Heading

EEN MORGEN IN LATE JULY, in het jaar van wat verkeerd kan gaan, zal verkeerd gaan en kan je misschien doden, ook bekend als 2020, werden bestuurders van Los Angeles in westelijke richting op de 118 getrakteerd op een surrealistisch zicht, zelfs naar Californische normen. Daar, op de trage rijstrook van de snelweg, sputterde een reusachtige man tegen in een Ford Model A hot rod uit 1929, zonder dak en zonder voorruit. Zijn lange, zandblonde haar wapperde in de wind over zijn gezicht, en de rode deken die hij over de kapotte autostoel had gelegd om hem op te vangen, vloog nu als een cape achter zijn nek. Degenen die dichterbij kwamen om een betere blik te werpen op een potentiële echte Superman, zaten er niet ver naast. Het was Jason Momoa-Aquaman zelf-achter het stuur, trommelend op zijn knieën op het Tom Waits liedje dat in zijn hoofd speelde terwijl zijn auto langzaam onder hem wegzakte. Toen, net toen hij zijn afslag in de San Fernando Valley naderde, begon er radiatorvloeistof over zijn gezicht te spuiten. Hij moest over tien minuten naar een fotoshoot voor dit tijdschrift.

“Mijn vrouw lacht me altijd uit omdat alles wat ik heb kapot gaat,” vertelt hij me als hij een paar minuten achter op schema bij de fotoshoot aankomt, vers afgeleverd op de set met een grote glimlach nadat hij een lift van een vriend heeft gekregen. Hij heeft slechts twee minuten nodig om zijn shirt met vlekken te vervangen door een schoon shirt en wat water over zijn baard te sprenkelen voordat hij klaar is voor de eerste opname, en je kunt al snel vermoeden dat Momoa het type man is bij wie dit soort shit de hele tijd gebeurt. “Ik hou van oude, mooie dingen,” zegt hij, zijn schouders ophalend over de ravage langs de weg. “Het voelt alsof je in een tijdscapsule zit als je op een oude motor rijdt.”

Maar ondanks alle ouderwetse affectie voor klassieke racers en oude Harleys, en ondanks alle bakstenen fysiek die van hem een uitstekende actieheld uit de jaren tachtig zou hebben gemaakt, heeft Momoa zich de afgelopen jaren langzaam ontpopt tot de meest unieke en verrassende – de modernste, echt mannelijke filmster die we hebben. “Ik doe niet aan incognito,” legt hij uit. “Hier is deze flamboyante Cadillac die ik sinds mijn 22ste heb, omdat ik van Elvis hou. Hier is mijn hoge hoed collectie, omdat ik van hoge hoeden hou. Hier is mijn belachelijke roze bontjas. Ik heb een heleboel rare dingen.” Misschien komt het omdat hij vroeger “de hele tijd” met zijn moeder antiek ging kopen, dat hij goed gemaakte voorwerpen en duurzame ontwerpen waardeert. “Ik kan naar een roestige lepel kijken,” vertelt hij, “en het definieert wie ik ben.”

Bedenk maar eens een andere actiester, veel minder een van 1 meter 80 met brede schouders en een borstkas die hem veel, veel groter doen lijken, die spreekt over spirituele communie met bestek. Of die graag herinneringen ophaalt over de laatste keer dat hij huilde. (Een paar maanden geleden, toen zijn dochter Lola 13 werd.) Of die regelmatig contact heeft met zijn aumakua (Hawaïaans voor voorouderlijke geesten). Of die graag zijn warrige manen in een mannelijke knot gooit met behulp van een roze scrunchie. (“Het is van mij, niet van Lola,” zegt hij als een punt van een feit.) Of die een hekel heeft aan naar de sportschool gaan en zegt dat yoga te moeilijk is. Ga je gang en denk, echt. We wachten wel. En terwijl we wachten, bedenk dan dat Momoa de eerste zal zijn om je te vertellen dat alle stoere jongens vibraties die je van zijn Walk of Fame optredens in Game of Thrones (als Khal Drogo) en Conan the Barbarian en Aquaman hebt opgepikt, slechts een act waren. Wat logisch is, want hij acteerde. “Ik zie er misschien groot en stoer uit, maar dat ben ik niet,” legt hij uit. “Ik ben niet zoals Khal Drogo. Ik ben niet eens de koning van mijn eigen huis! Ik ben absoluut doodsbang voor mijn vrouw.” (Zijn vrouw is actrice Lisa Bonet, en als het in deze harde, cynische tijden nog mogelijk is voor een man om zijn vrouw te aanbidden, dan probeert Momoa dat zeker. Hij is een trotse Wife Guy.)

Met Momoa hebben we een heel ander type ster dan alle Chrisen en Ryans die hun eigen draai geven aan de gezonde, verzorgde mannelijkheid volgens het boekje. Spontaan, nederig, eerlijk en echt authentiek, is hij meer het charismatische nageslacht van de Rock en wee Timothée Chalamet, die verouderde en beperkende mannelijkheidsnormen met de grond gelijk maakt en de rest van ons laat zien hoe we ons volledige, niet-incognito zelf kunnen omarmen. Nu, op zijn 41e, na twee decennia van het spelen van stoere jongens zonder veel hersens, krijgt Momoa voor het eerst de smaak te pakken van het werken aan een prestigieuze film met een geprezen regisseur en een metrische ton van Academy Award-winnende en -genomineerde acteurs. De man is nog niet klaar met ons te verbazen.

De FILM IS DUNE, en het is het eerste deel van de langverwachte verfilming van Frank Herberts bestseller van sci-fi romans. Het is het type film waarvan de teaser trailer het internet breekt, en het zou de grootste film in Amerika zijn geweest deze vakantie als COVID-19 zijn releasedatum niet had verschoven naar 1 oktober 2021. Momoa speelt Duncan Idaho, een zwaardmeester en mentor van de jonge hoofdrolspeler Paul Atreides, gespeeld door niemand minder dan Chalamet. Terwijl Momoa en ik praten over een grote vlees-en-kaas schotel in een kleine, houten gelambriseerde trailer op de set van de fotoshoot, worstelt hij om zijn opwinding voor de film te bedwingen. Hij draagt een haveloze en ingevette werkbroek die er 15 jaar oud uitziet omdat hij 15 jaar oud is, en hij vraagt om alle scheldwoorden die hij per ongeluk gebruikt om zijn enthousiasme over Dune te tonen van de plaat te schrappen omdat hij hard aan het werken is om het aantal f-bommen te beperken. Hij staat terwijl ik zit, stuitert op de tenen van zijn laarzen en vertelt me alles over zijn medespelers, van Chalamet (“net zo mooi van binnen als van buiten”) tot Oscar Isaac (“mijn nieuwe manliefde”) tot Josh Brolin (“tegen wie ik zo opkijk”) tot Javier Bardem (“als een god voor me, het dak”). Hij is als een eerstejaarsstudent die in de herfstvakantie zijn ouders alles vertelt over zijn geweldige nieuwe vrienden, de een nog cooler dan de ander.

Regisseur Denis Villenueve, vooral bekend van het naar het scherm brengen van Blade Runner 2049 in 2017, las de Dune-serie als kind en beschouwt het maken van de film als een levenslange droom. In een e-mail aan Men’s Health noemt Villeneuve het casten van Momoa in de rol een no-brainer. “Duncan Idaho is een echte heldhaftige ridderfiguur, een trotse, moedige, rechtschapen en meedogenloze man, beroemd om zijn niet te evenaren vechtkunsten. Hij is ook een beetje een bohémien. Ik dacht dat Jason perfect zou zijn om hem te belichamen. Net als Duncan Idaho, heeft Jason een waanzinnig charisma waardoor mensen zich tot hem aangetrokken voelen. Jason is een natuurkracht. Hij is groter dan het leven.”

Momoa zegt dat het tekenen om Idaho in 2019 te portretteren zo’n eer was – hij was bezig met See, zijn serie voor Apple TV+, en was op zoek naar iets groots – maar dat wil niet zeggen dat hij niet doodsbang was. “Wetende dat Denis me heeft uitgekozen om deze rol te spelen,” zegt Momoa tussen happen salami en cheddar door, “ben ik nog nooit zo nerveus geweest.” Niet dat hij dat echt hoefde te zijn. Hij herinnert zich dat een van de eerste scènes die hij opnam, inhield dat hij het scherm moest delen met Oscarwinnaar Bardem, alias de “god”.

“We zaten aan die tafel, en de scène draait om Javier die de kamer binnenloopt. Ik heb nog nooit iemand een kamer zien binnenstormen als zo’n baas. Hij komt recht op de tafel af en staart iedereen aan. Hij staart naar iedereen, maar geeft mij een beetje een twinkeling, en ik giechel van binnen, omdat ik niet kan geloven dat ik nu aan deze tafel zit. Dus dan zingt hij zijn tekst en doet het geweldig. En meteen daarna, gaat Denis naar hem toe en begint hem aantekeningen te geven. Ik ben geschokt, zo van, Waar kan je hem in godsnaam notities over geven? Dus ik stond daar doodsangsten uit omdat ik al die sci-fi uitleg moest geven, wat helemaal niet mijn ding is. En toen deed ik het en ik kreeg helemaal geen aantekeningen. Ik was zo ongelofelijk blij dat ik wel had kunnen huilen.”

Momoa voelde zich misschien als een vis uit het water in dit gezelschap, maar zijn collega’s zeggen dat hij cruciaal was voor de chemie op de set. “Jason inspireert een groepsgeest bij iedereen om hem heen,” schrijft Chalamet me later. “Hij is iemand die elke dag een rauwe vreugde voor het filmmaken meebrengt naar de set. Hij is een van die verrijkende mensen om bij in de buurt te zijn vanwege hun plezier in kameraadschap, wat vooral belangrijk is om bij in de buurt te zijn als je begint als acteur.” Villeneuve voelde het ook: “Hij heeft een zeer aanstekelijke positieve instelling. Je kon de golf van energie van Momoa voelen aankomen, net toen hij op de set landde.”

Zie het als Big Momoa Energy, iets wat hij al op jonge leeftijd leerde beheersen en kanaliseren. Hij is geboren in Hawaï, maar opgevoed als enig kind door een alleenstaande moeder in Norwalk, Iowa. (Zijn vader is een schilder die nog steeds in Hawaï woont.) Momoa zegt dat als hij terugkijkt op zijn jeugd, hij zich herinnert dat er eigenlijk niet zo veel te doen was in het kleine stadje in het middenwesten.

Hij verzon zijn eigen buitenavonturen in stoffige velden en ontwikkelde een waardering voor oude, mooie dingen tijdens die antiekexpedities met zijn moeder. Hij speelde straathockey en ontdekte als kind ook het rotsklimmen. “Ook al werk ik in Hollywood, ik ben 100 procent roots Midwest,” zegt hij. “Ik werk hard en neem niets voor lief. Ik ben een grote familieman.”

Het belang van familie was voor Momoa nooit groter dan in 2020. “We zijn allemaal zo veel hechter geworden,” zegt hij over de tijd dat hij met zijn vrouw en kinderen is neergestreken. Als hij niet op een filmset staat of op oude Harleys door Topanga Canyon rijdt, brengt hij het grootste deel van zijn dagen door met rotsklimmen of spelen met Lola of zijn 11-jarige zoon, Nakoa-Wolf, die hij Wolfie noemt. “Mijn vrouw is zeer verfijnd en slim en een soort van dieren die een beetje beter getraind moeten worden,” zegt hij. “Ik ben constant een werk in uitvoering, en ik probeer gewoon beter te worden als vader en echtgenoot.”

Toen Zoë vriendjes begon mee te nemen naar het huis, speelde Kravitz het allemaal supercool (geen verrassing), terwijl Momoa de huismus was. “Lenny is veel cooler dan ik,” zegt Momoa. “Ik was verbijsterd.” Hij zegt dat een deel van de reden waarom hij huilde toen Lola 13 werd, was dat hij weet dat ze op een gegeven moment zal beginnen met daten en hij onvermijdelijk zal flippen. “Ik zal er niet goed mee omgaan,” zegt hij. “Ik zal het vreselijk vinden als ze een slechte jongen mee naar huis neemt. Hij hoopt dat ze zich zal richten op iemand die net zo toegewijd is aan haar als hij aan haar moeder. “Ik heb zoiets van, ‘Als je een man vindt die je beter behandelt dan ik, veel geluk! “Een aardige vent, met andere woorden. Een moderne man. Iemand zoals hij.

.

Zoals het bij de meesten van ons het geval was, kreeg 2020 Momoa een beetje het gevoel dat hij opgesloten zat. Nadat zijn moeder drie maanden met haar honden opgesloten had gezeten in haar huis in Iowa, lieten Momoa en een paar vrienden zich testen op COVID-19 en begonnen ze aan een epische rit vanuit Los Angeles om haar en zijn 91-jarige grootmoeder te bezoeken. Ze stopten bij het huis van een vriend buiten St. Paul, Minnesota, toen George Floyd werd gedood door een politieagent uit Minneapolis. Momoa en zijn team waren aan het inpakken om de volgende dag naar Iowa te gaan, toen demonstranten met de politie in botsing kwamen en rellen veroorzaakten die het land in hun greep hielden. Terwijl achter hen branden woedden in de Twin Cities, lagen tornado’s in het verschiet: De groep kwam vast te zitten bij de grens met Iowa toen de stormen neerstortten op steden in de buurt van het huis van zijn moeder. Uiteindelijk kwamen ze veilig bij haar aan, en deden de familiedingen die we allemaal doen tijdens een lockdown: afhaalmaaltijden halen bij favoriete restaurants en eten en lachen en lachen en eten.

Momoa reisde terug naar L.A. op het moment dat er in verschillende grote Amerikaanse steden massale protesten plaatsvonden. “Het voelde alsof het hele land uit elkaar viel,” zegt hij. “Tegelijkertijd denk ik dat er dingen moesten veranderen. Er zijn zoveel grote problemen die niet meer getolereerd kunnen worden, en ik sta daar absoluut achter. Ik kijk er naar uit om niet terug te gaan naar normaal. Ik geloof dat we een omslagpunt hebben bereikt. We moeten er alleen voor blijven vechten. Ik heb in het voorste gelid gestaan om te proberen veel dingen te doen op het gebied van klimaatverandering en milieukwesties, en dat maakt hier ook allemaal deel van uit. Dat is voor sommige mensen een beetje aan de kant geschoven, maar niet voor mij.”

Momoa was al lang geïnteresseerd in het beschermen van de oceanen voordat hij in het pak van Aquaman zwom. Hij studeerde aan de universiteit voor zeebioloog, maar stopte met studeren om acteur te worden. Hij zegt dat een van zijn belangrijkste doelen voor 2021 is om te proberen minder vlees te eten, om milieuredenen, wat moeilijk zal zijn omdat hij echt van vlees eten houdt. En zijn andere goede voornemen voor het nieuwe jaar? “Ik zou ook graag van de beste fan van Guinness een echt goede fan van Guinness willen worden,” zegt hij.

Als je naar Momoa kijkt, zou je denken dat hij zich uit de naad moet werken om de lichaamsbouw te krijgen die hem tot de DC-superheld maakt. Je zou het mis hebben. “Het is gewoon genetica,” zegt hij. “Hawaïanen zijn grote mensen. Ik klim veel. Misschien ben ik wel een aap. Ik hou van de manier waarop het voelt. Ik hou ervan om ondersteboven te zijn. Als kind klom ik altijd al graag in bomen en zwaaide ik in de wind. Maar gewichten heffen is een uitdaging.”

Bonet doet veel aan Pilates en yoga, en ze heeft er bij haar man op aangedrongen om ook mee te doen. “Ik heb laatst yoga geprobeerd, en het was het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan,” zegt hij. “Ik zou nog liever een auto kraken. El Capitan beklimmen zou makkelijker zijn dan twee uur yoga doen. Ik kan niet meer bukken! Mijn hamstrings zijn zo gespannen. Het is zielig. Ik weet nog dat ik een keer helemaal uitgeteld was voor Conan the Barbarian, en ik zat in een yogales met oudere dames in Topanga en iedereen hield zijn armen omhoog en ik had zoiets van, ‘Dit is zo moeilijk! “

Hoe meer Momoa de draak met zichzelf steekt, hoe makkelijker het is om je voor te stellen dat hij uitblinkt in komische rollen, zoals John Cena of the Rock. Wat zijn optreden in Aquaman zo vermakelijk maakte, was dat hij ons een superheld liet zien die zichzelf nooit te serieus nam. Nadat hij Aquaman 2 heeft opgenomen (als de wereldwijde pandemie het toelaat), zal hij beginnen met het filmen van wat hij zijn “droomrol” noemt. Hij wil me niets over het project vertellen, behalve dat hij er aan meeschreef en dat het op Hawaii zal draaien. Oh, en hij zal geen dokter of advocaat spelen. (“Ik zou me voor die rollen ook niet inhuren.”) Als hij klaar is met zijn huidige projecten, zegt hij, wil hij een kans krijgen om komedie te spelen. “Romantische komedie, de sullige beste vriend, wat dan ook,” zegt hij. “Ik zou het graag doen, maar tot nu toe wil niemand me ervoor inhuren.”

Hij hoopt dat er na Dune andere deuren voor hem opengaan. Hij zou een meer dan comfortabel leven kunnen leiden door steeds maar weer hetzelfde personage te spelen, maar comfort is nooit echt zijn ding geweest. Dit is tenslotte een man die het lef had om Lisa Bonet uit te vragen toen zij 38 was en hij 26, ook al geeft hij nu toe dat hij op dat moment “een puinhoop” was. “Vooral als je iemand ontmoet waar je helemaal verliefd op bent en er dan achter komt dat zij geweldig, intelligent en grappig is en zij een godin is en jij een ontaarde.” Als ik hem vraag of hij een advies heeft voor de gemiddelde persoon die probeert uit te zoeken hoe hij met iemand moet uitgaan die buiten zijn bereik ligt, zegt Momoa doodleuk: “Geef het op! Doe het niet!” Hij lacht. “Ik was een nerveus wrak. Ik heb echt geen tips. Wees jezelf. Probeer grappig te zijn en haar aan het lachen te maken.”