Mijn vriend bedriegen was het slimste wat ik kon doen

Voordat je me veroordeelt, moet je even luisteren.

We groeien op met het idee dat bedriegers walgelijke excuses voor mensen zijn — eens een bedrieger, altijd een bedrieger.

Ik dacht dat ook, en het deed me meer pijn dan mijn daden te accepteren met de 20/20 visie van achteraf (die me jaren kostte om te zien).

Er zijn drie soorten scenario’s van het bedriegen van je significante andere. Ik moedig deze riskante en potentieel vernederende daad niet aan, maar als je ooit iemand hebt bedrogen, is er een zonnige kant aan je besluitvorming.

Het eerste vriendje dat ik bedroog (ja, ja, ja, ik heb het meer dan eens gedaan) was mijn eerste legitieme vriendje. Hij was mijn beste vriend, en hij maakte me aan het lachen.

Acht maanden na onze relatie werd ik dol op die lange blondine in mijn vormselklas in de kerk (een echt moreel begin, nietwaar?) Dit was, geloof ik, het moment waarop ik voor het eerst voelde hoe het was om te willen wat je niet kunt hebben.

Mijn gevoelens voor mijn vriendje begonnen toen al te wankelen, dus mijn beslissing om met de jongen van de kerk naar de film te gaan, was niet al te zeer met schuldgevoel vervuld.

Dit niet-afspraakje was ook de eerste keer dat ik een moderne “Netflix and chill” meemaakte.”

We gingen naar de film en waren waarschijnlijk twee van de zes mensen in de zaal. Niet lang na de film lag zijn hand bovenop en vervolgens in mijn broek.

Het is super gênant om eraan te denken hoe ik daar gewoon zat, niet echt zeker wat ik moest doen.

Eindelijk stopte hij, en ergens tussen het moment dat zijn moeder ons bij de bioscoop afzette en ik mijn kaartje verstopte voor het geval mijn vriend zou zien dat ik een film zonder hem had gezien, hebben de jongen en ik gezoend.

En het was echt vreselijk. Veel tanden en te veel tong.

Dus, natuurlijk hebben we nog een keer bij mij thuis gekust. Nogmaals, ik vond het niet leuk.

Het eerste gevolg van vreemdgaan kan je ertoe aanzetten om het simpele feit te erkennen dat je je niet slecht voelt over vreemdgaan.

Als er ooit een weifelend gevoel was over je huidige relatie — gevoel van opsluiting, verwarring of in mijn geval (reden om het uit te maken met mijn vriendje,) aantrekkingskracht op andere jongens — dan weet je zeker dat je niet langer bij je minder dan significante ander wilt zijn.

De tweede keer dat ik een vriendje bedroog was iets “volwassener” (ik was ouder).

Ik was net van de universiteit en ging uit met een man die 13 jaar ouder was dan ik. We zaten in de peuterfase van onze relatie – in principe hielden we van elkaar en mijn ouders haatten hem al.

Ik werkte in die tijd in een goed restaurant en daar werkte een zeer charmante, maffe en geile chef-kok.

Hij stond erom bekend dat hij zijn vriendin bedroog (of zij dat wist en negeerde of zo dense was, weet ik niet zeker).

We flirtten veel, dus op een avond toen hij barkeeper was in de club ernaast, liet ik de gratis alcohol de teugels vieren.

Tijdens zijn dienst gingen we naar de kelder om iets te halen en eindigden halfnaakt zoenend.

Voordat mijn broek de grond raakte, kwam ik bij zinnen en maakte een eind aan deze slechte keuze voordat het te moeilijk werd om ervan terug te komen.

“Dat kan ik niet doen. Jij hebt een vriendin en ik heb een vriend.”

Hij zei iets over dat ik een lekker ding was en dat we, omdat we ons tot elkaar aangetrokken voelden, maar ik weigerde vriendelijk en we gingen terug naar boven.

In de dagen daarna voelde ik hoe het schuldgevoel zich opbouwde en ik kon niet geloven hoe ik de geweldige relatie die ik had (die lachwekkend genoeg maanden later in vlammen opging) in gevaar had gebracht.

Ik was gelukkig met mijn vriendje, en ik voelde me vreselijk dat ik zelfs maar zoveel had gedaan als ik met die koksjongen had gedaan. Ik besloot het mijn SO niet te vertellen en zwoer mezelf dat ik het nooit meer zou doen.

Het tweede gevolg van vreemdgaan is dat het je zo walgelijk en vreselijk laat voelen dat je het nooit meer wilt doen.

Het kan je toewijding juist versterken en je laten beseffen dat je wel bij je SO wilt zijn.

De derde keer dat ik vreemdging, was toen ik degene was met wie iemand vreemdging.

Ik begon het vriendje van mijn vriend aan de haak te slaan in mijn eerste jaar op de universiteit. (Ja, dit is het grofste wat ik ooit heb gedaan en ja, ik heb er later voor geboet)

Hij en ik waren heel close (en letterlijk — we waren buren).

Een jaar nadat hij en mijn vriend een relatie hadden, begonnen we met elkaar om te gaan.

Het begon met een avondje drinken en hij vertelde over zijn gevoelens voor mij, gevoelens die hij al had sinds we elkaar kenden.

We kusten die nacht en ik voelde me meteen smerig en de vriendschap van mijn vriend onwaardig.

Maar toen ik hem daarna elke keer zag, kon ik de sterkste hartstochtelijke drang om bij hem te zijn niet van me afschudden.

Eindelijk gingen we met elkaar naar bed.

Het duurde niet lang of we hadden in feite onze eigen relatie, terwijl hij in een relatie zat die aan het afbrokkelen was.

Het derde gevolg van vreemdgaan is dat het je vooralsnog definieert als een behoorlijk grote zak rotzooi.

Wanneer je mensen voorliegt, stiekem bent en steeds weer bedriegt, merk je dat je op een heel treurige plek in het leven staat.

Ik was op mijn dieptepunt.

Het is geen troost, maar mijn verslaving aan dronken zijn en dronken beslissingen nemen, droeg absoluut bij aan mijn nuchterheid, waardoor ik op mijn beurt domme dingen ging doen.

In mijn hoofd leefde ik een apart leven. Mijn vriendin maakte nooit deel uit van de vergelijking.

Ik had niet het gevoel dat ik iets kwaadaardigs deed, omdat ik haar nooit opzettelijk pijn zou doen.

Maar bedriegen zal je uiteindelijk meer pijn doen dan degenen die je pijn doet.

Je bedrog kan en zal aan het licht komen.

Je zult drankjes naar je auto gegooid krijgen en de politie moeten bellen voor je vriendin; je zult merken dat je zonder vrienden komt te zitten.

Je minnaar zal ook blijven daten met je vriend en dan later, zul je een tijdje daten en uit elkaar gaan simpelweg omdat je hem niet meer leuk vindt.

Valsspelen is slecht.

Het is gemeen, egoïstisch en verkeerd.

Maar in mijn ervaring heeft het me laten zien wanneer ik in een relatie moet vertrekken of blijven.

Het heeft me geleerd wat echt belangrijk is en hoe de lelijkste kant van mij eruitziet. Het zette een schijnwerper op diepere kwesties die ik negeerde.

Bedrieg niet opzettelijk om enige vorm van realisatie te bereiken, maar als je bent vreemdgegaan, neem het dan als een les.

Beklaag jezelf niet en definieer jezelf niet als iemand die geen liefde of vriendschap of iets goeds in het leven verdient.

Door dit te doen, vond ik mezelf in de duisternis.

Maar in een ander perspectief kan ik terugkijken op mijn bedrog als iets dat gebeurde voor een reden.

Het is jammer dat er bedrog voor nodig was om me te helpen groeien als persoon, maar hier ben ik vandaag, zelfverzekerd genoeg om het verhaal te delen.

Dus, eens een bedrieger, niet altijd een bedrieger — je bent gewoon waarschijnlijk een persoon die op de harde manier moet leren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *