- Converseren is een niet-standaard werkwoord dat “een gesprek voeren” betekent.”
- Het standaardwerkwoord (en het werkwoord dat je moet gebruiken als je correct wilt zijn) is converseren.
Een van de woorden die je kunt krijgen van het zelfstandig naamwoord converseren is conversationalist: iemand die goed is in het voeren van een gesprek. Je kunt ook conversational krijgen, wat informeel betekent. Er is ook het werkwoord converseren, een kandidaat voor de titel “geen echt woord”, ook al kun je het in een woordenboek vinden.
De definitie van Converseren
Converseren betekent een gesprek voeren. Om tot converseren te komen, zou je het zelfstandig naamwoord “conversatie” moeten nemen, het achtervoegsel -ion verwijderen, een “e” aan het eind toevoegen, en het als werkwoord gebruiken. Dat proces heet back-formation, en het resultaat is vaak een woord dat als niet-standaard wordt beschouwd – althans voor een tijdje. Conversate is nog steeds niet-standaard, wat betekent dat je het waarschijnlijk moet vermijden in situaties waarin correct schrijven van belang is.
Omdat het niet-standaard is, wordt conversate soms op dezelfde manier behandeld als het woord “irregardless”- alsof het geen echt woord is. Maar net zoals we hebben uitgelegd voor “irregardless”, betekent het feit dat het niet-standaard is niet dat het geen echt woord is. En het betekent ook niet dat het niet ooit een standaardwoord zal worden.
Converseren vs. Converseren
Converseren is niet ontstaan door een gebrek aan een beter woord. Het standaardwerkwoord voor een gesprek voeren is converseren:
Echter zijn er nog steeds voorbeelden te vinden van mensen die in plaats daarvan het niet-standaard werkwoord converseren gebruiken:
Je kunt mensen er niet van weerhouden het werkwoord converseren te gebruiken-het is een echt woord, zij het een niet-standaard woord. Je kunt er echter wel voor kiezen om in plaats daarvan converse te gebruiken. Op die manier zul je in situaties waarin het er echt toe doet wat je zegt of schrijft, geen uitglijder maken.