Heading

Gay Pride, ook LGBT Pride of LGBTQ Pride genoemd, bijgenaamd Pride, jaarlijkse viering, meestal in juni in de Verenigde Staten en soms op andere tijdstippen in andere landen, van de lesbische, homoseksuele, biseksuele, transgender, en queer (LGBTQ) identiteit. Gay Pride herdenkt de Stonewall-rellen, die begonnen in de vroege uren van 28 juni 1969, na een inval van de politie in de Stonewall Inn-bar in de wijk Greenwich Village in New York City. Gay Pride bestaat meestal uit een reeks evenementen en wordt vaak afgesloten met een optocht met optochtvierders en kleurrijke praalwagens van de LGBTQ-gemeenschap en haar aanhangers.

Vóór de Stonewall-rellen hadden LGBTQ-personen over het algemeen hun seksuele geaardheid of identiteit niet bekendgemaakt, maar de gebeurtenis heeft de homogemeenschap gestimuleerd en tot meer politiek activisme aangezet (zie homorechtenbeweging). In 1970, op de eerste verjaardag van de rellen, een paar honderd demonstranten marcheerden langs Greenwich Village Christopher Street, die loopt langs de Stonewall, in wat velen beschouwen als de eerste Gay Pride mars (hoewel andere herdenkingen werden ook gehouden dat jaar). Vroege Gay Pride-evenementen (vaak Freedom Day of Gay Liberation Day genoemd) werden vaak maar mondjesmaat bijgewoond en stuitten op protesten, vooral vanwege de bizarre kostuums die sommige demonstranten droegen. In 1978 maakte wat misschien wel het meest bekende symbool van de Gay Pride is, zijn debuut tijdens het evenement in San Francisco: de regenboogvlag. De vlag, met zijn acht kleuren (seksualiteit gesymboliseerd door hot pink, leven door rood, genezing door oranje, de zon door geel, natuur door groen, kunst door blauw, harmonie door indigo, en geest door violet), werd ontworpen door de kunstenaar Gilbert Baker uit San Francisco en is wereldwijd overgenomen. Het jaar daarop verscheen een zeskleurige vlag, die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt (met rood, oranje, geel, groen, blauw en paars/violet), deels omdat sommige stofkleuren niet beschikbaar waren.

De eerste demonstraties waren vaak alleen maar gericht op de trots van de deelnemers om uit de kast te komen, op individuele vrijheid en op de diversiteit van de LGBTQ-gemeenschap. Maar in de jaren tachtig – vooral na de verspreiding van AIDS – werd politiek en sociaal activisme een centraal onderdeel van Pride-evenementen en droegen veel van de demonstranten borden met daarop de sociale kwesties van dat moment. Naarmate de acceptatie van de LGBTQ-gemeenschap onder hetero’s toenam, begonnen politici die sympathiseerden met de standpunten van de LGBTQ-gemeenschap en homovriendelijke bedrijven en ondernemingen aan de marsen deel te nemen. Het totale aantal deelnemende mensen – zowel homo’s als hetero’s – groeide en Pride-evenementen werden in vele delen van de wereld gehouden, ook in steden waar ze soms op hevige weerstand stuitten (bijv. Jeruzalem, Moskou en Warschau). In steden als Amsterdam, Chicago, Londen, Mexico-Stad, New York, Parijs, San Francisco en São Paulo trekken Pride-evenementen meestal enkele honderdduizenden tot meer dan een miljoen feestvierders per jaar; er werd zelfs geschat dat meer dan twee miljoen mensen het Europride-evenement in Madrid in 2007 bijwoonden.