging van herkauwers om zich te concentreren op problemen – en het uiten van zelfverwijt en een laag zelfvertrouwen – wanneer ze over hun leven praten, te verzachten, suggereert het onderzoek.
Praktisch gesproken kunnen mensen afleidingstechnieken als meditatie en gebed gebruiken om de piekercyclus te helpen doorbreken, aldus Nolen-Hoeksema. Andere manieren om de cyclus te doorbreken die ze voorstelt zijn:
-
Het ondernemen van kleine acties om een begin te maken met het oplossen van problemen.
-
Herwaardering van negatieve percepties van gebeurtenissen en hoge verwachtingen van anderen.
-
Het loslaten van ongezonde of onhaalbare doelen en het ontwikkelen van meerdere bronnen van zelfwaardering.