De smaak is ook veranderd. Een verzorgde tuin met uitheemse planten die met chemicaliën vrij van insecten worden gehouden, is niet noodzakelijkerwijs meer het ideaal. Tuiniers kiezen nu voor inheemse planten, speciaal om inheemse insecten aan te trekken. Melkkruid zal geen schoonheidswedstrijden winnen, maar duizenden mensen planten het toch omdat het vlinders aantrekt. In nieuwsbrieven en online vertellen tuiniers over de insecten die hun inheemse planten bestuiven en consumeren.
De wetenschap ondersteunt nu deze trend. De entomoloog Douglas Tallamy van de Universiteit van Delaware vergeleek onlangs het aantal rupssoorten op een inheemse witte eik in zijn tuin met die op een Bradford peer in die van zijn buurman. Het aantal rupsen was de eerste dag 19 tegen 1, en de volgende dag 15 tegen 1. Vogels, merkt Dr. Tallamy op, voeden zich met deze inheemse rupsen. Volgens zijn logica zou het planten van een Bradford peer neerkomen op vogelmoord.
Gemeentelijke boomafdelingen hebben zich vierkant tegen de peer gekeerd vanwege zijn neiging takken af te werpen op trottoirs en elektriciteitsleidingen, vooral als hij in zijn jonge jaren niet goed wordt gesnoeid. Sommige steden, waaronder Pittsburgh en Lexington, Ky., hebben nieuwe aanplant van Bradford peren verboden; andere zijn de bomen aan het verwijderen. Prince George’s County capituleerde uiteindelijk in 2009 en benoemde de (inheemse) wilg-eik tot zijn nieuwe officiële boom.
Ik ben geen fan van de Bradford peer, maar ik vraag me af of onze behoefte aan schurken in onze milieuverhalen in dit geval niet de overhand heeft gekregen. Wat de gebreken van de boom ook zijn, het is een levende, ademende, fotosynthetiserende plant. Hij zorgt nog steeds voor schaduw op een warme dag. Hij zuigt nog steeds kooldioxide uit de lucht. Hij voorkomt nog steeds dat regenwater op de grond slaat en in het riool stroomt. De Bradford-peer voedt misschien niet 19 soorten inheemse rupsen, maar hij lijkt er wel één te ondersteunen.
In steden en buitenwijken is de Bradford misschien toch niet zo’n slechte buur. Ecologisch gezien is hij beter dan een weg of een winkelcentrum.
Tegzelfdertijd verliezen we steeds meer van onze inheemse boomopties. Amerikaanse iepen krijgen bijna onvermijdelijk iepziekte als ze lang genoeg leven, en kunnen alleen in stand worden gehouden door voortdurend te snoeien en te vervangen, en tegen hoge kosten. De schijnbaar onstuitbare emerald ash borer maakt snel een einde aan de dagen van de es als straatboom. Mogelijke bedreigingen doemen ook op voor onze eiken en esdoorns, waarvan het verlies een stedelijke ecologische ramp zou betekenen.
Al met al beginnen de misdaden van de peer vrij klein te lijken. We moeten zeker niet meer Bradford peren planten. Maar als we tijd en geld gaan besteden aan het rechtzetten van misstanden uit het verleden, dan zijn er veel belangrijkere gevechten te voeren dan die tegen een waardeloze boom.