Een van de redenen dat Kraft zich verraden voelt, misschien wel de belangrijkste reden, is dat Goodell hem iets schuldig is. Hij was een groot voorstander van Goodell om commissaris van de NFL te worden. Hij adviseerde Goodell bij elke stap, en prees hem uitbundig. Als lid van het compensatiecomité van de NFL heeft hij er mede voor gezorgd dat de vergoeding van Goodell steeg van 2,5 miljoen dollar in 2007 naar 44 miljoen dollar in 2012. Hij was een sleutelfiguur in elke deal over televisierechten en onderhandelingen over arbeidsrechten. Tijdens het Ray Rice-debacle over huiselijk geweld was Kraft één van de weinige eigenaars die Goodell publiekelijk verdedigde. Hij was – en blijft – een machtige eigenaar, die die macht heeft gebruikt om de NFL-commissaris te steunen. De twee mannen ontwikkelden ook een hechte vriendschap.
Maar Kraft stond ook bij Goodell in het krijt. Het belangrijkste voorbeeld was het Spygate-schandaal van de Patriots in 2007, waarbij het team werd betrapt op het filmen van de handsignalen van een coach van de tegenpartij. Hoewel de Patriots een boete van 250.000 dollar betaalden en een keuze uit de ploeg verspeelden – en coach Bill Belichick een boete van 500.000 dollar kreeg – beval Goodell dat het bewijsmateriaal dat de Patriots aan de bond overhandigden, waaronder een handvol belastende tapes, onmiddellijk werd vernietigd. Veel van de andere eigenaars geloofden dat de Patriots veel erger hadden gedaan dan signalen stelen, en dat Goodell’s bevel om het bewijs te vernietigen een dekmantel was om zijn vriend Kraft te helpen. Ze waren woedend.
In werkelijkheid ging de wrok van de andere eigenaren tegen de Patriots verder dan Spygate. In een competitie die is gebouwd op pariteit, zijn de Patriots de football-versie van de oude Yankees geworden. Ze zijn nooit aan het heropbouwen, en altijd in de race. Er was wrok over Kraft’s Svengali-achtige greep op Goodell. En er was jaloezie over het succes van de Patriots. Hoewel Kraft misschien wel de meest stabiele franchise in de NFL leidt – wie anders heeft al 16 jaar dezelfde coach? – waren veel eigenaren ervan overtuigd dat het succes van de ploeg alleen verklaard kon worden door valsspelen. Met de norse, onsympathieke Belichick als coach, was dat gemakkelijk genoeg te geloven. Hij had tenslotte een spionage operatie geleid.
Deflategate was hun wraak. Op de keper beschouwd verdienen lichtelijk leeggelopen voetballen nauwelijks de zware straffen die Goodell uitdeelde. In 2012 werden de San Diego Chargers betrapt op het gebruik van “gripversterkende” handdoeken; er werd een boete van 20.000 dollar opgelegd, en dat was alleen omdat een uitrustingsmanager een aanwijzing van de scheidsrechter zou hebben genegeerd. (De boete werd later ongedaan gemaakt.)
En de ondergepompte ballen – als ze al ondergepompt waren – hadden zeker geen invloed op het spel. In de eerste helft, met de zogenaamd te weinig opgeblazen voetballen, namen Brady en de Patriots een 17-7 voorsprong. In de tweede helft, met de ballen teruggezet op de wettelijke 12.5 p.s.i., scoorden de Pats 28 opeenvolgende punten, waardoor de eindstand 45-7 werd.
Maar dat was niet het punt. De andere eigenaars, die vonden dat de Patriots voor de tweede keer waren betrapt op vals spelen, wilden dat Goodell hen zou verpletteren. Inderdaad, hoewel de NFL dit ontkent, werd het de commissaris duidelijk gemaakt dat er repercussies voor hem zouden zijn als hij zich te gemakkelijk zou opstellen tegenover de Patriots. Toen het Wells rapport uitkwam, met zijn gebrekkige wetenschap en zijn indirect bewijs, deed Goodell wat hij moest doen. Hij liet de teugels vieren bij zijn vriend, adviseur en beschermheer, Kraft.