Om de prachtige kunst van de poëzie te vieren, tellen we 16 van de beste gedichten die het in slechts een paar zinnen hebben gedaan.
Terwijl romans veel tijd en ruimte hebben om een wereld op te bouwen, personages neer te zetten, en gretig te beschrijven, en natuurlijk (als je geluk hebt), je iets te laten voelen – is poëzie een heel ander beestje. Emoties opwekken met slechts een paar poëtische zinnen? Dat is efficiënt en indrukwekkend.
Om dat te vieren, laten we een paar van de beste korte gedichten ooit geschreven de revue passeren. Bereid je dus maar vast voor op een stortvloed aan Engelse technieken waar je sinds school waarschijnlijk niet meer aan hebt gedacht, want we duiken in 16 van de beste korte gedichten aller tijden.
Een snelle voorbode: deze lijst staat niet in een bepaalde volgorde en geen enkele dichter kan er twee keer op staan. Goed, hier gaan we!
#1. Percy Shelley – Ozymandias
Ik ontmoette een reiziger uit een antiek land
die zei: ‘Twee enorme en slurfloze benen van steen
staan in de woestijn. Dichtbij hen, op het zand,
Half verzonken, ligt een verbrijzeld gelaat, waarvan de frons,
en de gerimpelde lip, en de sneer van koud bevel,
vertellen dat zijn beeldhouwer goed de hartstochten las
die nog steeds overleven, gestempeld op deze levenloze dingen,
De hand die hen bespotte en het hart dat hen voedde.
En op de sokkel staan deze woorden –
“Mijn naam is Ozymandias, koning der koningen:
Kijk naar mijn werken, gij machtigen, en wanhoop!”
Niets ernaast blijft. Rondom het verval
van dat kolossale wrak, grenzeloos en kaal
strekt zich ver weg het eenzame en vlakke zand uit.’
De lijst begint met Ozymandias, een somber sonnet dat in 1818 werd geschreven. Het beschrijft een standbeeld dat geïsoleerd in een woestijn staat en vroeger een grote beschaving markeerde. Een populaire interpretatie is dat Shelley wijst op de nutteloosheid van menselijke prestaties: niets is blijvend. Ozymandias is ook de titel van een aflevering van Breaking Bad, waarin hoofdrolspeler Walter White in de woestijn wordt achtergelaten met slechts een minuscuul percentage van zijn vergaarde rijkdom. Hoe zeer passend.
Breaking Bad (Seizoen 5, Episode 14)
” Ozymandias ” pic.twitter.com/eugkkXkTzC– Mohamed Samy (@MuhamedSamey) October 13, 2020
#2. Robert Frost – Fire & Ice
Sommigen zeggen dat de wereld zal eindigen in vuur,
Sommigen zeggen in ijs.
Van wat ik heb geproefd van verlangen
Ik sluit me aan bij hen die voor vuur zijn.
Maar als het twee keer moet vergaan,
denk ik genoeg van haat te weten
om te zeggen dat voor vernietiging ijs
ook geweldig is
en zou volstaan.
Natuurlijk zou het poëtische meesterbrein Robert Frost op deze lijst terechtkomen. Interessant is dat dit gedicht uit 1920 slechts twee jaar na WO I werd geschreven. In de ruimte van negen regels, en met de hulp van enkele levendige juxtapositie, Frost perfect vangt dat naoorlogse onzekerheid en existentiële pijnen die velen zouden hebben gevoeld tijdens deze tijd.
Lmao in plaats van het schrijven van een gedicht, Robert Frost post gewoon een poll “aight als de wereld eindigt hoe gaan we uit?” Fire/Ice
– Laura The Internet Explorer (@snotgirl69) September 19, 2020
#3. Emily Dickinson – Ik hoorde een vlieg zoemen – toen ik stierf
Ik hoorde een vlieg zoemen – toen ik stierf –
De stilte in de kamer
Was als de stilte in de lucht –
Tussen de golven van storm –
De ogen rondom – hadden ze drooggewrongen –
En de ademhalingen verzamelden zich stevig
Voor dat laatste moment – wanneer de koning
getuigde – in de Kamer –
Ik wenste mijn Bewaarders – Ondertekende weg
Wat deel van mij toerekenbaar is – en toen was het
Er kwam een Vlieg tussen –
Met Blauw – onzeker – struikelend Gezoem –
Tussen het licht – en mij –
En toen vielen de Ramen uit – en toen
Kon ik niet zien om te zien –
Wanneer het over Dickinson gaat, wordt het onderwerp van de dood vaak onderzocht. Haar benaderingen zijn echter zo uniek dat je de creativiteit moet bewonderen. Dit gedicht verkent de dood vanuit de verleden tijd, waarbij het moment waarop het gebeurde met groot effect in herinnering wordt geroepen. Met enkele kenmerkende Dickinson streepjes voor ritme en raadselachtigheid, is dit er een om opnieuw te lezen – opnieuw – opnieuw.
Doet denken aan een regel uit een Emily Dickinson gedicht: “I heard a #fly buzz when I Died” https://t.co/FhxhGpAaGj
– Angela Wheelock (@qbangela) October 8, 2020
#4. William Shakespeare – Zal ik U vergelijken met een zomerdag?
Zal ik u vergelijken met een zomerdag?
U bent lieflijker en gematigder.
Ruwe winden doen de lievelingsknoppen van mei wankelen,
En de zomerpacht is al te kort van duur.
Soms schijnt het oog des hemels te heet,
En dikwijls is zijn gouden teint verduisterd;
En elke schone van schone verdwijnt eens,
Door toeval, of de veranderende loop der natuur, ongetrimd;
Maar uw eeuwige zomer zal niet vervagen,
Niet het bezit verliezen van de schoonheid die gij bezit,
Niet zal de dood opscheppen dat gij rust in zijn schaduw,
Wanneer gij in eeuwige lijnen groeit naar de Tijd.
Zo lang als mensen kunnen ademen, of ogen kunnen zien,
Zo lang leeft dit, en dit geeft leven aan u.
Als u niet bekend bent met een van de namen op de lijst tot nu toe, vrees dan niet, Shakespeare is hier! Dit gedicht, ook wel Sonnet 18 genoemd, gaat niet alleen over liefde, maar ook over de herinnering eraan, en over de zeer reële, menselijke angst dat we mettertijd vergeten zullen worden. Voeg wat hyperbool, herhaling, en een paar treffende vergelijkingen toe, en je hebt een sonnet voor de eeuwigheid. Wist je dat Shakespeare een voorliefde voor wiet had? Meer daarover hier.
🦋 Sunday Thoughts 🦋
💚 Zal ik u vergelijken met een zomerdag?
Tu bent lieflijker en gematigder.
-William Shakespeare 💚Video door Nithin Pa van Pexels. pic.twitter.com/hgbHA4ievs
– Marc K (@KreyeMarc) February 16, 2020
#5. Langston Hughes – So Tired Blues
Met de zon in mijn hand
Gonna throw the sun
Way across the land-
Cause I’m tired,
Tired as I can be
Hughes was een van de vroegste pioniers van de jazzpoëzie. Alleen al daarom had hij in deze lijst kunnen staan, maar dit gedicht is een persoonlijke favoriet. Het verlangen om de tijd te versnellen en eerder naar bed te gaan is zo’n universeel gevoel, en Langston beschrijft het met zo’n vrolijke beeldspraak. Het is een uitdaging om niet te grijnzen.
i am so tired
– pussy ass bitch (@2001subaru) October 21, 2020
#6. Edgar Allan Poe – A Dream Within A Dream
Neem deze kus op het voorhoofd!
En, nu ik van u scheid,
Zo veel wil ik bekennen-
U hebt geen ongelijk, die meent
dat mijn dagen een droom zijn geweest;
Maar als hoop is vervlogen
In een nacht, of in een dag,
In een visioen, of in geen enkel visioen,
Is het daarom minder weg?
Al wat we zien of lijken
Is slechts een droom in een droom.
Ik sta te midden van het gebrul
van een door branding getormenteerde kust,
En ik houd in mijn hand
Korrels van het gouden zand-
Hoe weinigen! maar hoe zij door mijn vingers kruipen
naar de diepte,
Terwijl ik ween-terwijl ik ween!
O God! kan ik ze niet steviger vastgrijpen?
O God! kan ik er niet één redden
uit de meedogenloze golf?
Is alles wat we zien of lijken
maar een droom in een droom?
Geef Inception maar op, Edgar Allen Poe deed het eerst. Dit gedicht van onzekerheid is anderhalf raadsel, met de hoofdpersoon die worstelt met de koorden van de werkelijkheid. Het is in wezen de literaire tekst van The Matrix, en zoals veel van Edgar Allen Poe’s literaire inspanningen, is het ingenieus.
“Alles wat ziet of lijkt is slechts een droom in een droom.” Edgar Allan Poe
📸 Pinterest#venice #aesthetic #arthttps://t.co/21q0QcEBIG pic.twitter.com/VBtUgiagQS
– Tenebrisse🌛 (@Tenebrisses) October 17, 2020
#7. John Donne – No Man Is an Island
Niemand is een eiland,
Elk mens is een stuk van het continent,
Een deel van de hoofdzaak.
Als een kluit door de zee wordt weggespoeld,
Europa is het minder.
Zo goed als een voorgebergte was.
Zo goed als een landhuis van uw vriend
Of van uzelf was:
Iemand’s dood vermindert mij,
Omdat ik betrokken ben bij de mensheid,
En daarom nooit stuur om te weten voor wie de klok luidt;
Hij luidt voor u.
Tot slot bereiken we Donne’s 400 jaar oude meesterwerk. Donne’s vergelijking van mensen met landen, waarin hij oproept tot eenheid, is het soort anti-isolatie opmerking dat vandaag de dag nog steeds sterk resoneert. De openingszin van dit gedenkwaardige fragment werd zelfs gebruikt als hashtag tijdens het Brexit-debat. Wie zei dat poëzie een dode kunst is? Ik niet.
Geen mens is een eiland. We komen er allemaal doorheen met de gemeenschap van anderen.
– Brad Norris (@EveryoneLies17) October 17, 2020
#8. Ogden Nash – A Word To Husbands
To keep your marriage brimming
With love in the loving cup,
Whenever you’re wrong, admit it;
Whenever you’re right, shut up.
Nash heeft altijd beweerd dat hij in rijm denkt, maar het is zijn waarheidsgetrouwe tongue-in-cheek uitvoering die A Word To Husbands op de lijst krijgt. De knagende verleiding om te zeggen “Ik zei het je toch” is altijd aanwezig in relaties, waarschijnlijk al sinds het begin der tijden. Echter, het enige wat je nooit, nooit, moet doen, is het uitspreken. Wijze woorden, Nash.
Ik ben verteld, door goede autoriteit, dat dit een goed advies is. “A Word to Husbands” door Ogden Nash pic.twitter.com/wOxLDchHxv
– Ciarán Quinn (@c1aranquinn) July 13, 2016
#9. Natasha Tretheway – Housekeeping
We treuren om de gebroken dingen, stoelpoten
uit hun zittingen gerukt, afgekloven borden,
de versleten kleren. We doen de magie
van lijm, slaan de spijkers, repareren de gaten.
We redden wat we kunnen, smelten kleine stukjes
zeep, verzamelen gevallen pecannoten, bewaren nekbeenderen
voor soep. We slaan tapijten tegen het huis,
we kijken hoe stof, verlicht als sterren, zich over het erf verspreidt. Laat in de middag trekken we de gordijnen dicht om de kamers af te koelen en de insecten te verdrijven. Mijn moeder strijkt, zingt, verzonken in mijmeringen.
Ik blader door een postordercatalogus,
luister naar passerende auto’s. De hele dag wachten we
op de post, nieuws uit een ver oord.
Van de dichteres Natasha Tretheway komt Housekeeping: een treffend schilderij van viscerale beelden en hartstocht. Als auteur van vijf poëziebundels vindt Tretheway inspiratie in haar opvoeding en persoonlijke ontberingen. Het resultaat van haar innerlijke reflectie en herinnering roept vaak gevoelens op van rauwe eerlijkheid en pas ontdekte helderheid, vooral bij dit stuk.
Het slaan van tapijten tegen het huis, zien we hoe stof, verlichte lichtsterren, zich over het erf verspreidt. – Natasha Tretheway, Housekeeping
– Romaine Washington (@poetromaine) July 12, 2019
#10. Strickland Gillilan – Lines on the Antiquity of Microbes (also known as Fleas)
Adam.
Had ‘em
Geen lijst van de grootste korte gedichten ooit zou compleet zijn zonder… het kortste gedicht ooit. Er zijn enkele andere kanshebbers, zoals Aram Saroyan’s vierpotige m, maar de plek moest gaan naar Gillilan. Met slechts drie woorden, en een belachelijk wetenschappelijke titel, scoort hij een snelle lach. Plus, zijn korte en nutteloos diepzinnige onthulling was waarschijnlijk waar.
Het kortste verhaal ter wereld is:
vlooien. Adam had ze. 🤣🤣🤣
– Ellie Hartland (@DrWeasel38) November 22, 2019
#11. William Carlos Williams – This Is Just To Say
Ik heb
de pruimen
opgegeten
die in
de ijskast zaten
en die
jullie waarschijnlijk
spaarden
voor het ontbijt
Vergeef me
ze waren heerlijk
zo zoet
en zo koud
Een eenvoudig en eigenaardig gedicht, This Is Just To Say heeft ook meerdere interpretaties. Sommigen zien het als een terloopse verontschuldiging aan zijn vrouw, anderen vergelijken het met het verhaal van Eva en de boom van de kennis van goed en kwaad in de Bijbel, en weer anderen zien het gewoon als een viering van het vinden van vreugde in de kleine dingen. Er is geen juist antwoord, maar de suggestieve aard ervan zorgt voor een uitstekende penvoering.
dit is precies wat er met william carlos williams gebeurde toen hij de pruimen uit de koelkast haalde en opat
– Kundiana Jones 🗡WINWIN DAY (@johntographique) October 27, 2020
#12. Dr. Seuss – Green Eggs & Ham
Ik heb ze niet graag in een doos
Ik heb ze niet graag met een vos
Ik heb ze niet graag in een huis
Ik heb ze niet graag met een muis
Ik hou er niet van hier of daar
Ik hou er nergens van
Ik hou niet van groene eieren en ham
Ik hou er niet van Sam ben ik
Dr. Seuss: de schrijver die voor ontelbare kinderen de inleiding vormde tot bijzondere illustraties en poëzie. Daarom moest hij op deze lijst staan, al was het maar door een bladzijde uit een van zijn beste boeken te citeren. Seuss’ methode om gril en absurditeit te injecteren in rijm en meter zorgde voor een aantal gedenkwaardige kinderboeken, onderscheidend genoeg om een indrukwekkende verkoop en staying power te verdienen. Waarschuwing: je moet zeker niet kijken hoe Henry Rollins deze Dr. Seuss klassieker aan flarden scheurt.
Denk je weer aan Green Eggs and Ham boekrecensies pic.twitter.com/jyx5rtWe0i
– Luke Morse (@Luke_R_Morse) October 26, 2020
#13. Pablo Neruda – If You Forget Me
Ik wil dat je
één ding weet.
Je weet hoe dit is:
als ik
kijk naar de kristallen maan, naar de rode tak
van de trage herfst voor mijn raam,
als ik
bij het vuur
de ontastbare as
of het gerimpelde lijf van de boomstam aanraak,
alles draagt me naar jou toe,
alsof alles wat bestaat,
aroma’s, licht, metalen,
bootjes
zijn die
naar die eilanden van jou varen die op mij wachten.
Welnu,
als je beetje bij beetje ophoudt van me te houden
zal ik beetje bij beetje ophouden van je te houden.
Als je me plotseling
vergeet
zoek me dan niet,
want ik zal je al vergeten zijn.
Als je het lang en gek vindt,
de wind van banieren
die door mijn leven gaat,
en je besluit
om mij te verlaten aan de kust
van het hart waar ik wortels heb,
denk eraan
dat op die dag,
op dat uur,
ik mijn armen zal opheffen
en mijn wortels zullen vertrekken
om een ander land te zoeken.
Maar
als iedere dag,
elk uur,
je voelt dat je voor mij bestemd bent
met onverbiddelijke zoetheid,
als iedere dag een bloem
aan je lippen omhoogklimt om mij te zoeken,
ah mijn liefde, ah mijn eigen,
in mij wordt al dat vuur herhaald,
in mij wordt niets gedoofd of vergeten,
mijn liefde voedt zich met jouw liefde,
liefste,
en zolang je leeft zal ze in jouw armen zijn
zonder de mijne te verlaten.
Als je dit gedicht toevallig vergeet, onthoud dan één ding – liefde is even wispelturig als hartstochtelijk. De Chileense Nobelprijswinnaar Neruda verandert de toon van If You Forget Me van romantisch, naar donker eerlijk, en weer terug naar romantisch. Het resultaat is een ongelooflijk realistische passage over liefde en hoe zelfs in haar schoonheid, ze kan wankelen, of zelfs volledig desintegreren. *Shudders*.
Maar
elke dag,
elk uur,
voel je dat je voorbestemd bent voor mij
met onverbiddelijke zoetheid,
als elke dag een bloem
klimt naar je lippen om mij te zoeken,
ah mijn liefde, ah mijn eigen,
in mij wordt al dat vuur herhaald.– Pablo Neruda, ‘Als je me vergeet’#Poëzie #gedichten pic.twitter.com/EVY7PJupDS
– Regina Kenney (@Regina_Kenney) december 3, 2017
#14. Joyce Kilmer – Trees
Ik denk dat ik nooit zal zien
Een gedicht lieflijk als een boom.
Een boom wiens hongerige mond zich verpopt
tegen de zoetvloeiende borst van de aarde;
Een boom die de hele dag naar God kijkt,
en haar bladerige armen opheft om te bidden;
Een boom die in de zomer misschien
een nest roodborstjes in haar haar draagt;
Op wiens boezem sneeuw heeft gelegen;
Die innig leeft met regen.
Gedichten worden gemaakt door dwazen als ik,
Maar alleen God kan een boom maken.
We hebben in de loop der jaren een aantal gedenkwaardige artistieke uitbeeldingen van bomen gekregen. De Ents in Lord Of The Rings zijn oeroud en wijs en Shel Silverstein’s The Giving Tree is hartverscheurend (als je het weet, weet je het). Maar Kilmer’s portret plaatst bomen in de hoogste achting. De menselijke kwaliteiten die hij aan bomen geeft zijn metaforisch foutloos, en het laatste couplet maakt zijn betoog nog duidelijker, door te beweren dat het medium dat hij gebruikt niet eens waardig is voor zo’n prachtig kenmerk van de natuur.
3 mooie oude Tulip Poplar bomen in het Joyce Kilmer Memorial Forest voor #thicktrunktuesday pic.twitter.com/jNNiPmsasWz
– Carin Wagner FA (@wfineart5) January 5, 2021
#15. Derek Walcott – Love After Love
De tijd komt
waarop je met opgetogenheid
jezelf zult begroeten
bij je eigen deur, in je eigen spiegel
en ieder zal glimlachen bij de ander zijn welkom,
en zeggen, ga hier zitten. Eet.
Je zult de vreemdeling die je zelf was, weer liefhebben.
Geef wijn. Geef brood. Geef je hart
terug aan zichzelf, aan de vreemdeling die je
hele leven heeft liefgehad, die je negeerde
voor een ander, die je uit het hoofd kent.
Neem de liefdesbrieven van de boekenplank,
de foto’s, de wanhopige briefjes,
pluk je eigen beeltenis uit de spiegel.
Zit. Feest op je leven.
Er zijn al verschillende liefdesgedichten op deze lijst verschenen, maar Love After Love is het eerste dat expliciet ingaat op het onderschatte belang van het houden van jezelf. Zoals Cher ooit zei, het lijkt erop dat er leven is na de liefde. Het hoopvolle sentiment van dichter en toneelschrijver Walcott is zo meeslepend, dat de outro-regel van het stuk waarschijnlijk het slachtoffer is geworden van het fancy font, inspirational quote-gedeelte van Tumblr.
Praten we wel eens over liefde na liefde en hoe tweede kansen eerste kansen worden? Praten we wel genoeg over dit alles.
– Monique Lorden (@1985Poet) 18 januari 2021
#16. Robert Burn – A Red, Red, Rose
O my Luve is like a red, red rose
That’s newly sprung in June;
O my Luve is like the melody
That’s sweetly played in tune.
Zo mooi zijt gij, mijn mooie meid,
Zo diep in liefde ben ik;
En ik zal nog steeds van u houden, mijn liefste,
Tot de zeeën droogvallen.
Tot de zeeën droogvallen, mijn liefste,
En de rotsen smelten in de zon.
Ik zal nog steeds van je houden, mijn liefste,
Terwijl het zand van het leven zal stromen.
En het ga je goed, mijn enige liefde!
En vaarwel, mijn liefste!
En ik zal weer komen, mijn liefste,
al waren het tienduizend mijlen.
De zeer beroemde romantische uitdrukking om de wangen van een vrouw met een roos te vergelijken is volgens de meesten hier begonnen. Tenminste, in geschreven vorm. Dit iconische gedicht van de 18e-eeuwse bard leest als de tekst van een liefdesliedje, dus het is niet verwonderlijk te horen dat de laatst overgebleven troubadour Bob Dylan dit gedicht zijn grootste inspiratiebron noemde. Dat is nog eens lof van hoog niveau.
Heeft iemand morgen zin in een brandwondenmaaltijd en het voordragen van A Red Red Rose met mij, aangezien niemand anders van haggis lijkt te houden?
– shelbyy☠ (@Shelbym97591) 24 januari 2021