Mary Hart (geboren als Mary Johanna Harum; 8 november 1950) is een Amerikaanse televisiepersoonlijkheid en was de langlopende presentatrice (1982-2011) van het gesyndiceerde roddel- en entertainment round-up programma Entertainment Tonight, dat de langstlopende entertainment magazine show aller tijden is. Ze was ook Miss South Dakota 1970.
Vroeger
Hart is geboren in Madison, South Dakota en woonde als kind en tiener in Sioux Falls, South Dakota, en in Denemarken. Zij spreekt vloeiend Deens en Zweeds. Hart, die meedeed als Mary Harum toen ze Miss South Dakota 1970 was, was een halve finalist in de Miss America 1971 verkiezing. In 1968 studeerde Hart af, eerst aan de Augustana Academy en in 1972 aan het Augustana College in Sioux Falls. Terwijl ze twee jaar Engelse les gaf aan de Washington High School, produceerde en presenteerde ze haar eigen talkshow op KSFY-TV, de lokale NBC zender.
Carrière
Hart begon haar full-time televisie carriere in 1975 bij WMT-TV (nu KGAN) in Cedar Rapids, Iowa, daarna ging ze naar KMTV in Omaha, Nebraska. In 1976 ging ze naar KTVY (nu KFOR-TV) in Oklahoma City, waar ze samen met Danny Williams een programma genaamd Dannysday presenteerde. Ze was ook verkoopmedewerker voor een schooljaarboekenbedrijf. Vastbesloten om de journalistiek achter zich te laten, verhuisde ze in 1979 naar de Los Angeles wijk Westwood met $10.000 op de bank. Hart kreeg een klein rolletje in de soap Days of Our Lives, en ook een paar tv-commercials. Toen ze bijna blut was, werd ze medepresentatrice in de Los Angeles-versie van PM Magazine. Dat leidde tot een baan in 1981 als co-host van Regis Philbin’s eerste nationale talkshow op NBC. Toen die show vier maanden later werd geannuleerd, interviewde Entertainment Tonight haar over hoe het voelde om geannuleerd te worden. De dag na het interview, werd ze aangenomen als ET correspondent. Dertien weken later werd ze benoemd tot co-host van de show, samen met Ron Hendren.
In 1984 werd Hendren vervangen door Robb Weller, die in 1986 werd vervangen door John Tesh, die in 1996 werd vervangen door Bob Goen. Hart begon ET te presenteren samen met Mark Steines in 2004. Kort na haar aanstelling bij ET koos Hart Jay Bernstein als haar manager. Hart staat bekend om haar goedgevormde benen, wat haar in 1987 een contract opleverde met Hanes voor de panty-lijn van dat bedrijf. Jay Bernstein had haar benen verzekerd bij Lloyd’s of London voor $1 miljoen per stuk. Uitvoerend producent Linda Bell Blue beschreef Hart als “het gezicht van ET”. Op 29 maart 1987 nam ze deel aan de World Wrestling Federation’s WrestleMania III, waar ze diende als gast tijdwaarnemer in het main event tussen Hulk Hogan en André the Giant.
Tijdens de zomer van 1988 verscheen Hart in Las Vegas met de komiek David Brenner in het Golden Nugget Hotel en Casino, waarmee een andere droom uit haar jeugd, zingen en dansen op het podium, werd gerealiseerd. Ze zette haar werk voor Entertainment Tonight voort terwijl ze optrad in Las Vegas, ze vloog tussen de steden na twee shows in Vegas, de laatste om 23:00 uur, om ET de volgende ochtend om 8:00 uur te filmen. In 1991 rapporteerde de New England Journal of Medicine dat Hart’s stem aanvallen had uitgelokt bij een epileptische vrouw. Hiernaar werd later verwezen in een aflevering van Tiny Toon Adventures en de NBC sitcom Seinfeld, waarin Kramer (Michael Richards) last krijgt van stuiptrekkingen als hij Hart’s stem hoort. Hart werd geparodieerd in Animaniacs in het personage “Mary Heartless”. Ze heeft ook een stripfiguur met de naam “Fairy Hart” ingesproken in een aflevering van The Fairly OddParents waarin Bob Goen “Bob Glimmer” speelde, en in de tv-film The Fairly Oddparents, Fairly OddBaby.
In mei 2009 liep Hart een gebroken linkerpols op door een ongelukje thuis (niet door een exotische activiteit, ondanks haar grappen daarover). Tijdens de genezing van haar pols droeg ze verschillende felgekleurde mitella’s die bij haar garderobe pasten of deze aanvulden voor elke show. Op 5 augustus 2010 kondigde Hart aan dat ze de show aan het einde van het komende 30ste seizoen zou verlaten, omdat ze toe was aan een verandering. Hart’s laatste aflevering werd uitgezonden op 20 mei 2011, waarmee haar 29-jarige geschiedenis met het programma eindigde.
Mary was een terugkerend personage in Baby Daddy, als een fictieve versie van zichzelf, die een ochtendshow genaamd “The Mary Hart Show” host, en was Tucker’s baas tot halverwege seizoen 5.
Op 29 oktober 2015 maakte Hart een gastoptreden op ET, geïnterviewd door de huidige presentatrice Nancy O’Dell; haar optreden was bedoeld als aftrap van een maand durende viering van het 35e seizoen van het programma.
Hart was ceremoniemeester bij de viering van 4 juli bij Mt. Rushmore op 3 juli 2020.
Persoonlijk leven
Hart woonde in de Trousdale Estates buurt van Beverly Hills, Californië, met haar film-producer echtgenoot, Burt Sugarman. voordat ze verhuisde naar een appartement in het Ritz-Carlton Residences at L.A. Live in het centrum van Los Angeles en later, naar Sierra Towers in 2015. Ze trouwden in een privé-ceremonie aan boord van een jacht in 1989 en hebben een zoon, Alec “AJ” Sugarman (geboren in 1991).
Hart heeft zich bekeerd tot het jodendom, het geloof van haar man.
Hart bezit twee landhuizen in Montana. Een daarvan is een huis van 7.000 vierkante meter op 160 hectare. Beide huizen bevinden zich in de woongemeenschap Yellowstone Club. Sinds 2000 heeft Hart ook een huis in Palm Desert, Californië, waar ze lokale goede doelen steunt.
Ze is een fan van de Los Angeles Dodgers en heeft meerdere malen het volkslied voor de wedstrijden gespeeld. Ze is vaak te zien, vanuit de middenveldcamera, achter de thuisplaat in het Dodger Stadium.
Als medevoorzitter van het New Hospital Building Campaign Committee voor Children’s Hospital Los Angeles, hielp ze de weg vrij te maken voor de opening van het nieuwe ziekenhuisgebouw in juli 2011. Sinds 2003 is ze lid van de Board of Trustees.
In februari 2011 werd ze peettante van het nieuwste schip van de cruisemaatschappij Oceania, de Marina.
Op 17 augustus 2011 werd Hart aangekondigd als de officiële woordvoerster van het Edith Sanford Breast Cancer Initiative.