Je weet hoe je moet fluiten, nietwaar? Gewoon je lippen op elkaar…en blazen.
Lauren Bacall, To Have and Have Not (1944)
Was het maar zo simpel! Iedereen weet wat fluiten is, maar slechts weinigen weten precies hoe het werkt, behalve dat je je lippen op elkaar doet en een grappig geluid maakt. Maar wat er eigenlijk gebeurt, is dat terwijl je fluit, je lippen subtiel trillen en zo ook de lucht rond je lippen en in je mond, dit zorgt er op zijn beurt voor dat de luchtmoleculen voor je gaan trillen en er samendrukkingen en depressies in de lucht ontstaan. Deze compressies en depressies veroorzaken een geluidsgolf, en hoe dichter deze compressies en depressies bij elkaar liggen, hoe hoger de toon zal zijn. Je verlaagt de toonhoogte door de holte in je mond te vergroten (door je tong naar achteren en je kaak naar beneden te bewegen) en je verhoogt de toonhoogte door de holte in je mond te verkleinen (door je tong naar voren naar je tanden en je tanden dichter bij elkaar te bewegen). Als je een expert bent, kun je het geluid ook met je tong veranderen en warrelende geluiden maken.
Er zijn vier belangrijke stappen om normaal te fluiten, zoals een bouwvakker of loodgieter. Eerst moet je je lippen bevochtigen om een gladdere rand te maken waar de lucht doorheen kan stromen. Leg dan de punt van je tong tegen je ondertanden en buig je tong terwijl je hem ontspant. Maak nu een ‘o’-vorm met je bevochtigde lippen en blaas zachtjes. Als u een fluitend geluid maakt, kunt u de toonhoogte veranderen en uiteindelijk een deuntje gaan fluiten.
De top twee fluitende deuntjes: Indiana Jones en The Great Escape.
Er zijn nog andere meer complexe manieren om te fluiten en deze werken op een andere manier dan de andere eerder genoemde fluitjes. Deze methoden worden meestal met de vingers gedaan, en produceren de luchtcompressies en -depressies door de lucht over een oppervlak te verdelen, waardoor aan de ene kant van het oppervlak de lucht meer trilt dan aan de andere kant. Deze methoden zijn minder flexibel dan de andere en het is moeilijker om de toonhoogte te variëren.
Fluiten heeft soms een vreemd effect op mensen. Ze haten het en proberen je te laten stoppen met fluiten of ze tolereren het en doen alsof ze het leuk vinden, meestal om de mensen die het haten te ergeren. Maar de mensen die je het meest haten zijn degenen die helemaal niet kunnen fluiten. Er zijn theorieën dat fluiten genetisch bepaald is en dit lijkt inderdaad waar te zijn. Dit heeft waarschijnlijk vooral te maken met de lipspieren, de huid op de lippen.
Sommige mensen houden echter wel van fluiten en voor deze mensen zijn er fluitconcerten met de muziek van beroemde fluiters (zoals Fred Lowery, Ronnie Ronalde, Roger Whittaker, Elmo Tanner, Muzzy Marcellino, Bing Crosby, Purves Pullen, Al Jolson, Toots Thielemans, Ron McCroby, en Joel Brandon om er maar een paar te noemen). Om de een of andere reden worden bijna alle fluitconcerten in Amerika gehouden, misschien maken de Amerikanen wel het beste fluitgeluid.