Heading

Eén manier om naar ongelijkheid in Amerika te kijken, is te zien hoe mensen van verschillende rassen en etniciteiten op verschillende hogescholen worden gesorteerd. In Virginia gaat bijvoorbeeld meer dan 50 procent van alle zwarte studenten naar slechts vier universiteiten, volgens onderzoek van het Urban Institute, een denktank in Washington. Dat zijn niet de meest selectieve instellingen van de staat, zoals University of Virginia in Charlottesville, College of William and Mary of Virginia Tech. In plaats daarvan gaan grote aantallen zwarte studenten naar de Old Dominion en Virginia Commonwealth universiteiten.

Deze gesegregeerde sortering in het hoger onderwijs is enigszins begrijpelijk. Zwarte studenten hebben minder kans om zich aan te melden en toegelaten te worden tot de topscholen van de staat. Zwarte inwoners van Virginia zijn vaker opgegroeid in arme buurten en gingen vaker naar lagere, middelbare en middelbare scholen met andere arme studenten, minder ervaren leraren en minder middelen. Toch is de raciale concentratie in slechts een paar instellingen opvallend, gezien het feit dat Virginia in veel county’s in de oostelijke helft van de staat een aanzienlijke zwarte bevolking heeft en een ruime keuze aan hogescholen en universiteiten.

Maar een andere manier om na te denken over onderwijsongelijkheid is te analyseren hoe studenten het doen op dezelfde instelling. De onderzoekers van het Urban Institute berekenden de afstudeerpercentages per ras en etniciteit in Virginia en Connecticut en ontdekten dat blanke en Aziatische studenten op de meeste hogescholen in hogere mate afstuderen dan zwarte en Latino-studenten. Op sommige hogescholen in Virginia bedraagt het verschil meer dan 30 procentpunten. Aan het Jefferson College of Health Science in Roanoke (nu onderdeel van Radford University) behaalde bijvoorbeeld 50 procent van de blanke en Aziatische studenten binnen zes jaar hun vierjarige bachelordiploma, tegenover slechts 18 procent van de zwarten en latino’s. Aan alle vierjarige universiteiten en hogescholen in Virginia bedraagt het gemiddelde verschil tussen het aantal afgestudeerden van blanken en Aziaten en van zwarten en Latino’s 16 procentpunten. Aan twee historisch zwarte universiteiten in Virginia, Hampton en Virginia State, behalen zwarte en Latino studenten een hoger diploma dan blanke en Aziatische studenten. De kloven zijn kleiner in Connecticut en op tweejarige hogescholen, maar ze bestaan nog steeds.

“Institutionele leiders moeten sterk nadenken over de manier waarop hun retoriek niet in overeenstemming is met het werkelijke institutionele beleid in wie toegang krijgt tot en afstudeert aan hun college,” zei Dominique Baker, een assistent-professor onderwijsbeleid aan de Southern Methodist University, die de Urban Institute-studie beoordeelde, in een e-mailinterview. “Ik bedoel, waarom voorspelt het gebrek aan financiële middelen van een student de kloof in afstudeerwaarschijnlijkheid tussen zwarte en blanke studenten?”

Gerelateerd: Behind the Latino college degree gap

“Understanding Equity Gaps in College Graduation” is geschreven door Erica Blom en Tomas Monarrez van het Urban Institute en gepubliceerd in januari 2020. De auteurs richtten zich op Virginia en Connecticut omdat dat de twee staten zijn waar ze gedetailleerde gegevens voor studenten konden verkrijgen, maar het is waarschijnlijk dat de bevindingen nationaal vergelijkbaar zijn. De onderzoekers keken naar gegevens van alle openbare en particuliere non-profituniversiteiten in Virginia en van alle openbare en twee particuliere instellingen in Connecticut die vrijwillig deelnamen. (Het Urban Institute ontving financiering van Arnold Ventures, een filantropische onderneming, die ook tot de vele financiers van The Hechinger Report behoort.)

Een veelgehoorde weerlegging van deze eenvoudige berekening van afstudeerpercentages naar ras en etniciteit is erop te wijzen dat zwarte en Latino-studenten over het algemeen meer obstakels op de universiteit ondervinden dan hun blanke en Aziatische leeftijdgenoten. Zij komen vaak op de universiteit met lagere testscores en lagere cijfers op de middelbare school. Studenten met een zwakkere academische voorbereiding lopen meer kans om lessen te missen en voortijdig de universiteit te verlaten. Zwarte en Latino-studenten ondervinden ook vaak meer financiële problemen op de universiteit en verlaten de universiteit om economische redenen.

Dit is waar de analyse van het Urban Institute echt interessant wordt. Je zou kunnen hopen dat als we voor deze factoren – academische voorbereiding en gezinsinkomen – zouden kunnen corrigeren, de verschillen tussen de rassen bij het afstuderen zouden verdwijnen. Zwarten en blanken met dezelfde slimheid en hetzelfde geld zouden toch in dezelfde mate moeten afstuderen? De onderzoekers van het Urban Institute waren in staat om terug te graven in de universiteitsaanvragen en schooldossiers en de SAT-scores en cijfers van de middelbare school van de studenten te bekijken. Voor de staat Virginia hadden ze toegang tot het gezinsinkomen, dat werd vermeld op de collegeaanvragen. Voor Connecticut konden ze zien of de student uit een gezin kwam dat arm genoeg was om in aanmerking te komen voor federale Pell-beurzen.

Daarna pasten ze de afstudeerpercentages wiskundig aan, waarbij ze studenten met dezelfde academische voorbereiding en hetzelfde gezinsinkomen of dezelfde armoedestatus op elke universiteit vergeleken. In de meeste gevallen daalden de verschillen met meer dan de helft. Maar er zijn nog steeds verschillen op basis van ras en etniciteit bij veel instellingen. Op één hogeschool in Virginia, Paul D. Camp in Franklin, is er nog steeds een verschil van 20 procentpunten tussen de slaagpercentages van blanken en Aziaten en die van zwarten en Latino’s. Dit betekent dat zelfs onder studenten met dezelfde cijfers op de middelbare school en hetzelfde gezinsinkomen, een blanke student gemiddeld 20 procentpunten meer kans heeft om een tweejarige universitaire graad te behalen dan een zwarte student. De afstudeerkloof op het Jefferson College of Health Science, waar ik hierboven naar verwees, daalt van meer dan 30 procentpunten naar ongeveer 15 procentpunten – nog steeds significant.

Blom en haar co-auteur hadden niet genoeg gegevens om te corrigeren voor andere factoren die de afstudeerverschillen zouden kunnen verklaren. Zwarte en Latino gezinnen hebben vaak minder spaargeld en minder bezittingen om op terug te vallen. Maar de onderzoekers kenden het vermogen van de studenten niet. Het is mogelijk dat de aangepaste afstudeerpercentages nog dichter bij nul zouden liggen als rekening werd gehouden met het gezinsvermogen. Misschien studeert een zwarte student met dezelfde academische voorbereiding, hetzelfde gezinsinkomen en hetzelfde vermogen wel in dezelfde mate af als een blanke student.

In de onderzoeksliteratuur wordt deze “onverklaarde” kloof in het aantal afgestudeerden vaak verklaard als rassendiscriminatie of institutioneel racisme. Maar in het rapport van het Urban Institute worden dergelijke beschuldigingen niet geuit. Toen ik sprak met Erica Blom, een van de auteurs, prees ze de onderwijsleiders in Virginia en Connecticut voor het willen begrijpen van hun aandelenkloven en het openstellen van hun studentendatabestanden voor dit soort onderzoek. “Ik hoop dat onze bevindingen instellingen aansporen om na te denken over de vraag of ze meer kunnen doen om alle studenten te helpen slagen,” zei ze.

Gerelateerd: Federale gegevens tonen aan dat 3,9 miljoen studenten in 2015 en 2016 met schulden van de universiteit afhaakten

Blom wees erop dat Pasadena City College in Californië in staat was om ongelijkheden bij het afstuderen te verminderen nadat het zijn studentengegevens onder de loep nam en tientallen beleidsmaatregelen veranderde. De inspanningen van het college werden uitvoerig toegelicht in een verhaal dat in 2019 in Politico werd gepubliceerd. Zo schrapten biologieprofessoren op de universiteit een regel die te late opdrachten of inhaalexamens verbood. Dat hielp om studenten met een laag inkomen, die werk en school moeten jongleren, tegemoet te komen. De directeur van professionele ontwikkeling vormde faculteitsboekenclubs om Claude Steele’s “Fluitende Vivaldi” te bespreken, een boek over “stereotype bedreiging”, wat een psychologische theorie is over hoe minderheden slechter presteren in omgevingen waar mensen zoals zij traditioneel niet slagen.

De staafdiagrammen hieronder tonen de ruwe en aangepaste afstudeerkloof voor instellingen in Virginia en Connecticut. Voor Virginia konden de onderzoekers de namen van de hogescholen bekendmaken, maar niet voor Connecticut.

Het aanpakken van deze verschillen in afstuderen zal waarschijnlijk duur zijn en meer financiële hulp, begeleiding en advies voor studenten met zich meebrengen. “Als de wil of het geld er niet is, is het moeilijk om structurele veranderingen op grote schaal te zien gebeuren”, aldus Baker per e-mail.

We hebben een probleem in Amerika. Slechts 21 procent van de zwarten en 15 procent van de Latino’s heeft een bachelordiploma of hoger, vergeleken met 35 procent van de blanken en 54 procent van de Aziaten. Als we meer universitair opgeleide Amerikanen willen, moeten we daar iets aan doen.

Dit verhaal over universiteitsdiploma’s per ras en etniciteit is geschreven door Jill Barshay en geproduceerd door The Hechinger Report, een non-profit, onafhankelijke nieuwsorganisatie gericht op ongelijkheid en innovatie in het onderwijs. Meld u aan voor de Hechinger-nieuwsbrief.