Bec Crew
Bec Crew
Becky Crew is een in Sydneywetenschapscommunicator met een voorliefde voor vreemde en wonderlijke dieren. Van vreemde gedragingen en speciale aanpassingen tot nieuw ontdekte soorten en de onderzoekers die ze vinden, haar onderwerpen vieren hoe vreemd en toch herkenbaar zo veel van de wezens die onder ons leven kunnen zijn.
ZET IN DE dichte tropische regenwouden van Zuidoost-Azië en Zuid-India, de fantastische vliegende drakenhagedis, Draco volans, slaat een fraai figuur als hij door de bomen glijdt.
Deze kleurrijke ‘vleugels’ zijn huidverlengstukken, patagia genaamd, die over zeer gespecialiseerde, langgerekte ribben zijn gespannen. Patagia komen voor bij alle 45 erkende soorten van het geslacht Draco, en niet alleen kunnen deze hagedissen zich er moeiteloos mee op, neer en rond de bomen bewegen, ze zijn ook een heel handig herkenningspunt – elke soort vertoont een uniek kleurenpatroon over zijn patagia.
Voor Draco volans zijn het die meervoudige rijen kleine bruine rechthoekjes die hem van elke andere hagedis onderscheiden.
Weliswaar komen patagia ook voor bij een handvol gekkosoorten, maar die zijn vrij klein en missen de ondersteuning van een onderliggend skelet. Daarom zijn de leden van het geslacht Draco de enige reptielen op aarde die als ‘echte’ zweefvliegtuigen worden beschouwd.
Vliegende hagedis zoekt partners en territorium
Het vermogen om buiten bereik van roofdieren te zweven is waarschijnlijk het meest effectieve verdedigingsmechanisme dat je je kunt wensen, maar dit is niet de enige reden waarom Draco volans de lucht in gaat.
Het zweefvliegen is veruit hun favoriete methode om zich te verplaatsen, en de mannetjes gebruiken het om hevig te patrouilleren in hun territorium van een of meer bomen, terwijl de vrouwtjes zich vrij tussen de bomen bewegen op zoek naar een partner.
Beiden kunnen een traject van ongeveer 8 meter afleggen voordat ze zich op een tak of een boomstam nestelen om zich voor te bereiden op een nieuwe lancering.
Draco volans gebruikt ‘vleugels’ voor hofmakerij
Haarmakerij is een belangrijk onderdeel van het bestaan van de Draco volans, en zowel de patagia als de kleurrijke keelhuid – een flap huid die met de keel verbonden is – spelen hierbij een belangrijke rol.
Met een lengte van ongeveer 212 mm zijn de vrouwtjes aanmerkelijk groter dan de 195 mm lange mannetjes, dus de mannetjes moeten moeite doen om groot te lijken om indruk op hen te maken.
Zij doen dit door hun vleugels en keelhuid open te vouwen en uit te strekken, en door op en neer te bewegen als zij rond de vrouwtjes cirkelen. Integendeel, de vrouwtjes laten hun patagia alleen aan een mannetje zien als ze willen dat hij ophoudt met optreden en weggaat.
Als een verbintenis met Draco volans succesvol is, zal het vrouwtje zich naar de bosbodem begeven, haar snuit in het vuil rammen, en haar eieren in een klein nestje leggen. Dit is de enige keer dat ze de veiligheid van de bomen zal verlaten.