Heading

In het geval dat ik door deze website naar mijn hond te noemen nog niet automatisch een gekke hondenvrouw ben, heb ik zojuist iets nog gekkers gedaan. Ik heb een honden-DNA-test besteld. Mijn nieuwsgierigheid naar welke rassen mijn gevlekte metgezel hebben geschapen, werd me teveel. Ik moet alleen de binnenkant van haar wang swabben en de swabs terugsturen.

Mijn spanning groeit. Wat voor soort hond is ze? Een mix van twee zuivere rassen of veel mutsen? Zullen we dit interessanter maken en er een weddenschap van maken? Ik wed om een pan van mijn beste brownies dat Cookie half Australische herder en half obscuur klein hondenras is, zoals een Deense Zweedse boerenhond of schipperke.

Hier zijn wat aanwijzingen: Cookie heeft een merle-kleur, flaporen en een borstelige staart die licht over haar rug kromt. Ze is kleiner dan ze op foto’s lijkt, ongeveer 18 pond. Ze is snel, slim, energiek en ondeugend. Ze drijft me ’s morgens uit bed om haar ontbijt te voeren. Ze is niet jippy of overdreven beschermend. Ze is een parmantige, vrolijke, vriendelijke kleine clown. Wat vinden jullie ervan?

Cookie zou gisteravond haar linkerpootje hebben gegeven voor een van deze groenteburgers. Dit is de tweede groenteburger die de blog heeft gehaald. Hun ongelooflijk populaire zwarte bonen en zoete aardappel burger voorganger is moeilijk te verslaan. Ik kan niet zeggen dat deze zou winnen in een veggie burger wedstrijd, omdat ze moeilijker te vormen waren (waarschijnlijk omdat ik de bonen te veel heb verwerkt) en niet op smaak zijn gebracht met zoet-en-pittige zoete aardappelen, maar ze zijn een smakelijke runner-up.

Deze burgers zijn gemaakt met voornamelijk linzen en wat kikkererwten, maar ook wortels, kruiden en haver. Het recept viel me op in Feast: Generous Vegetarian Meals for Any Eater and Every Appetite, Sarah Copeland’s nieuwe kookboek. Sarah is de food director van Real Simple Magazine.

Feast staat vol met werkelijk prachtige, niet pietluttige, vegetarische recepten voor fijnproevers. Haar uitgever stuurde me een recensie-exemplaar, dat sindsdien boven aan mijn kookboekenstapel ligt. Meer dan de helft van de recepten gaat vergezeld van prachtige foto’s, maar dit recept zonder foto intrigeerde me omdat het me deed denken aan mijn recente linzen-kikkererwtensalade.

Sarah serveerde haar burgers met een yoghurt/rode harissa spread, maar toen ik het over harissa had, moest ik steeds denken aan Ashley’s harissa met groene kruiden en jalapeño, die ik graag wilde proberen. Ik koos voor de frisse groene harissa en kon het niet laten om er een avocado bij te doen.

De resulterende romige, gekruide, kruiden goodness zou fantastisch zijn op een veggie burger of sandwich. Degenen onder jullie die verliefd zijn geworden op mijn avocado chimichurri en avocado salsa verde, zullen deze ook lekker vinden.

Ik heb geen idee of deze on-traditionele harissa op dit moment zelfs harissa genoemd moet worden. Ik was nieuwsgierig naar het verschil tussen de pittigere, rode harissa-pasta en de meer kruidige, groene harissa, dus ik heb gisteravond onderzoek gedaan naar de kwestie. Aida Mollenkamp gaf het antwoord: hoewel ze dezelfde naam dragen, is groene harissa een mildere Perzische specerij en is rode harissa de vurige smaakmaker bij uitstek in Noord-Afrika.

Deze burgers bevatten een paar eieren, die een groot verschil schijnen te maken in het veranderen van de natte pasteitjes in goedgevormde, stevige pasteitjes wanneer ze gaar zijn. Veganisten kunnen misschien een ander bindmiddel gebruiken, zoals gemalen lijnzaad, zoals Angela net heeft gedaan met haar Marokkaanse yamswortelburgers, maar ik weet niet zeker hoe dat zal uitpakken.

Voor het bakken heb ik drie burgers bestrooid met havermeel en de andere drie met gewone bloem. Het havermeel gaf een betere, meer knapperige buitenkant en hield de burgers glutenvrij. Als je de burgers wilt grillen, zul je ze eerst in een pan moeten bakken (zie opmerkingen).

Het beste van deze maaltijd is misschien wel dat zowel de groenteburgers als de harissa helemaal in de keukenmachine kunnen worden gemaakt. Ik heb zelfs de wortels geraspt en de ui en knoflook fijngehakt in de keukenmachine (hoi, ik ben lui). Daarna heb ik de kom schoongemaakt terwijl ik de burgers aan het bakken was en de harissa in elkaar geflanst. Dat was een makkie!

Een opmerking over keukenmachines:

Ik probeer mijn apparatuur echt tot een minimum te beperken, maar mijn keukenmachine is een onmisbaar stuk gereedschap. Hij kan sommige dingen die een blender niet kan, zoals wortel raspen en courgette in plakjes snijden.

Ik heb onlangs een drama meegemaakt met mijn keukenmachine: mijn oma wilde haar KitchenAid 7-kops terug en op hetzelfde moment bood een bedrijf mij een super-de-luxe 16-kops keukenmachine aan, wat me wel heel toevallig leek. Ik kreeg echter al snel een hekel aan mijn nieuwe keukenmachine met al zijn bakjes en hulpstukken. Het apparaat en de accessoires hadden de helft van een garderobekast in beslag kunnen nemen, zonder gekheid! Ik kon niets maken in de kleinere schaaltjes zonder dat het in de grotere kommen druppelde, dus moest ik ze allemaal afwassen. Die kommen namen het hele bovenste rek van mijn vaatwasser in beslag.

Ik heb uiteindelijk de keukenmachine teruggestuurd en de klassieke 7-kops keukenmachine van Cuisinart gekocht voor ongeveer 100 dollar. Tot nu toe is hij perfect. Het heeft precies de functies die ik nodig heb en niets meer. Ik kan veel groenten verwerken en ze gewoon in mijn mengkom dumpen als ik meer moet verwerken. De kom, het deksel en het mes van de keukenmachine nemen slechts eenderde van het bovenste rek van de vaatwasser in beslag.

Hiermee wil ik maar zeggen dat als je op zoek bent naar een keukenmachine en je hebt geen grote familie te voeden, ik de kleine en betaalbare, eerder genoemde Cuisinart aanbeveel. Volledige openbaarmaking: links naar mijn favoriete producten op Amazon en elders zijn affiliate links, wat betekent dat ik krijg een klein percentage van uw totale aankoop, die helpt me mijn rekeningen te betalen. Bedankt voor je steun!

Print