Dit is mijn populairste sneeuwgerelateerde stuk, dat voor het eerst in 2016 liep. De fraaie sneeuwstorm van vandaag over het hele noordoosten betekent dat het tijd is voor een herhaling
Ik heb een vrij lange oprit naast een open veld, en minstens een keer per winter drift de sneeuw eroverheen tot het punt waarop het zonder vierwielaandrijving gevaarlijk wordt.
Twee decennia lang heb ik het erover gehad om een sneeuwhek te plaatsen om de driften buiten te houden, maar ik ben er nooit aan toe gekomen. En dat is maar goed ook, want dan had ik het helemaal verkeerd gedaan.
Een troost: Veel mensen doen het precies verkeerd.
“Ik zie het heel vaak. Mensen begrijpen niet hoe een sneeuwhek werkt,” zegt Robert Haehnel, werktuigbouwkundig ingenieur bij het Cold Regions Research and Engineering Laboratory in Hannover, een faciliteit van het Korps Ingenieurs van het leger die alles bestudeert wat bevriest. (Het CRREL is de meest interessante plek in N.H. waar je niets van wist)
Dus wat hebben ze verkeerd gedaan? Op mijn verzoek leidde Haehnel me door jaren van onderzoek naar sneeuwafscheidingen, waarvan een groot deel is uitgevoerd door Ronald Tabler, de man die de bijbel op dit gebied heeft geschreven: Controlling Blowing and Drifting Snow with Snow Fences and Road Design.
Het handboek wordt door de meeste staten, waaronder New Hampshire, gebruikt als leidraad voor de plaatsing van sneeuwhekken. Als je meer details wilt, kun je het gemakkelijk online vinden, alle 307 pagina’s.
Dit is dus het meest verrassende: sneeuwhekken houden driften niet tegen door de sneeuw die langs de grond waait tegen te houden, zoals ik me had voorgesteld. Ze stoppen opdwarrelende sneeuw door de aerodynamica van de bovenwinden te verstoren, waardoor de wind langzamer gaat waaien en niet langer alle vlokken kan dragen die hij heeft opgepikt.
Wat dit betekent is dat sneeuw zich niet ophoopt achter een hek, maar uit de lucht valt voor het hek – dat wil zeggen, aan de benedenwindse kant. Dus als je het hek naast je oprit plaatst, zoals ik van plan was, zorg je ervoor dat er meer sneeuw op de oprit valt.
Het lijkt wel een sneeuwjacht vermenigvuldiger!
Tabler heeft zelfs een vuistregel ontwikkeld voor het plaatsen van hekken. Neem de hoogte van het hek en vermenigvuldig dat met 35, en dat is de afstand die je nodig hebt tussen het hek en het ding dat je wilt beschermen, om ervoor te zorgen dat alle sneeuw uit de lucht valt voordat de wind bij het doel komt.
Voor een standaard sneeuwhek van 4 voet, komt dat neer op een afstand van 140 voet. Holy Toledo – dat is een heel eind.
Als je ooit een sneeuwhek eenzaam in het midden van een veld hebt zien staan, weet je nu waarom.
Maar wacht, er is meer. Tabler ontdekte dat sneeuwhekken een zekere “poreusheid” nodig hebben – gaten om te voorkomen dat de sneeuw zich opstapelt en omvalt – en dat ze aan de onderkant een opening moeten hebben die gelijk is aan 10 procent van de hoogte (ongeveer 5 inches voor dat standaard hek van 4 voet).
Waarom de opening? Het leidt een deel van de wind onder de omheining en schuurt sneeuw weg die zich voor de omheining zou kunnen ophopen. Dit is belangrijk omdat de hoogte van de omheining boven de sneeuw bepaalt hoe goed het de wind die over het hoofd gaat verstoort – dus als de sneeuw zich aan de voorkant ophoopt, wordt uw omheining effectief korter en werkt minder goed.
“Zorg ervoor dat de onderkant in de loop van de tijd niet bedolven raakt. Als het begint als een hek van 4 voet en je krijgt een voet sneeuw, dan is het nu een hek van 3 voet. . . . Elke keer dat het wordt ingegraven, is het minder effectief,” zei Haehnel.
Op sommige plaatsen, met name in Japan, worden grote sneeuwhekken gebouwd met openingen om de sneeuw van de wegen te schuren als er geen ruimte is om de hekken op de juiste afstand te plaatsen. Dit werkt goed, zei Haehnel, maar heeft als neveneffect dat de windsnelheid zodanig toeneemt dat het gevaarlijk kan zijn voor voertuigen.
Sneeuwhekken kunnen ook worden gebruikt om sneeuw te verzamelen in plaats van af te buigen, zei Haehnel. “Een voorbeeld is het plaatsen van sneeuwhekken bovenwinds van een veevijver, zodat je alle sneeuw daar deponeert. Als het smelt, heb je een watervoorraad voor je vee.”
Daar heb je het: Een saai, over het hoofd gezien aspect van het leven in de winter is eigenlijk ingewikkeld, contra-intuïtief en interessant.
Daar troost ik me mee de volgende keer dat mijn auto vastloopt op de oprit.