Groot, bruin, harig en woest, de kameelspin is een legende – een stadslegende, wel te verstaan. Hoewel deze wezens ongetwijfeld groot zijn, zijn ze zeker niet half zo groot als een mens en hebben ze de gewoonte om te eten van kamelenmagen en slapende soldaten.
“Kameelspinnen, die spinachtigen zijn, maar geen spinnen, zijn absoluut unieke kleine beestjes,” zei entomoloog Christy Bills, manager ongewervelde collecties bij het Utah Museum of Natural History. “Helaas kennen sommige mensen ze woeste eigenschappen toe vanwege hun uiterlijk. Ze ontdoen zich niet van de ingewanden van kamelen, springen niet in de lucht en rennen niet achter mensen aan. … In gevangenschap zijn het echte diva’s en ze hebben prinsessenachtige onderkomens nodig om in leven te blijven.”
Indeling/taxonomie
Kamelspinnen behoren tot de klasse Arachnida, maar hoewel alle spinnen spinachtigen zijn, zijn niet alle spinachtigen spinnen. Een andere gangbare naam is windschorpioen, maar het is ook geen schorpioen. De kameelspin behoort tot de orde Solifugae, wat Latijn is voor “zij die vluchten voor de zon”, volgens de National Science Foundation (NSF). Er zijn meer dan 150 geslachten en meer dan 1.000 soorten solifuges, volgens het Integrated Taxonomic Information System (ITIS). De taxonomie van kameelspinnen is:
- Koninkrijk: Animalia
- Subkoninkrijk: Bilateria
- Infrakoninkrijk: Protostomia
- Superphylum: Ecdysozoa
- Phylum: Arthropoda
- Subphylum: Chelicerata
- Class: Arachnida
- Orde: Solifugae
- Families: Ammotrechidae, Ceromidae, Daesiidae, Eremobatidae, Galeodidae, Gylippidae, Hexisopodidae, Karschiidae, Melanoblossiidae, Mummuciidae, Rhagodidae, Solpugidae
Uiterlijk &gewoonten
Volgens de BBC lijken kameelspinnen 10 poten te hebben, maar hebben ze er eigenlijk acht. De twee extra pootachtige aanhangsels zijn zintuigorganen, pedipalpen genaamd. Kameelspinnen kunnen tot 15 cm lang worden en wegen ongeveer 56 gram.
“Hun koppen komen tot een punt, wat interessant is,” zei Bills. “Het is waar hun chelicerae samenkomen.” Chelicerae zijn in wezen kaken, die worden gebruikt om prooien te vangen. Volgens National Geographic kunnen deze kaken tot een derde van de lichaamslengte van een kameelspin bedragen. “Als ze eten, bewegen hun cheliceren op een fascinerende manier tegen elkaar”, vervolgt Bills.
Kameelspinnen komen vooral voor in woestijnen in het Midden-Oosten, maar ze leven ook in het zuidwesten van de Verenigde Staten en Mexico, aldus de NSF. Kameelspinnen zijn voornamelijk nachtdieren en vluchten voor de zon.
Kameelspinnen zijn carnivoren. Volgens Camelspiders.org eten ze andere insecten, hagedissen, kleine vogels en knaagdieren. Ondanks hun reputatie en angstaanjagend uiterlijk, vormen ze een te verwaarlozen bedreiging voor mensen.
“Ze zijn niet eens giftig,” zei Bills. Hun kaken zijn hun voornaamste wapen. Nadat ze een slachtoffer hebben gegrepen, maken ze het tot pulp door het lichaam met hun kaken in stukken te hakken of te zagen. Volgens National Geographic gebruiken kameelspinnen “spijsverteringssappen om het vlees van hun slachtoffers vloeibaar te maken, zodat ze de resten gemakkelijk in hun maag kunnen zuigen.”
“Ze zijn snelle lopers en aangepast aan het woestijnleven,” zei Bills. Ze kunnen tot 10 mijl per uur rennen. In tegenstelling tot spinnen ademen kameelspinnen met een luchtpijp, waardoor ze snel zuurstof kunnen opnemen en zich snel kunnen voortbewegen.
Mythes over de kameelspin
De kameelspin werd in het Westen voor het eerst bekend tijdens de Golfoorlog in het begin van de jaren negentig, aldus National Geographic. Hun faam nam alleen maar toe toen de Verenigde Staten Irak binnenvielen in 2003. Toen werden ze een internetsensatie. Op geforceerde foto’s leken de spinnen zo groot als een mensenbeen, terwijl ze in werkelijkheid “zelfs waar ze erg groot zijn, in het Midden-Oosten, gemakkelijk onder iemands schoen kunnen worden geplet”, aldus Bills.
Hoewel de kameelspin in het Westen vrij recent berucht is geworden, is hij in het Midden-Oosten al lang onderwerp van legenden. Enkele veel voorkomende mythen over de spin zijn:
Kameelspinnen lopen achter mensen aan: Kamelspinnen willen jou niet; ze willen je schaduw. Volgens het NSF zal de kameelspin achter de schaduw aanrennen als een persoon rent. Als een persoon stilstaat, zal de kameelspin dat ook doen, genietend van de koelte. Hoewel kameelspinnen overdag de zon proberen te vermijden, worden ze ’s nachts door licht aangetrokken en rennen er op af.
Kameelspinnen schreeuwen: Sommige soorten sissen ter verdediging, maar de meeste maken geen geluid.
Als ze onder een kameel zitten, springen ze in de lucht en ontdoen hem van zijn ingewanden door zijn maag op te eten: Hoewel onwaar, heeft deze oude mythe de kameelspin waarschijnlijk zijn naam gegeven, volgens Snopes.com. Kameelspinnen kunnen onder kamelen gaan staan voor de schaduw.
Kameelspinnen eten of kauwen op mensen terwijl ze slapen. Hun gif verdooft het gebied zodat mensen de beten niet kunnen voelen: Kameelspinnen zijn niet giftig, en hoewel hun beten pijnlijk zijn, zijn ze niet dodelijk voor mensen, volgens de NSF.
Kameelspinnen kunnen wel 30 km/uur rennen en tot 1 meter hoog springen: De snelste kameelspin haalt ongeveer 10 km/uur. Ze maken geen grote sprongen.
Aantekening van de redacteur: Als u meer informatie over dit onderwerp wilt, raden wij u het volgende boek aan: