Definitie van Epistolair
Epistolair komt van een Grieks woord, epistolē, dat “brief” betekent. Epistolair is een literair genre dat betrekking heeft op brieven, waarin schrijvers brieven, dagboeken en dagboekaantekeningen gebruiken in hun werk, of ze vertellen hun verhalen of brengen berichten over door middel van een reeks brieven. Hoewel het gebruikelijke formaat van epistolaire brieven is, gebruiken schrijvers soms andere vormen van documenten zoals krantenknipsels en dagboekaantekeningen. Sinds kort gebruiken schrijvers ook elektronische documenten zoals e-mails, blogs, radio-uitzendingen en opnames.
Voorbeelden van epistolair in de literatuur
Voorbeeld #1: The Color Purple (door Alice Walker)
De roman The Color Purpl van Alice Walker is een goed voorbeeld van een briefroman waarin een verarmd zwart tienermeisje, Celie, haar verhaal vertelt aan de hand van brieven aan zowel haar zus als God. Hier kunnen de lezers het moeilijke leven van Celie leren kennen door haar woorden en de directe ervaringen die ze heeft opgedaan. Alice Walker heeft ervoor gekozen om de lezers kennis te laten maken met dit verhaal door gebruik te maken van Celie’s stem, waardoor Celie een kracht krijgt die ze in het dagelijks leven niet zou kunnen hebben. In de verfilming van deze roman klinken deze brieven echter door in de monologen van de personages.
Voorbeeld #2: Frankenstein (Door Mary Shelley)
Mary Shelley begon haar eerste roman, Frankenstein, in de vorm van brieven. Ze gebruikt drie vertellers of perspectieven die de lezer in staat stellen zich een mening te vormen over de vertelling. De eerste verteller is Robert Walton, die zijn standpunt over Victor geeft. Robert neemt de bekentenissen en het verhaal van Victor op wanneer hij stervende is. De tweede verteller is Victor zelf, die zijn mening geeft over Walton. Tenslotte verstoort het schepsel Victor en krijgt de lezer zijn standpunt te horen. Het is Walton die deze roman begint en eindigt met het vertellen van een reeks gebeurtenissen door middel van brieven aan zijn zuster, waarbij hij spanning creëert door het woord “demon” te gebruiken. De brieven van Victor en het perspectief van het monster daarentegen geven kaders aan de hoofdmoot van het verhaal.
Voorbeeld #3: Dracula (Door Bram Stoker)
Bram Stoker heeft de epistolaire vorm gebruikt in zijn succesvolle en alom erkende roman uit de negentiende eeuw, Dracula. De auteur heeft de hele roman samengesteld in de vorm van brieven, krantenknipsels, dagboekaantekeningen, doktersnota’s, telegrammen en scheepsjournaals. De vertellers van deze roman zijn hoofdpersonen, die de roman aanvullen met krantenknipsels om verschillende gebeurtenissen te vertellen. Hoewel in deze roman gebruik wordt gemaakt van de brievenvorm, wordt het einde van het verhaal erdoor beperkt.
Voorbeeld #4: Pamela (Door Samuel Richardson)
De roman Pamela van Samuel Richardson is nog zo’n opmerkelijk voorbeeld van een roman waarin je de techniek van het briefschrijven aantreft. In deze roman probeert Pamela weg te lopen van haar wellustige meester, Mr. B. Telkens wanneer haar meester haar probeert te verleiden, uit ze haar onzekerheden aan haar verarmde ouders door hen brieven te schrijven. Mr. B. onderschept haar brieven echter, en geeft haar ouders de verkeerde informatie door haar naar een ander landgoed te verplaatsen, en daar begint ze een dagboek te schrijven, in de hoop dat ze het op een dag naar haar ouders zal sturen. Aan het eind vindt mevrouw Jewkes brieven geschreven door Pamela, en geeft ze die aan meneer B., die Pamela’s vrome karakter inziet, van gedachten verandert, en besluit met haar te trouwen.
Voorbeeld #5: Dagboek van een jong meisje (door Anne Frank)
Een tienermeisje, Anne Frank, schreef Dagboek van een jong meisje, waarin ze haar ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog optekende. Ze vertelt over haar gevoelens en gedachten, met inbegrip van enkele belangrijke en enkele triviale details. Na een maand schrijven van dit dagboek, werd Anne samen met haar familieleden gedwongen onder te duiken in een gebouw in Amsterdam om religieuze vervolging door de nazi’s te voorkomen. Ze stierven echter allemaal in 1944, behalve haar vader Otto Frank, die haar dagboek in1947 liet publiceren. Anne Franks dagboek geeft de lezer een intiem inzicht in Annes gevoelens en gedachten in moeilijke tijden. Het is ook opmerkelijk dat Anne haar dromen en hoop beschrijft aan de hand van een historische context.
Functie van de briefvorm
istolaire vorm kan realisme toevoegen aan een vertelling, omdat het de werking van het echte leven nabootst. Het is daarom in staat om verschillende gezichtspunten te beschrijven. De belangrijkste functie van deze vorm van schrijven is de lezers een intieme kijk te geven op de gevoelens en gedachten van de personages, en een directe band te ontwikkelen met de gebeurtenissen via brieven zonder tussenkomst van de auteur. Deze techniek maakt het literaire stuk dus tot een echte ervaring voor de lezers. Ook een presentatie van gebeurtenissen vanuit verschillende gezichtspunten geeft het verhaal waarheidsgetrouwheid en dimensie.