Heading

Voordat streamingdiensten de mediaconsumptiemarkt domineerden, bestonden er winkels waar mensen terecht konden voor het huren van dvd’s en VHS-tapes. In 1977 werd de eerste videotheek geopend. Videowinkels groeiden snel in populariteit en werden een enorme bron van inkomsten voor de filmindustrie. En “tegen 1992 was Blockbuster de onbetwiste leider op het gebied van video-verhuur” (Khanna).

Blockbuster bereikte zijn hoogtepunt in het begin van de jaren 2000, met ongeveer 10.000 winkels. In 2010 vroeg Blockbuster faillissement aan en werd het jaar daarop gekocht door DISH voor 229 miljoen dollar. En in 2013, kondigde het aan dat het zijn laatste fysieke locaties zou sluiten.

Een van de redenen waarom Blockbuster er niet in slaagde zichzelf in leven te houden, is dat het bedrijf weigerde om veranderingen of aanpassingen in zijn bedrijfsmodel door te voeren in het licht van de concurrentie, zoals het bedrijfsmodel van Netflix voor dvd-verhuur via de postorder, dat uiteindelijk zeer verstorend zou blijken te zijn voor de activiteiten van Blockbuster. “Het (Netflix) was bijna net zo handig als een winkel in de buurt, maar tegen een fractie van de prijs – en zonder de kosten voor te laat betalen die Blockbuster-klanten irriteerden” (Downes, 2014). Op dit moment werd Netflix echter niet gezien als een bedreiging voor Blockbuster, totdat zij hun streamingdienst lanceerden.

Netflix zou later zijn innovatieve bedrijfspraktijken voortzetten door zich verticaal te integreren in de film/streaming industrie. In Empires of Entertainment definieert Jennifer Holt verticale integratie als “eigendom van alle fasen van een bedrijf, van productie tot distributie en verkoop”. Netflix heeft dit bereikt door zijn eigen originele series te produceren en ook de distributie/exploitatie via zijn webstreamingdienst af te handelen.

Als Blockbuster een soort poging tot horizontale integratie met Netflix had gedaan, zou het bedrijf misschien nog bestaan. Zoals hoe “filmstudio’s combineerden met omroepnetwerken… en zo innovatieve allianties creëerden over voorheen verschillende industriële grenzen heen” (Holt). Blockbuster kreeg in feite een fusie deal aangeboden door CEO van Netflix, Reed Hastings, in 2000. “Hastings wilde 50 miljoen dollar voor Netfix. En als onderdeel van de deal, zou het Netflix team Blockbuster’s online merk runnen” (Devaney). Deze deal is uiteraard nooit doorgegaan, maar als Blockbuster had besloten om een soort synergie met Netflix te creëren, zou Blockbuster vandaag de dag misschien nog in een of andere vorm bestaan.

Bronnen

Devaney, Erik. “3 Dingen die Marketeers kunnen leren van de opkomst van Netflix (en de val van Blockbuster).” Drift, 30 aug. 2018, www.drift.com/blog/netflix-vs-blockbuster/ .

Downes, Larry. “Blockbuster Becomes a Casualty of Big Bang Disruption.” Harvard Business Review, 7 aug. 2014, hbr.org/2013/11/blockbuster-becomes-a-casualty-of-big-bang-disruption.

Holt, Jennifer. Empires of Entertainment: Media Industries and the Politics of Deregulation, 1980-1996. Rutgers University Press, 2011.

Khanna, Derek. “A Look Back At How The Content Industry Almost Killed Blockbuster And Netflix (And The VCR).” TechCrunch, TechCrunch, 28 dec. 2013, techcrunch.com/2013/12/27/how-the-content-industry-almost-killed-blockbuster-and-netflix/.