De heilige apostel Simon wordt “de Zeloot” genoemd, (Lucas 6:15; Handelingen der Apostelen 1:13) mogelijk om hem te onderscheiden van Simon/Peter. Maar er is een hypothese dat Simon, samen met Jacobus de Jongere, Judas Thaddaeus, en Judas Iskariot vroeger behoorde tot de Zeloten, een religieuze sekte van “vrijheidsstrijders” die zich hevig verzetten tegen de Romeinse controle over Judea. Sommige schriftgeleerden beweren dat Jezus bepaalde in de Bijbel opgetekende aankondigingen van baanbrekende aard deed, die hem in verband brachten met leden van de Zelotenbeweging. Weer anderen veronderstellen dat het woord “ijveraar”, wanneer het over Simon gaat, alleen maar suggereerde dat hij een ijverig voorstander van het geloof was.
Volgens het Evangelie van de Twaalf Apostelen, een apocrief werk uit de tweede eeuw, kreeg Simon zijn roeping van Jezus terwijl hij met veel van de andere apostelen bij het Meer van Galilea was (Matteüs 4:18-22.) Maar een ander verslag noemt Simon de aanstaande echtgenoot op de bruiloft te Kana, de plaats van Jezus’ eerste openbare wonder, toen hij water in wijn veranderde op verzoek van Maria, zijn moeder. In deze instelling was Simon zo geroerd door het wonder dat hij de bruiloftsfeesten en zijn huis verliet om een van Jezus’ apostelen te worden. De laatste vermelding van Simon is te vinden in de Handelingen der Apostelen, wanneer hij na de Hemelvaart met de andere apostelen en de moeder van Jezus opnieuw naar de stad Jeruzalem gaat. (Handelingen der Apostelen 1:13-14)
De heilige apostel wordt met Thaddaeus in verband gebracht in de apocriefe Passie van Simon en Judas, die verhaalt van hun gezamenlijke proselitisme in Perzië. In het Westen worden de twee altijd met elkaar in verband gebracht op de kerkelijke kalender en in de devoties van de kerken. Een Armeens gebruik beweert dat hij in Armenië preekte samen met Thaddaeus, Bartholomeüs, Andreas en Matthias.
Simon, de Zeloot, discipel van Jezus Christus
Het Nieuwe Testament vertelt ons weinig over Simon, de Zeloot, behalve dat hij door Jezus werd geroepen om een van de Twaalf Discipelen te zijn. Hij wordt door Lucas aangeduid als “de Zeloot”, verwijzend naar zijn lidmaatschap van een Joodse sekte die aandrong op godsdienstvrijheid tegenover de Romeinse overheersing. Simon wordt ook de “Kanaäniet” genoemd, en ook dit verwijst niet naar zijn plaats van herkomst, maar naar zijn ijver.
Hij moet vurig zijn geweest in zijn overtuigingen, iemand die hard werkte om zijn ideeën hoog te houden. Misschien hoopte hij dat Jezus een politieke Heiland zou zijn, die de onrechtvaardige heerschappij van Rome omver zou werpen.
Maar Simon probeerde niet om van Jezus een ijveraar te maken; in plaats daarvan veranderde hij zichzelf in een nederige discipel van de Christus.
Zijn naam wordt opnieuw genoemd als de apostelen wachten op de komst van de Heilige Geest, wat duidt op zijn standvastige trouw aan Christus en zijn werk met de vroege kerk.
- Simons latere leven en de aard van zijn dood zijn onbekend.
- Het symbool van de heilige apostel Simon is een boek.
- Heilige dagen: in het Oosten: Mei l0; in het Westen, met Judas Thaddaeus op 28 oktober.