In de Romeinse mythologie was Moneta (Latijn Monēta) een titel die aan twee afzonderlijke godinnen werd gegeven: de godin van het geheugen (geïdentificeerd met de Griekse godin Mnemosyne) en een epitheton van Juno, genaamd Juno Moneta (Latijn Iūno Monēta). De naam van deze laatste is de bron van talrijke woorden in het Engels en de Romaanse talen, waaronder de woorden “money” en “mint”.
De cultus van de godin Moneta ontstond grotendeels onder invloed van de Griekse religie die de cultus van Mnemosyne (“Μνημοσύνη”) kende, de godin van het geheugen en de moeder van de Muzen. De naam van de godin is afgeleid van het Latijnse monēre (wat herinneren, waarschuwen of instrueren betekent). Ze wordt vermeld in een fragment van Livius Andronicus’ Latijnse Odyssee: Nam diva Monetas filia docuit (“sinds de goddelijke dochter van Moneta heeft onderwezen…”, frg. 21 Büchner), wat het equivalent kan zijn van ofwel Od. 8,480-1 of 488.
Het epitheton Moneta dat aan Juno wordt gegeven is waarschijnlijker afgeleid van het Griekse woord “moneres” (“μονήρης”) en betekent “alleen, uniek”. In Andronicus’ tijd overheerste de volksetymologie die van monēre was afgeleid, en dus kon hij dit epitheton omvormen tot een afzonderlijke godin, de literaire (maar niet religieuze) tegenhanger van de Griekse Mnemosyne.