Verschillende soorten chorioniciteit en amniositeit (hoe het zakje van de baby eruitziet) bij monozygote (één eicel/identiek) tweelingen als gevolg van het moment waarop de bevruchte eicel zich splitst.
Monochorionische tweelingen zijn monozygote (eeneiige) tweelingen die dezelfde placenta delen. Als de placenta door meer dan twee tweelingen wordt gedeeld (zie meerlinggeboorte), is er sprake van een monochorioneiige meerling. Een eeneiige tweeling komt voor bij 0,3% van alle zwangerschappen. Vijfenzeventig procent van de monozygote tweelingzwangerschappen zijn monochorionisch; de overige 25% zijn dichorionisch-diamniotisch. Als de placenta zich deelt, gebeurt dit vóór de derde dag na de bevruchting.
Amniociteit en zygositeit
Abdominale echografie van monoamniotische tweelingen bij een zwangerschapsduur van 15 weken. Er is geen teken van een membraan tussen de foetussen. Een coronaal vlak wordt getoond van de tweeling links, en een sagittaal vlak van delen van de bovenste thorax en het hoofd wordt getoond van de tweeling rechts.
Monochoriontweelingen hebben meestal twee vruchtzakken (Monochorionisch-Diamniotisch “MoDi” genoemd), maar soms, in het geval van monoamniotische tweelingen (Monochorionisch-Monoamniotisch “MoMo”), delen ze ook dezelfde vruchtzak. Monoamniotische tweelingen komen voor wanneer de splitsing plaatsvindt na de negende dag na de bevruchting. Monoamniotische tweelingen zijn altijd monozygotisch (eeneiige tweelingen). Monochorionisch-diamniotische tweelingen zijn bijna altijd monozygoot, met enkele uitzonderingen wanneer de blastocysten versmolten zijn.
Diagnose
λ Teken in 8 weken zwangerschap
Door het verrichten van een verloskundige echografie bij een zwangerschapsduur van 10-14 weken, wordt een monochorionisch-diamniotische tweeling onderscheiden van een dichorionische tweeling. De aanwezigheid van een “T-teken” bij de overgang tussen het intertwee membraan en de placenta wijst op een monochorion-diamniotische tweeling (d.w.z. de overgang tussen het intertwee membraan en de buitenrand vormt een rechte hoek), terwijl dichorion tweelingen een “lambda (λ) teken” vertonen (d.w.z. het chorion vormt een wigvormig uitsteeksel in de intertwee ruimte, waardoor een vrij gebogen overgang ontstaat). Het “lambda-teken” wordt ook het “tweelingpiekteken” genoemd. Bij echografie op een zwangerschapsduur van 16-20 weken is het “lambda-teken” indicatief voor dichorioniciteit, maar de afwezigheid ervan sluit het niet uit.
Bij dichorionische tweelingen daarentegen kunnen de placenta’s elkaar overlappen, waardoor het moeilijk is ze van elkaar te onderscheiden, zodat het moeilijk is mono- of dichorionische tweelingen te onderscheiden op basis van alleen het uiterlijk van de placenta’s op echografie.
Complicaties
Naast een gedeelde placenta lopen bij monochorion tweelingen ook de bloedsomloopstelsels door elkaar in willekeurige en onvoorspelbare bloedsomloopanastomosen. Dit kan een onevenredige bloedtoevoer veroorzaken, wat in 20% van de MoDi-zwangerschappen resulteert in het tweeling-tweeling-transfusiesyndroom (TTTS). Dit is de belangrijkste complicatie van monochorionische tweelingen.
De 80% MoDi-zwangerschappen zonder TTTS hebben nog steeds een hoog percentage discordantie in geboortegewicht, foetale groeibeperking, prematuriteit en als gevolg daarvan bevallingen met een keizersnede. Eén tweeling kan ook falen in het ontwikkelen van een eigen hart en afhankelijk worden van de pompactiviteit van het hart van de andere tweeling, wat resulteert in een omgekeerde arteriële perfusie van de tweeling. Als een tweeling in utero sterft, hoopt het bloed zich op in het lichaam van die tweeling, waardoor de overblijvende tweeling leegbloedt.
Bij monoamniotische tweelingen is het risico op complicaties aanzienlijk hoger omdat de navelstreng extra verstrikt kan raken en in de verdrukking kan komen. De perinatale sterfte van monochorion tweelingen is echter vrij laag.
Zie ook
- Twin reversed arterial perfusion