MCAD-deficiëntie: Tekort aan een enzym dat het verteren van bepaalde soorten vet onmogelijk maakt. MCAD staat voor medium-chain acyl-CoA dehydrogenase. Kinderen die met MCAD-deficiëntie worden geboren, kunnen vetten met middellange keten, zoals kokosolie, niet metaboliseren (verteren). Als de diagnose niet wordt gesteld, kan de aandoening leiden tot een metabolische ineenstorting, coma en zelfs de dood. Baby’s die overleven lopen het risico op ernstige hersenbeschadiging. De behandeling bestaat uit strikte aandacht voor wat de baby eet. Het kind moet vetten met een middellange keten in de voeding vermijden. Het is een levenslange aandoening. De speciale formule vertaalt zich in een permanente dieetverandering. MCAD-deficiëntie treft ongeveer 1 op de 15.000 baby’s die in de VS worden geboren.
Het gen voor MCAD bevindt zich op chromosoom 1p31. Er zijn meer dan 25 MCAD-genvarianten gerapporteerd. Een van deze genvarianten, de K304E MCAD-mutatie, vertegenwoordigt de meerderheid van de MCAD-mutaties die tot nu toe zijn geïdentificeerd. MCAD is een autosomaal recessieve aandoening. Daarom kunnen personen die homozygoot of samengestelde heterozygoot zijn voor een MCAD-mutatie een abnormaal eiwitproduct hebben en als gevolg daarvan inefficiënte enzymatische activiteit om middellange-keten vetzuren te metaboliseren.
Patiënten met een MCAD-deficiëntie lopen het risico op een combinatie van de volgende uitkomsten: hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel), braken, lethargie, encefalopathie (hersenaandoening), ademhalingsstilstand, hepatomegalie (vergrote lever), toevallen, apneu, hartstilstand, coma, en plotselinge dood. De gevolgen op lange termijn kunnen onder meer zijn: ontwikkelingsstoornissen en gedragsstoornissen, chronische spierzwakte, niet gedijen, hersenverlamming en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).
Een precipiterende factor is nodig om klinische symptomen te krijgen. Het is vaak in tijden van metabole stress veroorzaakt door vasten of infectie, wanneer de eisen aan vetzuuroxidatie bijzonder hoog zijn, dat een MCAD-deficiënte patiënt zich met symptomen kan presenteren. Factoren die kunnen bijdragen tot presentatie en/of verhoogde ernst van klinische uitkomsten zijn langdurig vasten, infecties of recente immunisatie, leeftijd, en familiegeschiedenis van Sudden Infant Death Syndrome (SIDS) of MCAD-deficiëntie.
MCAD-mutaties kunnen worden geïdentificeerd door middel van DNA-gebaseerde tests met behulp van polymerase-kettingreactie (PCR) en kunnen daarom bij pasgeborenen worden opgespoord door DNA-analyse van bloedvlekken van pasgeborenen. Massale screening op MCAD-deficiëntie wordt echter meestal uitgevoerd met de detectie van abnormale metabolieten in urine of bloed met behulp van tandemmassaspectrometrie . Gewoonlijk wordt deze techniek gebruikt als een eerste screeningmodaliteit, gevolgd door bevestiging van MCAD-deficiëntie met een urine organisch zuurprofiel of DNA-mutatieanalyse. Testen op MCAD-deficiëntie kan worden gedaan als een van de batterij screeningstests voor pasgeborenen.
SLIDESHOW
Hartziekte: Oorzaken van een hartaanval Bekijk diashow