Heading

In de late jaren veertig werd het lot van een jongen die een normaal leven leidde, veranderd toen hij een aantal bijna-doodervaringen meemaakte. Vervolgens onderging hij een bijna twee maanden durend proces van exorcismes door verschillende priesters voor de kleine fout die hij had gemaakt. De priesters die deze uitdrijvingen hadden uitgevoerd, gaven deze 14-jarige jongen de schuilnaam “Roland Doe”. Wat leidde Roland naar dit moment? Zijn geliefde tante had hem een Ouija bord cadeau gedaan en had hem geleerd hoe hij er geesten mee kon benaderen. Ze was echter kort nadat ze het hem had geleerd overleden. Roland, verdrietig over zijn overleden geliefde, besloot contact met haar op te nemen vanuit het hiernamaals. Maar in plaats daarvan nam hij contact op met een demon.1

Voordat hij bezeten werd, gebruikte Roland een Ouija-bord (Wee-gee). Dit is een meestal houten bord met het alfabet erop gespeld, evenals de woorden “ja” en “nee”, en er kunnen cijfers “0-9″ op staan.” Het bord wordt geleverd met een wijzer die de geesten op elke letter kunnen zetten om woorden te maken om tegen je te praten. Hoewel het gerucht de ronde doet dat het Ouija Bord zomaar uit het niets was verschenen, zeggen sommigen dat het eerste exemplaar in Maryland werd gemaakt in de jaren 1890. Na vele geschillen en rechtszaken over wat dit bord was in de jaren 1920, werd besloten dat het geen religieus apparaat was, maar gewoon een bordspel. Toch werd het nog steeds door mediums gebruikt als een professioneel hulpmiddel om met geesten in contact te komen.2 Het Ouija Bord is ook een soort seance, wat een Frans woord is voor “sessie,” en dit verwijst naar de praktijk van het samenkomen als een groep om boodschappen van geesten te ontvangen of naar geesten te luisteren. Maar in gevallen die niet door professionals worden geleid, kunnen ze leiden tot bezetenheid door demonen.3

De tiener Roland Doe begon thuis littekens en krassen over zijn hele lichaam te krijgen, waardoor zijn familie zich realiseerde dat er een probleem was. Deze krassen veranderden uiteindelijk in woorden. Het eerste woord was “LOUIS”, verwijzend naar de geboortestad van zijn bezorgde moeder, St. Louis. Eenmaal daar nam de familie contact op met een medium om met de demon te praten die in haar kind woonde. Maar toen het medium een seance hield, verschenen er meer tekens op zijn huid. De tekens veranderden weer in letters, waarop stond: “GEEN SCHOOL”. Toen het medium dit zag, nam het contact op met een Jezuïtische priester, pater Raymond Bishop, die priester was aan de St. Louis Universiteit, om het bezeten kind te zegenen. Maar terwijl Bishop tot het kind bad, begon Roland’s bed te schudden en te beven, terwijl diepe, bloederige wonden op Roland Doe’s borst begonnen te verschijnen. Nadat de priester getuige was geweest van deze gebeurtenis, riep hij de aartsbisschop onmiddellijk op een volledige exorcisme uit te voeren.4

De katholieke kerk gelooft dat de duivel alle zielen vindt die hij kan kwellen en tot zonde brengen. De kerk gelooft ook dat sommige mensen bezeten raken door demonen uit de hel. Een groot probleem met exorcismen in de achttiende eeuw tot vandaag is dat veel wetenschappers en sceptici geloven dat mensen die door Satan bezeten raken, doen alsof en dat het gewoon een geestesziekte is. Nochtans hebben sommige gevallen van exorcismen ongelooflijke voorvallen aangetoond die gebeurden terwijl de mensen bezeten waren. Daarom was en is bezetenheid, waarbij een demon je ziel en lichaam wegneemt om kwaad en haat te verspreiden, te moeilijk en te complex om gelijkgesteld te worden met een moderne lichamelijke ziekte. Er is ook geen ruimte in de katholieke traditie om het bestaan van demonen te ontkennen vanwege de aanwezigheid van de duivel in de Bijbel en de gebeden die demonen uitdrijven.5 Katholieken geloven dat het bestaan van de duivel zijn oorsprong vindt in het eerste verhaal in de Bijbel, dat verhaalt over Adam en Eva die ongehoorzaam waren aan God en toegaven aan de leugens van de slang (de duivel) en de verboden vrucht uit de Hof van Eden namen. Deze verleiding tot zonde is de gemakkelijkste vorm die de duivel aanneemt om mensen minder gelovig te maken. Katholieken geloven ook in St. Micheal, die een verdediger van de kerk en de mensen is en gehaat wordt door demonen en de duivel in de hele hel. Er zijn zelfs gebeden in de Bijbel die spreken over de duivel en het uit de weg ruimen van hem en zijn verleiding. “Verlos mij, o mijn God, uit de hand van de goddeloze, uit de hand van de onrechtvaardige en wrede mens”(Psalmen 71:4) is een geschrift in Psalmen dat een gebed is voor hen die God nodig hebben om te komen en hen te redden uit de boze handen van de duivel.6

De woedeaanvallen die Roland Doe onderging en de exorcismes die volgden na pater William Bowdern verliepen gruwelijk. Een kruisbeeld in Roland Doe’s kamer begon te beven, op hetzelfde moment schudde zijn bed, en het flesje wijwater dat de tienerjongen moest beschermen versplinterde in een miljoen verschillende stukjes waarbij overal glassplinters terecht kwamen. Tijdens de duiveluitdrijving waren er voortdurend tekenen waarvan andere priesters dachten dat ze niet door hemzelf veroorzaakt konden zijn. De expliciete taal die Roland Doe ’s nachts had geroepen en gebrabbeld riekte naar seksueel misbruik als kind. Echter, de woorden die hij gebruikte zouden niet bekend moeten zijn geweest voor een kind van zijn leeftijd. Dit suggereert dat het niet alleen een geestesziekte kon zijn geweest. Het werd soms zo erg dat de priesters meenden dat ze de jongen moesten dopen. Op weg naar de kerk probeerde Roland echter de auto van de weg te sturen met de bedoeling te verongelukken en te doden. Het vreemdste aan de gebeurtenissen die Roland Doe overkwamen, is dat hij ’s morgens volkomen normaal was, maar zodra de avond viel, was het bijna alsof hij in trance raakte.7

Al sinds de schepping van de wereld is er in de katholieke visie altijd de dreiging van de duivel geweest. Satan betekent zelfs “tegenstander”, en men gelooft dat hij de tegenstander is van God en zijn kinderen. Veel katholieken geloven zelfs dat als mensen niet geloven dat Satan bestaat, hij nog meer macht over je heeft. Katholieken geloven dat, om werkelijk van demonen in de bezetenen af te komen, zij de demon in hen moeten erkennen en tot God moeten bidden om zich van deze boze geest te ontdoen.8 Maar voor degenen die niet in staat zijn om dat zelf te doen, moeten zij een beroep doen op een priester om een exorcisme te ondergaan. Het doel van een exorcisme is het verdrijven of wegjagen van demonen of geesten die zijn opgelopen tijdens een seance of een andere onnatuurlijke gebeurtenis. Traditioneel worden de meeste exorcismes uitgevoerd door katholieken met gebruikmaking van heilige voorwerpen, wierook en allerlei harde geluiden (meestal gebed).9 Protestanten daarentegen geloven dat bezetenheid in verband wordt gebracht met persoonlijke schuld, en daarom omvatten hun methoden vasten en veel persoonlijke gebeden. Hoe dan ook, wanneer een bezeten persoon op een bepaald punt komt waar hij de controle verliest, kan hij niets meer zelf doen en moet hij een beroep doen op priesters voor hulp.10

Roland Doe werd uiteindelijk genezen in 1949 tijdens een bliksemstorm. Hij kon zich niets meer herinneren van de martelingen die hij de afgelopen maanden had doorstaan. Hij kwam verder na deze ervaringen en kreeg drie kinderen en een succesvolle carrière. Helaas was een van de priesters die hem probeerde te genezen niet alleen op het randje van krankzinnigheid aan het eind van de uitdrijvingen, maar was hij ook bezeten geraakt. Op het sterfbed van deze priester zou hij expliciete woorden hebben gebruikt tegen een verpleegster en geprobeerd hebben haar te laten stikken. Hoewel veel onderzoekers van deze zaak geloven dat het hier slechts om een geestesziekte ging, kan dit niet worden bevestigd vanwege de gebeurtenissen die de jonge tiener zijn overkomen. Er wordt zelfs gezegd dat de plaats waar Roland de exorcist had permanent in het beton is gebarsten.11 Deze zaak inspireerde ook The Exorcist, een roman die in 1971 werd gepubliceerd en die ook tot een film werd gemaakt. Maar in plaats van een 14-jarige jongen was de roman geschreven met hem als een 12-jarig meisje. Ondanks die kleine verandering waren de gebeurtenissen tijdens de exorcismen even gruwelijk en afschuwelijk, zoals het meisje dat zweefde, haar hoofd dat tolde en braaksel dat op de priesters werd geprojecteerd. Desalniettemin bezorgden de gebeurtenissen die zich tijdens die angstaanjagende nachten voordeden veel mensen tientallen jaren nachtmerries, en als Roland zijn geheugen niet had verloren, zou hij waarschijnlijk zijn leven in een psychiatrisch ziekenhuis hebben doorgebracht.12