Milo is de stamnaam van Miles. Het Normandische Frans en Engels gebruikten Miles van het oud-Germaanse Milo, dat ook de gelatiniseerde vorm van Miles was die in middeleeuwse documenten werd gebruikt. De naam wordt meestal in verband gebracht met het Latijnse woord “miles” dat “soldaat” betekent, hoewel anderen beweren dat de naam afkomstig is van de Slavische component “mil” dat “gracieus” betekent. Een opmerkelijke naamdrager was Milo van Croton, een oude Romeinse worstelaar uit Zuid-Italië wiens carrière onovertroffen was. Milo won bijna elke belangrijke atletiekwedstrijd van zijn tijd (6e eeuw v. Chr.) op de volksfeesten die in het oude Griekenland werden gehouden (zoals de Olympische Spelen), en hij was ook bekend om zijn militaire triomfen tijdens de veldslagen van de vroege Romeinse Republiek. Zijn grote kracht en macht waren zo legendarisch dat men zei dat hij een stier over zijn schouders kon dragen of zijn hoofdband kon afzetten door eenvoudigweg druk uit te oefenen op zijn aderen. Zelfs Shakespeare noemde de “stier-dragende Milo” in zijn toneelstuk Troilus en Cressida, en Catherine Earnshaw zegt tegen Heathcliff in Emily Brontë’s grote liefdesverhaal Wuthering Heights “Who is to separate us, pray? Ze zullen het lot van Milo ontmoeten!” Milo’s lot, tussen haakjes, was niet al te mooi. Toen hij probeerde een boom te verscheuren, bleef zijn hand steken en een troep wolven viel hem blijkbaar aan en verslond hem. Niettemin wordt Milo herinnerd als een Romeins personage van bijna ongelooflijke kracht. Milo was een naam die de Engelssprekende wereld in de 19e eeuw begon te gebruiken. Tegenwoordig is hij het populairst in Zweden, maar hij doet het ook half goed in Frankrijk en Nederland.