The Times heeft een meeslepende geschiedenis gepubliceerd van Bleecker Street als een van New Yorks meest exclusieve, maar kortstondige retailbestemmingen. Het verhaal wijst op alles wat mis kan gaan met gentrificatie: High-end bedrijven verdrongen de oude, diverse bedrijven die Bleecker Street hun thuis noemden, en toen de nieuwkomers niet genoeg verkeer konden krijgen om de torenhoge huren te rechtvaardigen, sloten ze hun deuren en lieten het blok leeg achter.
Het verhaal begint natuurlijk met Magnolia Bakery. Na het debuut van de cupcakewinkel in Sex and the City in 2000, overtuigde de resulterende drukte Robert Duffy, destijds president van Marc Jacobs, om een winkel in de buurt te openen. Hij overbood vijf huurders om het Marc Jacobs Flagship op Bleecker en 11th streets te openen, en vertelde de Times in 2001: “Als ik 20 winkels op Bleecker Street kon hebben, zou ik het doen.”
Meer high-end boetieks, waaronder maar liefst zes Marc Jacobs boetieks, zijn samengepakt in de vijf-blokken radius rond Magnolia’s. (Verhuurders hebben appartementen op de begane grond omgebouwd tot winkels om aan de vraag te kunnen voldoen.) Oudere zaken weigerden een huurverlenging voor 45.000 dollar per maand, en in het gebied zijn allerlei winkels verdwenen, van boekenwinkels tot Thaise restaurants en antiekwinkels.
#unrealestatenyc
Maar de cupcaketoeristen gaven niet per se geld uit om t-shirts van 400 dollar te kopen: “Een publiek geheim onder winkeliers was dat Bleecker Street een chique Potemkin-dorp was, leeg van klanten,” aldus de Times. De oprichter van een luxe adviesbureau vertelde de krant dat Bleecker in wezen was verworden tot “een ijdelheidslocatie – wat betekent dat het meer om het imago gaat dan om de detailhandel of het voetgangersverkeer.”
Het gebrek aan handel, plus de extra druk die internetwinkelen op de detailhandel heeft gelegd, heeft ertoe geleid dat veel van de winkels vervolgens hun deuren hebben gesloten, waaronder Marc Jacobs. Omdat de verhuurders blijven vasthouden aan hoge huren, staan de winkelpanden leeg. Robert Sietsema, restaurantcriticus van Curbed’s zustersite Eater New York, vergeleek het stuk – ooit vergelijkbaar met Rodeo Drive – met “een stad in de roeststreek.”
Het is een probleem dat de aandacht heeft getrokken van de lokale politiek. In mei bracht senator Brad Hoylman het rapport “Bleaker on Bleecker” uit, dat een momentopname biedt van de “hoge huurprijzen” in de Village en Chelsea. Hij rapporteert dat “verhuurders winkels vaak lange tijd leeg laten staan in de hoop een huurder te vinden die een veel hogere huur kan betalen”. Het rapport vervolgt: “In plaats van te verhuren aan een andere onafhankelijke zaak voor een vergelijkbare huur als de vorige huurder, zullen verhuurders uitkijken naar een huurder – vaak een grote bedrijfsketen – die in staat is om exponentieel meer te betalen dan de vorige huurder.”
Hoylman is van plan om wetgeving in te dienen om het probleem aan te pakken, door beperkingen op te leggen aan de bestemmingsplannen voor detailhandel, de belastingaftrek voor verhuurders met aanhoudende leegstand geleidelijk af te schaffen en de staatsmiddelen voor startende ondernemers te verbeteren.
In de tussentijd staat het eens zo luxueuze stuk Bleecker grotendeels leeg. Ondanks enkele schoonheidswinkels en Magnolia nog steeds actief, is het van weinig nut voor de omwonenden. Zoals de Times het formuleerde: “Voor veel oude bewoners van de Village, wat de straat mist is niet een coole factor, maar de essentiële mix van bedrijven die een buurt laat functioneren.”
- Bleecker Street’s Swerve From Luxe Shops to Vacant Stores
- Bleaker op Bleecker