Bijna iedereen die in de jaren negentig een Windows-pc had, speelde SkiFree, maar bijna niemand van ons weet waar het vandaan komt. Het is een eenvoudig spel: je skiet van een heuvel af terwijl je obstakels en een uitgehongerde, niet aflatende Yeti ontwijkt. SkiFree was een voorbode van de endless runners, en het soort spellen dat je in korte spurten op willekeurige momenten speelt. Ik speelde het in winkels als Staples en Office Depot nadat ik de makkelijke wachtwoorden op de demo-pc’s had geraden terwijl mijn ouders aan het rondkijken waren. Ik raasde naar beneden, maakte driedubbele salto’s van regenbogen, bouwde steeds meer snelheid op om te ontsnappen aan de dood door toedoen van de Yeti. Het lukte nooit.
SkiFree was het geesteskind van Microsoft-programmeur Chris Pirih. Hij maakte het zelfstandig in zijn vrije tijd en gaf het in licentie aan het bedrijf waar hij werkte. Zij betaalden wat hij noemt een “onbeduidend eenmalig bedrag” en het werd onderdeel van de Microsoft Entertainment Pack serie, een poging om te laten zien dat Windows net zo geschikt was voor thuis en kleine bedrijven als voor grote ondernemingen. Het eerste Microsoft Entertainment Pack was zo succesvol dat Microsoft er nog drie uitbracht, waarvan SkiFree zijn debuut maakte in Microsoft Entertainment Pack 3.
De Microsoft Entertainment Packs bevatten games die zo alomtegenwoordig zijn, zoals Minesweeper en FreeCell, dat het moeilijk is om je Windows van vroeger zonder deze games voor te stellen. SkiFree zat niet alleen in Microsoft Entertainment Pack 3, maar ook in de Gamesampler, die werd geleverd bij een pak Verbatim floppydisks.
Ik herinner me dat Kellogg’s in de jaren negentig verschillende keren reclame maakte voor een ‘Best of the Microsoft Entertainment Packs’-diskette met SkiFree op cornflakesdozen. Mijn oma probeerde me ermee te verrassen door doppen te verzamelen en het geld op te sturen voor een van de spelletjes die bij Kellogg’s verkrijgbaar waren. Helaas stond er geen SkiFree op de diskette die ik uiteindelijk kreeg, waardoor ik hem alleen nog maar liever wilde hebben.
Volgens de legende is er een manier om een derde Yeti te laten verschijnen, maar die heb ik nog nooit gezien.
Hoe simpel het nu ook lijkt, SkiFree was mysterieuzer dan Solitaire of Minesweeper. Ik was altijd boos als de Yeti me op at en kon nooit ontdekken hoe ik het kon vermijden. Naïef dacht ik dat als ik gewoon zigzagde of langzamer ging tot de Yeti tevoorschijn kwam en dan sneller ging, ik mijn snelheid zou “opsparen” en hem in een turbo-boost van bliksemsnel skiën zou ontlopen. In die tijd kon je geen zoekopdracht in Google gooien en meteen een antwoord krijgen op een spel-gerelateerd probleem, en de grote forums stonden nog in de kinderschoenen. Als je hulp nodig had met een spel moest je maar hopen dat het in een tijdschrift stond of dat een van je vrienden wist wat je moest doen.
Toen ik een klein meisje was, hield helaas geen van mijn vrienden zich bezig met PC gaming (of computers in het algemeen), dus een oplossing van hen krijgen was uitgesloten. Computertijdschriften hadden het te druk met de nieuwste “echte” spellen, en besteedden niet vaak aandacht aan een spel als SkiFree. In plaats daarvan moest ik met 28.8k het net afstruinen op zoek naar een oplossing voor mijn SkiFree probleem – als ik dat mocht, tenminste.
Zolang SkiFree al bestaat, wordt er op internet al over gepraat. Er werd weinig documentatie bijgeleverd, behalve dat de knoppen werden getoond voor het opnieuw starten, draaien en pauzeren aan het begin van je afdaling. Dit leidde tot veel theorieën over hoe het spel te “verslaan”. Natuurlijk is er geen echte manier om het spel te verslaan – het parcours loopt gewoon in een lus door – maar dat weerhield mensen er niet van om te zweren dat als je een absurd lange tijd skiet, je op de een of andere manier aan het eind zult komen.
Toen spelers eenmaal ontdekten dat het parcours in een lus doorliep, werd de winstvoorwaarde om de Yeti’s te verslaan. Nadat je de 2.000 meter bent gepasseerd, begint het Abominable Snow Monster je te achtervolgen en is absurd snel. Als je er een tijdje van weg kunt blijven, verschijnt er een tweede. Volgens de legende is er een manier om een derde Yeti te laten verschijnen, maar die heb ik nog nooit gezien.
Er zijn verschillende theorieën over hoe je aan de Yeti kunt ontsnappen, maar de enige die ik ken die werkt is op dit moment een soort internet meme. Zoals deze XKCD comic laat zien, zorgt het drukken op “F” tijdens het spelen van SkiFree ervoor dat je sneller gaat. Ongeacht of je deze truc gebruikt, als je een obstakel raakt, word je nog steeds gepakt door de Yeti en sterf je. Sommige fanatieke SkiFree-spelers (ja, die bestaan) beschouwen het gebruik van de snelheidsboost als valsspelen en staan erop dat de enige manier om de Yeti te verslaan ook echt iets betekent, is als je het op normale snelheid doet.
SkiFree heeft geen verhaal, maar dat heeft fans er niet van weerhouden om SkiFree fan fictie te schrijven die ik op eigen risico wil lezen. Er is ook de fantastische video van hoe de Yeti-aanval eruit zou zien als het in het echt gebeurde, hierboven ingesloten. Na bijna 30 jaar inspireert dit spelletje nog steeds tot creativiteit.
SkiFree kwam uiteindelijk ook op de Game Boy Color en Mac, maar de broncode ging in het midden van de jaren ’90 verloren. Gelukkig vond Chris Pirih in 2005 de broncode terug en werkte het spel bij zodat het ook op moderne Windows computers werkt. Hij heeft het gratis beschikbaar gesteld op zijn website, dus als je nostalgisch wilt worden, of het nog nooit gespeeld hebt, kun je het daar downloaden. Wie weet? Misschien kom je wel terug met een paar nieuwe theorieën over hoe je die vervelende Yeti precies kunt verslaan. Er zijn vreemdere dingen gebeurd.