De stichter van de Sikh traditie, Goeroe Nanak, werd geboren in de regio Punjab, Zuid-Azië, in 1469 CE. Hij leefde een leven van spiritualiteit, dienstbaarheid en eerlijkheid, en de discipelen die zijn leer begonnen te volgen, werden bekend als Sikhs. De Sikh-gemeenschap groeide onder de leiding van tien religieuze leiders – goeroes – van wie de laatste in 1708 overleed. De autoriteit van de gemeenschap berust tegenwoordig bij twee entiteiten – de Sikh geschriften, bekend als de Guru Granth Sahib, en de gemeenschap van ingewijde Sikhs, bekend als de Guru Khalsa Panth.
De Sikh geschriften worden aangeduid als de Guru Granth Sahib en hebben de uiteindelijke autoriteit binnen de Sikh traditie. De tekst werd samengesteld door de Goeroes zelf en bevat hun muzikale geschriften. De Goeroes namen er ook geschriften in op van andere spiritueel verheven figuren die in Zuid-Azië leefden en een gelijkaardige visie deelden. De thema’s van de schriftuurlijke composities hebben grotendeels te maken met de aard van de goddelijke ervaring en de stappen die men kan nemen om die te bereiken. De gehele tekst is geschreven in dichtvorm, en het overgrote deel is op muziek gezet.
Sikhs beschouwen de Guru Granth Sahib als een geopenbaarde tekst, en het speelt een centrale rol in het Sikh devotionele en ceremoniële leven. Het geschrift, dat relatief groot van omvang is, is het middelpunt van de Sikh-vereringsruimten. De gurdwara is gemodelleerd naar een keizerlijk hof in vroegmodern Zuid-Azië, wat de aanbidders helpt herinneren aan zijn soevereine en gezaghebbende status. De Guru Granth Sahib wordt op een troon geplaatst, en een vrijwilliger draagt er zorg voor. Ook bij alle Sikh-ceremonies wordt het geschrift op een of andere manier gebruikt. Bij een Sikh-bruiloft bijvoorbeeld, lopen de bruid en bruidegom meerdere keren rond de Guru Granth Sahib om, onder andere, symbolisch de centraliteit van de leer in hun eigen leven te illustreren.
Elke van de tien Sikh Goeroes werkte aan het voeden van de Sikh-gemeenschap, en in de loop der tijd onderging de gemeenschap haar eigen groei van verantwoordelijkheid. Van een kleine invloed in de tijd van Goeroe Nanak, werd zij geraadpleegd door de Sikh Goeroes in belangrijke besluitvormingsmomenten. De invloed van de gemeenschap bereikte een hoogtepunt in 1699, toen Goeroe Gobind Singh, de tiende Sikh Goeroe, alle Sikhs opriep om bijeen te komen in de stad Anandpur op Vaisakhi, de dag die traditioneel de viering van het oogstfeest markeerde.
Het was bij deze gelegenheid dat de gemeenschap van ingewijden formeel werd geïnstitutionaliseerd en gezag kreeg. Deze gemeenschap, die bekend zou komen te staan als de Guru Khalsa Panth, voorzag in een officiële structuur voor die individuen die de Sikh manier van leven waren toegedaan. Men toont deze toewijding door inwijding (amrit) te aanvaarden en een aantal basispraktijken aan te nemen die in de Sikh gedragscode (Rehat Maryada) zijn vastgelegd. De voorschriften in dit document roepen ingewijde Sikhs op om, onder andere, dagelijks te bidden en vijf geloofsartikelen te dragen.