Al meer dan een eeuw lang proberen atleten op alle niveaus – amateurs, professionals, olympiërs – biologische stoffen, farmacologische middelen en geheime dopingprocedures te gebruiken om een voorsprong te krijgen in de competitie en zo tot grotere prestaties te komen. Naarmate atletische activiteiten concurrerender en lucratiever werden, leidde elke extra prestatieverbetering tot meer individuele erkenning, grotere beloningen en meer bijval, misschien zelfs tot wereldwijde eer. Zo werden prestatieverbeterende middelen (PED’s) ontwikkeld om de atletische aantallen te verbeteren door de cognitie, het uithoudingsvermogen, de kracht en het vermogen te vergroten boven wat de aanvaarde traditionele trainingsmethoden opleverden. Scheikundigen en farmacologen vervingen de bekende PED’s – waaronder stimulerende middelen, anabole steroïden, groeihormonen, stofwisselingsregulatoren en diuretica – door krachtige esoterische stoffen die waren afgeleid van de vooruitgang in hedendaags medisch onderzoek. Naar verluidt misbruiken sporters nu stoffen die inwerken op cellulaire organellen en biochemische processen tot op het niveau van de nucleaire transcriptie/translatie. Alle stoffen die de prestaties verbeteren, veroorzaken echter ook bijwerkingen met mogelijk ernstige of dodelijke gevolgen. Het is aan atleten, coaches en trainers om zich te informeren over de risico’s – legale, biologische, psychologische – van het gebruik van deze stoffen.