In de eerste eeuw na Christus zag Nîmes, een welvarende Romeinse kolonie, haar bevolking uitgroeien tot 20.000 mensen. Aan de voet van de berg Cavalier voldeed de Nemausus-fontein niet meer om de stad van haar dagelijkse behoefte aan drinkwater te voorzien, laat staan van de baden, fonteinen en vele tuinen. Er werd besloten een aquaduct te bouwen om het water van de bron van de Eure in Uzés helemaal naar Nîmes te leiden: 50 kilometer kanalen werden uitgegraven om de leidingen aan te leggen. Onderweg bleek de rivier de Gardon een moeilijk obstakel, dat werd overwonnen door de bouw van de Pont du Gard.
De Pont du Gard was een project van openbaar nut, maar ook een prestigeproject, bedoeld om de superioriteit van de Romeinse stedelijke beschaving te tonen, op het hoogtepunt van haar macht en welvaart in die tijd.
De belangrijkste werkzaamheden duurden tussen de 10 en 15 jaar, onder het bewind van Claudius en Nero, terwijl de Pont du Gard minder dan vijf jaar in beslag nam. Het aquaduct in zijn geheel telt enkele honderden meters tunnels, drie bassins en een twintigtal bruggen, waarvan de Pont du Gard de meest spectaculaire blijft.
Het aquaduct op zich is een meesterwerk van ingenieurskunst, dat getuigt van het buitengewone meesterschap van de bouwers uit de oudheid: de helling is slechts 12 meter over een totale lengte van 50 kilometer, of een gemiddelde helling van 24 cm/km of 0,24 mm/meter.
Deze sprekende cijfers helpen u het technische huzarenstukje van de Romeinse ingenieurs te begrijpen, die een immense precisie moesten toepassen om er zeker van te zijn dat het water door de zwaartekracht helemaal naar Nîmes zou stromen.
Het aquaduct kronkelde bijna 50 kilometer door het kreupelhout, om heuvels heen, of er doorheen in ondergrondse kanalen, en doorkruiste valleien door middel van verhoogde constructies.
Voor de bouw van de Pont du Gard was 21.000m3 stenen nodig, kalksteenrotsen die werden gewonnen uit de Romeinse steengroeven in de buurt van de antieke plaats. Alle funderingen, verankerd in de rotsbodem, maakten het mogelijk de tand des tijds te weerstaan en de angstaanjagende overstromingen van de rivier de Gardon, bekend als de beruchte gardonnades.
Vele overblijfselen van het aquaduct zijn bewaard gebleven in het omringende landschap. Via gemarkeerde paden rond de Pont du Gard kunt u ze ontdekken.