Bij het bekijken van alle verschillende soorten toetsenborden die er bestaan, is het interessant om te kijken naar de meest extreme tegenpolen van ons standaard Qwerty-toetsenbord.
De beste manier om dit te doen is te kijken naar een taal als het Chinees, die zo enorm verschillend en gevarieerd is dat er voor hen zeker geen manier is om uit te drukken wat ze proberen te zeggen met onze miezerige 26 letters. Gelukkig is die er wel.
Dit artikel gaat over waarom het Chinese toetsenbord zo interessant is en hoe het precies werkt. Aan het eind bent u bijna klaar om zelf Chinees te typen. Bijna.
Inhoudsopgave
Wat zijn enkele complicaties van de Chinese taal als het gaat om toetsenborden?
De grootste complicaties bij het vertalen van de Chinese taal naar een bruikbare vorm voor een computer zijn de gedetailleerdheid van de karakters en de hoeveelheid karakters die de taal gebruikt.
De karakters van de Engelse taal zijn niet al te ingewikkeld. De meest ingewikkelde letters zijn waarschijnlijk Q, K, M, W, puur gebaseerd op de vereiste toetsaanslagen.
De Engelse taal heeft hooguit een limiet op het aantal aanslagen (3), maar dat kunnen er ook vier zijn, afhankelijk van hoe slecht je handschrift is.
In het Chinees daarentegen kan een enkel karakter 57 aanslagen hebben. Kijk maar eens naar de details van dit karakter, biáng.
Het afdrukken van deze ongelooflijk gedetailleerde karakters op je toetsenbord zou al een uitdaging op zich zijn.
Hoeveel karakters zijn er in de Chinese taal?
De Chinese taal is verbazingwekkend, zo expressief en gedetailleerd dat het moeilijk kan zijn om directe vergelijkingen te trekken met die van ons. Waar wij letters combineren om woorden, zinnen en ideeën te vormen, vertrouwt de Chinese taal op wat je symbolen zou kunnen noemen.
De Chinese karakters zijn zo gedetailleerd en expressief omdat elk karakter niet alleen een woord, maar een hele zin of concept kan voorstellen. Wij zouden het woord hond typen door D, O en G te combineren, terwijl ze in China gewoon het symbool voor een hond zouden gebruiken.
Het is cool om te vergelijken hoe beide talen bepaalde concepten uitdrukken, maar het idee dat je zoveel karakters moet leren kan het leren lezen veel moeilijker maken. Het is moeilijker om woorden die je niet kent uit te klinken zonder dat er iemand is om het je te leren.
De Chinese taal is enorm. Enorm! Het heeft meer dan 56000 karakters, meer misschien als je rekening houdt met regionale verschillen, enz. Ze zeggen dat je er maar 3000 kunt kennen. Misschien wel 4000.
Stel je voor dat iemand je vertelt dat je 4000 letters in het alfabet moet leren. Ik veronderstel dat het dichter ligt bij de vraag om 4000 woorden te leren. Wat nog steeds een enorme opgave is.
Het probleem is dat als je jonger bent, het leren van 26 letters en ze vervolgens leren combineren niet al te moeilijk is. Bijna elk kind beheerst het alfabet als het 3-4 jaar oud is. Maar stel je een Chinees kind voor, van wie wordt verwacht dat het al deze karakters als uitgangspunt probeert te leren.
Engels sprekende kinderen kunnen over het algemeen op een basisniveau leren lezen als ze slechts een paar jaar oud zijn, 2-3, omdat het klinken van eenvoudige woorden zo gemakkelijk is als je eenmaal het alfabet onder de knie hebt. In China beginnen kinderen echter vaak pas te leren lezen als ze 6 of 7 jaar oud zijn.
Hoeveel toetsen heeft een Chinees toetsenbord?
Het Chinese toetsenbord lijkt erg op het onze. Interessant is dat de meeste Chinezen hetzelfde standaard Qwerty-toetsenbord gebruiken als wij. Ze vertrouwen op dezelfde 26 letters als wij om te proberen hun betekenis over te brengen. Dat is geen gemakkelijke opgave als je een van de vele duizenden karakters in een vreemde taal probeert over te brengen.
Dit is een groot probleem voor China, want het maakt het leren typen en het gebruik van een computer ongelooflijk moeilijk voor hun inheemse burgers. China is een zich snel ontwikkelend land, dus meer en meer mensen krijgen toegang tot computers.
Dit is geweldig, behalve dat diezelfde mensen geen idee hebben hoe ze Engelse karakters moeten schrijven, lezen of klinken. Laat staan dat ze die kunnen omzetten in leesbaar Chinees.
Hoe werken Chinese toetsenborden?
Omdat Chinese toetsenborden afhankelijk zijn van Engelse invoer, moet er achter de schermen heel wat werk worden verricht. Er zijn een paar methoden om Engelse toetsaanslagen om te zetten in bruikbare Chinese karakters.
In sommige gevallen kan gebruik worden gemaakt van touchscreens en kan iemand het karakter tekenen dat hij of zij wil typen. Dit heeft natuurlijk zijn eigen problemen. Gewoonlijk voert het toetsenbord de toetsaanslagen in en voert de computer zelf de wijzigingen uit.
Er zijn drie hoofdmethoden, bekend als Pinyin, Wubi, en het minder gebruikte Zhuyin. Elk heeft zijn voor- en nadelen, maar geen enkele is perfect.
| Pinyin | Wubi | Zhuyin |
|---|---|---|
| Qwerty-toetsenbord | Kwerty-toetsenbord | Oeroude letter/symbool |
| Meest voorkomend | Nauwelijks voorkomend | Zeer Niche (Taiwan) |
| Zeer langzaam | Sneller maar nog steeds langzaam | Zwaar |
| Voor sommigen moeilijk | Steile leercurve | Zeer moeilijk te |
Het probleem komt vooral van moedertaalsprekers van Chinees die nog nooit Engelse woorden hebben gesproken, Engelse woorden en klanken hebben gesproken, gelezen of gehoord. Dus fonetisch klinken op het toetsenbord werkt niet.
Wat is Pinyin?
Pinyin is misschien wel de meest gebruikte techniek voor het typen door Chinezen met enige kennis van het Engels. Je typt de klank van het woord fonetisch in op je toetsenbord.
Je computer geeft dan een lijst met suggesties van woorden die je bedoeld zou kunnen hebben, je kunt dan degene aanklikken die het beste overeenkomt met wat je probeerde te zeggen.
Dit heeft echter een paar problemen, het kan voor sommige mensen moeilijk zijn om fonetisch te spellen in hun eigen taal. Laat staan in een vreemde taal. Het kan ook erg, erg, traag zijn.
Voor u of mij wordt het typen van 50 woorden per minuut gezien als een acceptabele typesnelheid. Die 50 woorden kunnen bestaan uit 300-600 tekens. Iemand die dit toetsenbord gebruikt, mag blij zijn als hij 50 tekens per minuut kan typen.
Wat is Wubi?
Wubi is een andere veelgebruikte methode om op een toetsenbord te typen. Net als het Pinyin-toetsenbord maakt de Wubi gebruik van de Qwerty-indeling met een paar toetswijzigingen.
Ten eerste is het toetsenbord opgedeeld in 5 secties. Elke sectie heeft zijn eigen vorm van steno om de snelheid van het typen te verhogen.
Net zoals secretaresses en andere notulisten het gebruik van steno hebben geperfectioneerd om informatie snel vast te leggen, kunt u met de Wubi methode snel informatie overbrengen. De computer zet het dan voor u om.
De Wubi-methode heeft een aantal extra markeringen op elke toets om extra toetsaanslagen aan te geven. Verschillende combinaties leveren verschillende resultaten op.
Dit is aantoonbaar veel sneller dan de Pinyan-methode, omdat u meer dan 160 tekens per minuut kunt typen. Maar je moet wel eerst een hele andere taal leren.
Zelfs als je dat hebt gedaan, typ je nog steeds tergend langzaam vergeleken met je Engelse tegenhanger.
Wat is Zhuyin?
De laatste methode is een beetje meer niche, omdat het bijna volledig wordt gebruikt door mensen uit Taiwan en Taiwan alleen.
Het Zhuyin-toetsenbord gebruikt oude Chinese letters en symbolen in plaats van onze Qwerty-toetsen. Deze symbolen kunnen worden gecombineerd tot een uniek soort alfabet.
Het is gebaseerd op fonetisch Mandarijn, wat betekent dat u de klanken intypt in plaats van de juiste spelling. Zolang je je boodschap maar overbrengt, wat kan het kwaad?
Deze vorm van toetsenbord is verreweg het minst efficiënt en het moeilijkst te gebruiken. Maar je zou dit vrijwel alleen gebruiken als je in Taiwan woonde.
Niet alle Taiwanezen gebruiken het Zhuyin-toetsenbord, de meesten gebruiken of het Pinyin of het Wubi. Maar er is een aanzienlijk deel dat dat wel doet. Dus het verdient wel een vermelding.
Hoe typen Chinezen? Bekijk de video!
Zal China betere toetsenborden maken?
opelijk zal China uiteindelijk een paar relatief goede toetsenborden maken die de Chinese bevolking kan gebruiken. Maar het lijkt onwaarschijnlijk. China loopt altijd achter met innovatie, vooral op dit gebied. Daar zijn een paar redenen voor.
Al het oorspronkelijke werk aan toetsenborden is gedaan voor Engels sprekende mensen. Bovendien hebben zij de ongelooflijk moeilijke taak hun taal in een bruikbaar formaat te condenseren. Ze zouden minuscule toetsen op het toetsenbord nodig hebben om er ook maar een fractie van de benodigde hoeveelheid in te krijgen.
Ten slotte worstelt China met innovatie. Hun wetten op het gebied van auteursrecht zijn in principe onbestaande. Dus, de meerderheid van de Chinese producten zijn gewoon rip-offs van andere landen. En dat is noch hier noch daar.
Waarom dit zo problematisch is voor toetsenborden, is dat geen enkel ander land iets te winnen heeft bij het maken van een Chinees toetsenbord. Aan wie zouden ze het verkopen? Niet aan China, want ze kunnen het gewoon legaal kopiëren. Dus er is niets dat iemand dwingt om te innoveren op dit gebied.
Conclusie:
Dus, hopelijk heeft dit alle vragen beantwoord die je misschien had over hoe Chinese toetsenborden werken. Hoewel ze niet kunnen tippen aan onze westerse toetsenborden, zijn ze toch wonderbaarlijk creatief in hun gebruik.
Het kan niet worden overdreven hoe moeilijk het is om op dit gebied te innoveren. Naarmate de aanraakschermtechnologie verbetert, zal ook de aanpasbaarheid toenemen. Uiteindelijk zullen ze misschien een soort toetsenbord uitvinden dat even efficiënt en snel is als het onze. Maar dat zal niet snel gebeuren, helaas.
Tot die tijd zullen Chinese typisten het met een langzamer tempo moeten doen.