Voor de Super Bowl in februari publiceerden we een vrij uitgebreide gids voor wanneer je voor 2 moet gaan, vereenvoudigd in één ietwat ingewikkelde (maar zeer eenvoudig te gebruiken als je het eenmaal doorhebt!) grafiek. Naast het hopelijk demystificeren van hoe je veel grensgevallen moet beoordelen, hebben we een aantal vrij duidelijke gevallen geïdentificeerd waarin NFL coaches zouden moeten kiezen om voor 2 te gaan, maar dat niet doen.
Mijn hoop was natuurlijk dat teams dit zouden lezen (of het zelf zouden uitvinden) en dat we een onmiddellijke en catastrofale verandering in de 2-punts strategie zouden zien – zoals er voor gaan bij een 4, 8, of 11 achterstand na een late touchdown (wat niet alleen echte gevallen zijn, maar die meestal duidelijk en significant zijn). Maar helaas, geen geluk.
De logica is vrij simpel: Als je de winstkansen van je team kunt inschatten bij een voorsprong/achterstand van X punten (X punten is het aantal punten dat je voorstaat of achterstaat na een touchdown) en je winstkansen bij X+1 en X+2, dan volgt de beslissing uit een eenvoudige rekensom. In feite, gezien het feit dat 2-punt pogingen en extra-punt pogingen genomen vanaf de 15-yard lijn (onder de nieuwe regels ingevoerd in 2015) nu ruwweg dezelfde verwachte puntwaarde hebben (beide rond 0,95 punten), is de keuze eenvoudiger dan ooit. Bereken (of schat) gewoon:
- De verbetering in winstpercentage als je puntenmarge zou veranderen van X naar X+1.
- De verbetering in winstpercentage als je puntenmarge zou veranderen van X+1 naar X+2.
Als het eerste getal groter is, schop dan het extra punt. Als het tweede getal groter is, ga dan voor 2.
Nu, je kunt deze verschillen zelf ter plekke schatten of intuïtief inschatten, of je kunt een fancy winstkansmodel gebruiken zoals wij,1 maar de logica is hetzelfde.
Natuurlijk hebben we het een beetje verder gebracht – onze grafiek maakt gebruik van meerdere sets aannames om een bereik te creëren voor elk scenario met teams die relatief beter of slechter zijn in tweepuntsconversies dan onze basislijn. Voor het geval je het gemist hebt, hier is de grafiek:2
Een korte opmerking over het lezen van deze grafiek: Het ziet er misschien een beetje “schreeuwerig” uit, maar dat is een functie om scenario’s bliksemsnel op te zoeken. Voor een snelle benadering kijk je eerst naar de minichart die overeenkomt met de point spread (na de touchdown). Als het kwartier waarin je zit fel paars is gearceerd, wil je waarschijnlijk schoppen; als het fel oranje is, moet je er waarschijnlijk voor gaan.
Tijdens de eerste twee weken van dit NFL-seizoen zijn teams in totaal acht keer voor 2 gegaan (vanaf de 2-yard lijn). Belangrijker nog, van de 30 keer dat ze volgens de cijfers voor 2 hadden moeten gaan, hebben ze dat slechts vier keer gedaan, wat neerkomt op een percentage van 13 procent. Sinds 2015, in het reguliere seizoen en de play-offs, hebben teams die voor 2 hadden moeten gaan dit ongeveer 15 procent van de tijd gedaan.
Nou, natuurlijk is het mogelijk dat sommige teams beter of slechter zijn in het gaan voor 2 dan gemiddeld, maar het is niet mogelijk dat 85 procent van de teams slechter is dan gemiddeld. Ik heb ook berekend hoe vaak teams “duidelijk” voor 2 moeten gaan – dat wil zeggen situaties waarin ze ervoor moeten gaan, zelfs als ze relatief heel slecht zijn in 2-punts pogingen3 – en er zijn 16 van zulke gevallen geweest tot en met Week 2:4
Teams maakten de juiste beslissing in vier van die 16 gevallen, voor een percentage van 25 procent. (Ter vergelijking: Sinds 2015, reguliere seizoen en play-offs gecombineerd, teams zijn gegaan voor 2 punten 27 procent van de tijd in “clear go” scenario’s.)
Natuurlijk, een beslissing is duidelijk betekent niet dat het veel uitmaakt, maar merk op dat zelfs onder de beslissingen met de meest significante gevolgen, teams nog steeds regelmatig de verkeerde keuzes maken (waarschijnlijk als gevolg van het vasthouden aan Dick Vermeil’s rigide en verouderde systeem dat hen ertoe brengt om dezelfde fouten keer op keer te herhalen). Met name de eerder genoemde scenario’s van 4, 8 of 11 punten achterstand zijn duidelijk en belangrijk.
Een ander belangrijk geval is wanneer een team scoort om op 2 punten achterstand te komen: Ga voor 2! Dit lijkt misschien voor de hand te liggen, maar sinds 2015 hebben teams in deze situatie ervoor gekozen om het extra punt pas in het vierde kwart te maken (één keer, en dat is veel te vaak), en ze hebben dit de helft van de tijd in het derde kwart gedaan (6 van 12, en nog steeds erg slecht) en 77 procent van de tijd in het tweede kwart (10 van 13, en nog steeds behoorlijk slecht, vooral voor zo’n vroege beslissing).
Dit seizoen houden de teams met een achterstand van 4, 8 of 11 stand op een 0 procent correct percentage, waarbij ze vijf van de vijf keer een extra punt hebben geprobeerd terwijl ze er “duidelijk” voor hadden moeten gaan. Dat betekent dat ze het de afgelopen drie seizoenen in 105 kansen precies 0 keer goed hebben gedaan.
Het is iets positiever: teams hebben dit seizoen twee keer 2 punten achter gestaan na een touchdown – beide keren in het derde kwart – en ze hebben beide keren correct geprobeerd de wedstrijd gelijk te spelen! Het is niet echt de revolutie – het zijn niet eens schoten die afgevuurd worden. Maar misschien, heel misschien …
Specifiek, een versie van het model gebouwd door Brian Burke van ESPN’s Stats & Information Group.
Specifiek, een versie van het model dat is gebouwd door Brian Burke van ESPN’s Stats & Information Group.
Je zou deze grafiek moeten kunnen gebruiken om de meeste beslissingen die je ziet vrij accuraat te beoordelen. Als u sceptisch bent over de grafiek, kunt u uw eigen intuïtie gebruiken met de methode die in dat artikel wordt beschreven.
Specifiek is een versie van het model dat is gebouwd door Brian Burke van ESPN’s Stats & Information Group.
Je zou deze grafiek moeten kunnen gebruiken om de meeste beslissingen die je ziet vrij accuraat te beoordelen. Als u sceptisch bent over de grafiek, kunt u uw eigen intuïtie gebruiken met de methode die in dat artikel wordt beschreven.
Ik stel deze drempel in op een verwacht conversiepercentage van 40 procent (hetzelfde als de onderkant van de bereiklijnen in de grafiek hierboven). Dat is 7,5 procentpunt lager dan de veronderstelde basisconversie van 47,5 procent. Dit is een ruwe beste schatting (na discussie met o.a. Burke) voor hoe slecht teams die heel slecht zijn in 2-puntsconversies eigenlijk zijn).
In het bijzonder een versie van het model dat is gebouwd door Brian Burke van ESPN’s Stats & Information Group.
Je zou deze grafiek moeten kunnen gebruiken om de meeste beslissingen die je ziet vrij nauwkeurig te kunnen beoordelen. Als u sceptisch bent over de grafiek, kunt u uw eigen intuïtie gebruiken met de methode die in dat artikel wordt beschreven.
Ik heb deze drempel ingesteld op een verwacht conversiepercentage van 40 procent (hetzelfde als de onderkant van de bereiklijnen in de bovenstaande grafiek). Dat is 7,5 procentpunt lager dan de veronderstelde basisconversie van 47,5 procent. Dit is een ruwe beste schatting (na discussie met o.a. Burke) voor hoe slecht teams die heel slecht zijn in 2-puntsconversies eigenlijk zijn).
Voor de scenario’s van dit seizoen heb ik elke poging afzonderlijk geanalyseerd (tot op de seconde), terwijl de bovenstaande grafiek per minuut is berekend, dus er kunnen kleine verschillen tussen de twee zijn.
Het beste van FiveThirtyEight, aan u geleverd.