Lennon nam verschillende albums en singles op nadat de Beatles uit elkaar waren gegaan. De bekendste was Imagine. Hij maakte veel platen met Yoko Ono. Op sommige platen noemden ze zichzelf de Plastic Ono Band. Lennon en Ono werkten samen met verschillende bevriende muzikanten, waaronder Ringo Starr, Jim Keltner, Klaus Voormann, Harry Nilsson, Eric Clapton en Elton John. Lennon’s solomuziek was anders dan zijn Beatles songs. Hij sprak directer over zijn eigen gevoelens, en gebruikte soms harde taal of harde geluiden. Dit maakte enkele fans boos, die meer Beatles-muziek van hem wensten.
Lennon en Ono verhuisden in 1971 naar de Verenigde Staten, en vestigden zich in New York City. Ono had een dochter, Kyoko Chan Cox, van een eerdere echtgenoot, Anthony Cox, een filmmaker, die haar meenam en verdween. Het was gemakkelijker om Kyoko te zoeken, en de hulp van de wet te krijgen om te zoeken, als ze in Amerika bleven. Ono en Lennon waren ook emotioneel gekwetst door de manier waarop Ono werd behandeld door veel mensen in Engeland. Sommigen beledigden Ono, en vroegen Lennon waarom hij bij haar was. Aan de andere kant accepteerden de meeste mensen die ze in Amerika ontmoetten hen samen.
Lennon en Ono waren ook voorvechters voor vrede in de wereld. Ze gebruikten de beroemde naam van Lennon om met de media (televisie, radio en kranten) te praten over hun overtuigingen. Lennon en Ono kwamen soms in de problemen met mensen zoals politici, die de dingen die ze zeiden niet leuk vonden. De regering van president Richard Nixon heeft zelfs geprobeerd Lennon te deporteren, vanwege zijn politieke opvattingen.
De twee dingen die Lennon en Ono het liefst wilden, waren permanent in de Verenigde Staten wonen, en samen een kind krijgen. Hun leven was stressvol in de vroege jaren 1970 om verschillende redenen. Er waren de problemen met de immigratie naar de Verenigde Staten, en met de zoektocht naar Kyoko. Het publiek was soms ook negatief over Ono, haar muziek en haar ideeën. Het echtpaar had verschillende miskramen, mede veroorzaakt door de stress.
Lennon had ook zakelijke problemen, omdat het verlaten van de Beatles niet zo eenvoudig was als het opzeggen van een gewone baan. The Beatles hadden veel contracten getekend. Ze beloofden dingen op een bepaalde manier te doen, deadlines te halen, en samen te werken, om betaald te worden als muzikanten en songwriters. Veel zakelijke overeenkomsten moesten worden beëindigd of gewijzigd, en nieuwe overeenkomsten moesten worden gesloten, om hun muziekcarrière apart voort te zetten. Dit kostte tijd en betekende dat er veel moeilijke beslissingen moesten worden genomen. De vier voormalige Beatles konden het niet altijd eens worden over wat te doen met de dingen die ze samen bezaten. Het duurde jaren om uit te zoeken wat ze nog samen bezaten, wat ze moesten verdelen, en wat ze moesten laten gaan. De keuzes die ze moesten maken schaadden soms hun vriendschap.
Lennon en Ono gingen meer dan een jaar uit elkaar, van eind 1973 tot begin 1975, vanwege de stress in hun leven, en hun relatie. Elk van hen ging uit met een ander (Lennon ging uit met May Pang, zijn en Ono’s persoonlijke assistent, en Ono met gitarist David Spinozza), en ze waren bijna gescheiden. Ze spraken elkaar echter bijna elke dag per telefoon, en probeerden de dingen op te lossen. Ze besloten dat ze meer bij elkaar wilden zijn dan iemand anders kon willen dat ze uit elkaar waren, en ze herenigden zich.
Toen Richard Nixon in 1974 te maken kreeg met de Watergate-crisis, werd dat belangrijker dan Lennon het land uit te jagen. De uitzettingszaak tegen hem werd ingetrokken. Lennon kreeg in 1975 het recht om in Amerika te blijven. Lennon en Ono kregen die oktober ook eindelijk een zoon, Sean Lennon. Vader en zoon deelden dezelfde verjaardag.
Lennon en Ono stopten vijf jaar lang met muziek maken, om meer tijd met elkaar door te kunnen brengen, en Sean zoveel aandacht te kunnen geven als hij nodig had. Ze leefden van Lennon’s inkomen uit de muziek die hij al maakte. Ono werd Lennon’s zakenmanager, en investeerde zijn geld in onroerend goed en biologische landbouw. Haar kantoor was beneden in de Dakota, het flatgebouw waar ze woonden, dus ze waren nooit ver van elkaar verwijderd. Lennon werd een full-time vader voor Sean, en hij was er trots op zichzelf een “huisman” te noemen. Ze bezochten ook meerdere malen Ono’s familie in Japan, en maakten andere reizen.
In 1980 begonnen Lennon en Ono nieuwe muziek te schrijven, toen Sean oud genoeg werd om naar school te gaan. Ze namen dat jaar een nieuw album op met de titel Double Fantasy. Een single van het album, “(Just Like) Starting Over”, was een hit, en de mensen verwelkomden Lennon terug. Zelfs mensen die Ono eerder niet mochten, respecteerden haar nu, en meer van hen begonnen van haar muziek te houden. Lennon en Ono planden een nieuwe start, een wereldtournee, en meer albums.
