Heading

Werkzaamheden aan de buitenkant van het huis is waar de meeste mensen aan denken als ze zich kelder waterdicht maken voorstellen.

Het is logisch, zelfs voor iemand die nog nooit kelderafdichting heeft gedaan of gezien, dat het afdichten van de kelder aan de buitenkant de optimale manier is om water buiten te houden en in veel gevallen hebben ze gelijk.

Natuurlijk zijn er moderne methoden ontwikkeld om een kelder aan de binnenkant effectief waterdicht te maken. Binnenafvoertegels, bijvoorbeeld, zijn een veelzijdige manier van waterafdichting die het doorsijpelen van water uit scheuren in de keldervloer en de voeg tussen de muur en de vloer, de koof, stopt. Binnen drainagetegels kunnen zelfs worden gebruikt om kwel tegen te gaan die door een poreuze betonnen muur of een metselwerk muur met gescheurde of verslechterde mortelvoegen komt.

Sijpelende muurscheuren kunnen ook permanent van binnenuit worden gerepareerd door ze in te spuiten met polyurethaan dat de scheur helemaal tot aan de buitengrond afdicht en flexibel blijft na uitharding om te voorkomen dat er opnieuw scheuren ontstaan door kleine bewegingen van de fundering.

Er zijn echter methoden voor het waterdicht maken van kelders die alleen aan de buitenkant van de fundering van een huis kunnen worden uitgevoerd en dit zijn de meest effectieve manieren om het doorsijpelen van bepaalde bronnen te stoppen.

Waterdicht maken van een kelder aan de buitenkant

Een goede reden om een kelder aan de buitenkant waterdicht te maken is dat buiten is waar het water is. Water dat een kelder binnendringt, komt uit de grond eromheen, ofwel onder de fundering ofwel eromheen.

Water dat door de grond wordt geabsorbeerd doet de grond uitzetten, in zekere mate afhankelijk van het soort grond. De zandgrond die in Noordwest-Indiana veel voorkomt, zet bijvoorbeeld niet veel uit omdat het zand in de grond meer openingen tussen de deeltjes creëert, waardoor het water beter door de grond kan wegstromen.

Aan de andere kant wordt de kleigrond die in een groot deel van het Midwesten veel voorkomt, vooral rond Chicago, beschouwd als een zeer expansieve grond, een grond die zeer weinig drainage toelaat en veel water absorbeert. De deeltjes van kleigrond zijn kleiner en dichter samengeperst (zoals elke huiseigenaar uit Chicago weet die wel eens een gat in de tuin heeft gegraven) en de grond zwelt dienovereenkomstig op wanneer deze verzadigd is.

Al deze uitzetting en zwelling creëert druk rond de fundering en die druk kan in wezen water door elke kleine opening duwen – een scheur, poreuze plek, niet-afgedichte opening in de nutsvoorziening – en lekkage in de kelder veroorzaken.

Omgaan met kwel veroorzaakt door deze zijdelingse druk van oververzadigde grond vereist meestal een buitenmethode van kelderafdichting en kan ook worden verlicht door buitenwerkzaamheden die niet specifiek waterdicht zijn, maar meer te maken hebben met waterbeheersing en het weghouden van het uit de buurt van de fundering.

Dus, hoe wordt kelderafdichting aan de buitenkant gedaan?

Exterieur waterdichtingsmembraan – Soms lekt een funderingsmuur gewoon. Een betonnen funderingsmuur, de meest voorkomende in de moderne woningbouw, kan bijvoorbeeld poreuze plekken in het beton hebben die zijn ontstaan tijdens de bouw, hetzij doordat het beton niet grondig is gemengd, waardoor aggregaat of droog cement een holte heeft kunnen vormen, of doordat de betonnen muur onvoldoende is getrild om ingesloten lucht te verwijderen. Door deze poreuze plekken kan na verloop van tijd water in de kelder sijpelen.

In een gemetselde muur is een veel voorkomende bron van doorsijpeling een scheur of verslechtering van de mortelvoegen tussen metselwerkelementen. Mortelvoegen kunnen scheuren als gevolg van kleine bewegingen van de fundering en verslechteren als gevolg van herhaalde bewegingen of als gevolg van een gebrekkige installatie. Een gemiddelde muur kan honderden meters mortelvoegen hebben en dat betekent een enorme hoeveelheid potentiële lekkageproblemen.

Ook in metselwerkmuren kunnen de metselstenen, met name betonblokken en bakstenen, poreus genoeg zijn om na verloop van tijd water door te laten. Betonblokken zijn vooral kwetsbaar omdat water dat door de buitenkant van het blok naar binnen sijpelt, zich in de holtes kan verzamelen en door de poreuze binnenkant kan sijpelen.

Ten slotte kan bij een funderingsmuur, ongeacht de constructie, water over de bovenrand van de muur sijpelen, vooral als de helling van het gazon buiten negatief is – aflopend in de richting van het huis – of als terrassen, patio’s of andere aangrenzende structuren niet goed zijn gebouwd.

De remedie voor al deze problemen is hetzelfde – installeer een waterdichtingsmembraan om een ondoordringbare waterbarrière aan de buitenkant van de fundering te maken.

De eerste stap bij het installeren van een waterdichtingsmembraan aan de buitenkant is om te beginnen met graven. De fundering moet worden uitgegraven tot aan de voetstukken, die in een volle kelder tot een meter diep kunnen zijn. De uitgraving moet ook enkele meters breed zijn om de technici ruimte te geven om te werken en kan in lengte variëren van slechts één aangetaste muur tot de volledige omtrek van het huis.

Nadat de uitgraving is voltooid, begint de installatie met het verwijderen van aarde en losse mortel of beton van de muur. Op een metselwerkmuur van steen of baksteen wordt een laag mortel aangebracht om het oppervlak te egaliseren, waarna men het laat uitharden.

Als de muur eenmaal is voorbereid, brengen de technici met metselwerkspaan een dikke laag asfalt-gemodificeerd polyurethaan aan. De donkere kleur van het materiaal leidt er vaak toe dat het verkeerd wordt geïdentificeerd als teer of dakbedekkingscement; het is een speciaal afdichtingsmiddel voor gebruik onder de grond en geen van deze materialen is een adequate vervanging.

Wanneer het membraan is uitgehard, vormt het een naadloze barrière rond de fundering die niet alleen water buiten houdt, maar ook de structurele integriteit van de muur kan helpen. Vaak kan isolatiemateriaal op een rol over het membraan worden aangebracht, evenals een zware kunststof drainageplaat. De drainageplaat helpt het membraan te beschermen en kanaliseert het water naar beneden. Elke bekleding die op het membraan wordt aangebracht, wordt bevestigd met clips die in de muur worden gezet voordat het membraan wordt aangebracht, zodat ze op hun plaats worden afgedicht.

De uitgraving wordt vervolgens weer opgevuld en de fundering is permanent beschermd tegen doorsijpelend water. Er is echter een toevoeging aan het waterdichtingsmembraan dat het nog effectiever kan maken.

Uitwendige drainagetegels – Wanneer het grondwater rond een fundering extreem hoog is, heeft de huiseigenaar er baat bij om samen met het membraan uitwendige drainagetegels te installeren om de druk op de muren te verlichten en het water af te voeren.

Om buitenafvoerpannen te installeren nadat het membraan is voltooid, wordt een bed van gewassen grind op de bodem van de uitgraving gelegd. Vervolgens wordt een systeem van geperforeerde PVC-buizen aangelegd die over de gehele lengte van de uitgraving gelijk liggen met de fundering en die aan een of beide uiteinden worden aangesloten op een dompelpomp of naar het daglicht worden afgevoerd. De pijp wordt gewoonlijk omhuld door een “sok” van filterdoek om vuil uit het systeem te houden.

De pijp wordt dan bedekt met meer gewassen grind en de uitgraving wordt weer opgevuld. De bovengenoemde drainageplaat helpt het water naar de drainageplaat af te voeren en de huiseigenaar geniet van de voordelen van een uitgebreide en uiterst effectieve methode om zijn of haar kelder droog te houden.

Het installeren van een waterdichtingsmembraan en/of drainageplaat aan de buitenkant is een hele onderneming, maar er is nog een andere vorm van kelderafdichting die snel en effectief aan de buitenkant kan worden gedaan.

Reparatie van scheuren aan de buitenkant – Zoals eerder opgemerkt, zijn funderingen die zijn gemaakt van gegoten beton de meest voorkomende soort die bijna overal voorkomt. De meest voorkomende bron van water doorsijpeling in een gegoten betonnen fundering is een niet-structurele scheur in de kelder muur. Dergelijke scheuren kunnen worden veroorzaakt door de inklinking van de fundering of door dezelfde zijdelingse druk die andere vormen van kwel veroorzaakt.

In de regel worden deze scheuren aan de binnenzijde van de kelder gerepareerd door ze in te spuiten met polyurethaan dat expandeert. Wanneer de kelder echter is afgewerkt of de toegang tot de scheur is geblokkeerd door een oven, boiler of andere obstructie, kan de scheur ook aan de buitenkant worden gerepareerd.

Het repareren van scheuren aan de buitenkant begint ook met graven, maar op een veel kleinere schaal. Er wordt een gat met een kleine diameter gegraven naast de fundering op de plaats van de scheur. Het gat loopt helemaal door tot aan de funderingsvoeten.

Als het graven klaar is, wordt het gat bijna tot aan de bovenkant gevuld met een korrelige vorm van natrium-bentonietklei. Deze korrelige klei absorbeert water uit de grond eromheen, waardoor het plastisch wordt en een buigzame, permanente barrière vormt tegen water dat over de lengte van de scheur loopt. De grond of zode wordt vervangen en de reparatie is onzichtbaar.

Of de bron van het probleem nu een scheur in de muur, een slechte mortelverbinding of een patch van poreus beton is, er is een exterieur waterdicht maken oplossing die op maat is gemaakt, maar alleen een ervaren kelder waterdicht maken aannemer zal in staat zijn om het aan te bevelen en uit te voeren. Bij U.S. Waterproofing zijn we 57 jaar geleden begonnen met het waterdicht maken van kelders en we zijn uitgegroeid tot een van ’s lands grootste full-service kelderafdichtingbedrijven met meer dan 300.00 tevreden klanten in onze boeken. Waarom vraagt u ons niet om gratis advies als het erop lijkt dat een oplossing voor het waterdicht maken van uw huis aangewezen is?

Tags: kelder waterdicht maken buiten