Heading

Ik heb jullie verteld dat ik deze marshmallow monster cupcakes heb gemaakt voor het oktober/november nummer van Kokoliving Magazine. In mijn artikel schreef ik over jeugdherinneringen van mijn vader die een grappige dansende Aziatische man was, terwijl hij kingsize chocoladerepen uitdeelde aan de kinderen uit de buurt. Dus lees dat zeker even! Maar vandaag wil ik graag de stap voor stap foto’s en het verhaal achter mijn bijna rampzalige dag met het maken van deze kleine gekke cakejes met jullie delen!

Het begon allemaal toen ik online een cool recept probeerde op te zoeken voor het versieren van Halloween traktaties, en ik kwam er een tegen die beloofde makkelijk te zijn. Maar dat bleek een grote leugen te zijn! Oké, ik ben geen banketbakker, maar ik heb wel op de culinaire school gezeten en heb taarten versierd in een bakkerij. Dus je zou denken dat ik een beetje marshmallow en glazuur uit een blikje wel aankan. Niet met dit recept! Zie je? Dat is waarom ik een haat-liefde verhouding heb met recepten online. Je weet niet welke je kunt vertrouwen. Ironisch hè?

Gelukkig had mijn vriendin Ashley, een verpleegster, vrij vandaag, dus besloot ze langs te komen en me gezelschap te houden. En wat heb ik haar aan het werk gezet! Als zij er die dag niet was geweest om me te helpen, had ik waarschijnlijk mijn handen in de lucht gestoken en geroepen: “Vergeet het maar!”

Onze eerste en tweede poging om dit ogenschijnlijk “makkelijke” recept te volgen, draaiden uit op het volgende:

een vervormde Frankenstein-octopus hybride.

En DIT:

Een pompoen-kloddermonster dat plastische chirurgie nodig heeft.

YIKES!

Dus, om een lang verhaal kort te maken, nadat Ashley en ik klaar waren met doodgaan van het lachen, moest ik dat recept snel schrappen en gewoon mijn eigen recept uitvinden. Dit was een zegen in vermomming, omdat het uiteindelijk bleek te zijn vrij eenvoudig uit te voeren, en zelfs schattiger in onze mening.

Hier volgt de uitleg:

Je begint gewoon met een chocolade-cakemix uit een doos.

En dan doe je het beslag in beklede cupcakevormpjes. Volg de aanwijzingen op de doos voor de baktijden.

Laat ze vervolgens afkoelen terwijl je alle andere ingrediënten bereidt.

Doe het blik wit glazuur in drie aparte kommen en gebruik neon-gel-voedselkleurstof om de perfecte oranje en limoengroene kleuren te mengen en te maken. Als je geen gel-voedselkleurstof gebruikt, zal de vloeibare soort je glazuur verdunnen, waardoor het vloeibaarder wordt dan je wilt en moeilijker te controleren.

Dan werk je aan de details, zoals het roosteren van geschaafde amandelen in een droge pan tot ze goudbruin zijn. Dit worden de stengels van de pompoen. Door ze te roosteren krijgen ze een authentieke uitstraling.

En vraag je vriendin Ashley dan om minutieus werk voor je te verrichten, zoals het met de hand snijden van kleine cirkels met zigzagrandjes uit een paarse fruitrollade. Dit wordt het haar van Frankenstein.

Uit een groen fruitrolletje knip je vervolgens bladervormpjes. Ik heb een tandenstoker gebruikt om ze te buigen en te knijpen, zodat ze er realistischer en gedetailleerder uitzagen.

En dan zijn de resterende ingrediënten marshmallows, tandenstokers, minichocoladestukjes en een tube zwarte taartdecoratiegel.

Wanneer je cupcakes zijn afgekoeld, schep je uit elk van de toppen van de cupcakes een ondiepe hap. Zorg ervoor dat ze ongeveer even groot zijn als de marshmallow. Maak ze niet te groot of te diep.

Dus je denkt waarschijnlijk dat we nu alles doorhebben en dat alles goed gaat. Maar nee mijn vriend, het verhaal eindigt hier zeker niet…

Zo zie je maar, terwijl we aan het versieren waren, werden we plotseling getroffen door een enorme stroomstoring die helemaal vanuit Mexico begon, tot aan San Diego, en tot aan onze nek van het bos! Dat zou niet zo erg zijn geweest, behalve dat we zonder stroom kwamen te zitten, wat betekende dat we ons glazuur niet meer in de magnetron konden doen, wat we volgens het andere recept moesten doen.

Dus kwam ik op een beter idee: ik besloot een paar druppels water toe te voegen en te mengen. Het werkte net zo goed, zo niet beter, en het was minder vervelend dan dat ik heen en weer moest rennen naar de magnetron om het glazuur continu te koken.

En om het nog leuker te maken, was het op dezelfde dag van deze willekeurige verduistering ook nog eens zo’n 95 graden buiten en ongewoon vochtig voor Californië, wat betekende dat er geen airco of zelfs maar koelkast was om de cupcakes tenminste koud te houden.

Daarom begon het glazuur te klonteren, begonnen de marshmallows aan onze vingers te plakken en gleden de gezichtjes die we erop hadden getekend er gewoon vanaf. Godzijdank voor Ashley’s vaste hand en doorzettingsvermogen, want als zij er niet was geweest, had ik die smeltende marshmallows zo van ons balkon gegooid. Ik denk dat verpleegster zijn je geduldig maakt! Ze hield me rustig en we gingen verder.

Joe kwam thuis van z’n werk en zag ons in het donker zitten, onder het glazuur, zwetend en met een verwarde blik. Op dat moment nam hij genadig de rol van fotograaf over en hielp ons zelfs met het maken van een constructie die bestond uit een ijskoeler, ijs en verschillende borden, om te voorkomen dat de afgewerkte cupcakes zouden wegsmelten voordat we de foto namen.

Maar terwijl Joe op weg was om de afgewerkte cupcakes naar de aangewezen plek te brengen om de schoonheidsfoto te maken, liet hij ze op het tapijt vallen! Ik keek Ashley aan alsof ik spontaan in brand zou vliegen en tegelijkertijd zou gaan huilen. Ik kon niet eens genoeg kracht opbrengen om kwaad te worden.

Nadeloos te zeggen dat Ashley en ik geen andere keus hadden dan snel nog een partij te versieren om de foto af te krijgen voordat de zon helemaal onderging. En natuurlijk lukte het Joe om alle foto’s voor het artikel te maken, en ondanks alle streken denk ik dat ze er geweldig uit zijn gekomen!

Na onze chaotische fotosessie waarin we de zon probeerden te verslaan en het hangende glazuur probeerden te bestrijden, begon het echt donker te worden, dus besloten we met z’n drieën bij Ashley thuis te gaan eten, omdat zij nog elektriciteit had. En weet je, zodra we in de auto stapten met onze cupcakes en de airco aanzetten, werd het glazuur in een oogwenk hard en prachtig glanzend, bijna als een perfect glanzend snoeplaagje!

Wie zegt dat God geen gevoel voor humor heeft? Zo zie je maar, zolang het niet 100 graden is in huis en je ze niet op je tapijt laat vallen, zijn deze cupcakes eigenlijk heel makkelijk te maken.

Je kunt zelfs de overgebleven toppings gebruiken, zoals wij hebben gedaan, om er “volwassen” cupcakes van te maken. Deze waren net zo lekker en we hebben ze als toetje gegeten. Ik hoop dat je een van deze cupcakes een keer gaat maken. Geloof me, het maken van deze marshmallow monster cupcakes zal veel makkelijker gaan dan bij ons, vooral als je gewoon met mijn recept begint, omdat we alle kneepjes eruit hebben gehaald. Nu we alle kneepjes hebben uitgezocht, zijn dit echt de perfecte traktaties.