Doel: Dit artikel is een verslag van een onderzoek naar de eigen ergste pijnervaringen van studenten verpleegkunde en naar hun concepties van de ergst denkbare pijn.
Achtergronden: Pijn is een persoonlijke ervaring, die vaak wordt beoordeeld met behulp van een visueel analoge schaal. De eindpunten van deze schaal zijn gelabeld met de uitersten voor pijnervaring (bijv. geen pijn tot ergst denkbare pijn). Mensen kunnen de betekenis van “geen pijn” begrijpen, maar het is onduidelijk welke betekenis zij toekennen aan “ergst denkbare pijn”. Dit wijst erop dat een beoordeling langs de Visual Analogue Scale-lijn afhankelijk is van de eerdere ervaringen van het individu.
Methoden: De gegevens werden verzameld in de herfst van 2002. In totaal vulden 549 studenten verpleegkunde een vragenlijst in met twee hoofdvragen: “Wat is de ergste ervaring van pijn, pijn of pijn die je hebt gehad?” en “Wat is de ergst denkbare pijn voor jou? Voor de data-analyse werd gebruik gemaakt van inhoudsanalyse.
Resultaten: De ergste pijnervaring van de studenten had meestal betrekking op acute of traumatische pijnlijke aandoeningen, pijn geassocieerd met vrouwelijke fysiologie, toegebrachte pijn, psychologisch lijden en chronische pijnlijke aandoeningen. De ergst denkbare pijn werd beschreven als aandoeningsgerelateerde pijn, overweldigende pijn, verlieservaringen, opzettelijk toegebrachte pijn, psychologisch lijden en als plaatsvervangende pijn.
Conclusie: De bevindingen impliceren dat verpleegkundestudenten, wanneer zij zich pijn voorstellen, dimensies als hoop op verlichting, verdriet, controle over de situatie, machteloosheid en empathie voor en lijden met de pijn van andere mensen meenemen. Verder onderzoek is nodig om na te gaan waarom professionele ervaring als verpleegkundige het vermogen om zich pijn van patiënten voor te stellen vermindert.