Hoewel het huis vanuit alle hoeken volledig doorkijkbaar is, bood ‘The Glass House’ Johnson en Whitney volledige privacy – de ligging in het midden van een 49 hectare groot landgoed betekende dat het echtpaar kon genieten van ononderbroken uitzicht op het omringende groene landschap. Zoals The New York Times het beschrijft, werd het huis het centrale gebouw in een soort architectonisch ‘themapark’; het landgoed omvatte 14 bouwwerken die in een periode van vijftig jaar in New Canaan, Connecticut, waren gebouwd, en moest vooral als weekendverblijf worden gebruikt. De rechthoek van 1.800 vierkante meter wordt omgeven door groen dat Johnson “duur behang” noemde, en hoewel het was ontworpen met ruimtes om te slapen, te eten en te wonen, wordt de ruimte alleen verdeeld door de kasten en een bakstenen kolom waarin de badkamer en de schoorsteen zijn ondergebracht.
Het grootste deel van het meubilair kwam uit Johnsons appartement in New York, dat in 1930 tijdloos werd ontworpen door Mies van der Rohe, die het nu iconische dagbed speciaal voor Johnson ontwierp. Het modernistische huis was gedeeltelijk verantwoordelijk voor de introductie van de International Style in het Amerikaanse publieke bewustzijn; de architectuur is iconisch vanwege het innovatieve gebruik van glas en de naadloze integratie in het landschap – nu een gangbare praktijk bij het ontwerpen van woonhuizen. Vandaag de dag bestaat het gebouw als een paviljoen voor het publiek dat het omringende landschap kan bekijken, met alle oorspronkelijke meubels en interieurs nog precies intact; het huis lijkt alsof het pas gisteren werd ontworpen. De groene beelden hieronder werden vastgelegd door de Amerikaanse fotograaf Eirik Johnson, en bieden een genuanceerde blik op het ontspannen leven dat het paar achter glas leek te leiden.